Moje zęby czekają na ratunek

AKTUALIZACJA: Leczenie zmierza w dobrym kierunku, obecnie znajduję się w połowie zabiegów, za mną już dwie duże operacje. Niestety, pandemia ma wpływ na wzrost kosztów zabiegów i używanych materiałów. To dodatkowe spore obciążenie dla mojego budżetu, który i tak uszczupliła utrata dochodów. Proszę o wsparcie!

Uratuj moją twarz na 32. urodziny!

Od 25 lat zmagam się z wadą genetyczną – hipodoncją pozorną. Co to oznacza? Brak przednich zębów, a w wyniku tego zanik kości szczęki i trudności z gryzieniem, żuciem, mówieniem. To również problem estetyczny. Pomóż mi spełnić marzenie o normalnym życiu i pełnym uśmiechu!

Wyobrażasz sobie funkcjonować od 6. roku życia bez górnych jedynek? Przez ubytek kości szczęki martwić się o przyszły wygląd i funkcjonowanie twarzy? Niestety, ja zmagam się z tym problemem od blisko 25 lat. 

Urodziłam się hipodoncją pozorną – chorobą wywołaną wadą genetyczną. Oznacza ona obecność zawiązków zębowych, które nie wyżynają się z dziąseł. O schorzeniu moi rodzice dowiedzieli się, kiedy miałam 8 lat – po wypadnięciu zębów mlecznych nie pojawiły się stałe.Jako dziecko przeszłam kilka operacji szczęki w celu odsłonięcia pozbawionych szkliwa zawiązków zębów, co dla kilkulatki było traumatycznym przeżyciem. Mimo usilnych starań lekarzy, podjęcia eksperymentalnej metody ocalenia górnych zębów nie udało się zachować „jedynek”. 

Przeszłam kolejne dwa zabiegi chirurgiczne – bolesne łyżeczkowanie obu zębów. Druga operacja nie obyła się bez komplikacji – kość się otorbiła i trzeba było usunąć znaczną jej część.

Estetycznie przednie zęby zostały uzupełnione ruchomą protezą z zaleceniem, by po 20. roku życia rozpocząć leczenie implantologiczne. 

Niestety, usunięcie dużej części masy kostnej bezpośrednio pod nosem i powolny zanik podniebienia przez noszenie protezy blisko 20 lat przełożyło się na to, że układ kostny mojej twarzy jest w opłakanym stanie.Brak zębów i dużej części kości ma ogromny wpływ na moje życie, nie tylko przez estetykę. Otwarty zgryz, problemy z żuciem, wyraźnym mówieniem bez seplenienia to moja codzienność. 

W wieku 30 lat mam zaawansowaną chorobę okluzyjną – tylne zęby są przeciążone, ulegają przedwczesnemu ścieraniu, a lekarze prognozują, że szybko je stracę. Cierpię również na postępującą dysfunkcję stawów żuchwowo-skroniowych, co powoduje bóle głowy, szyi i szumy uszne. Niewłaściwe żucie przekłada się na wieloletnie problemy trawienne.

Postanowiłam podjąć leczenie implantologiczne. Mój skomplikowany przypadek konsultowało kilku najlepszych specjalistów w kraju. Ich wspólna diagnoza była szokująca – jeśli nie wdrożę specjalistycznego leczenia, za kilku lat moja twarz nabierze cech wyglądu… Baby Jagi. 

Kości pod nosem jest tak niewiele, że zacznie się on zapadać, co ma wpływ na oddychanie. To typowy skutek uboczny braku zębów i zanikaniu kości szczęki. Typowy, ale dla seniorów. A ja mam tylko 30 lat!Koszt wszczepienia implantów jest ogromny, a moje leczenie to również przeszczep kości (być może kilkukrotny), zlikwidowanie otwartego zgryzu i wyprostowanie rozchwianych zębów poprzez dopasowany do moich problemów aparat ortodontyczny. 

Leczenie ma trwać prawie 3 lata, a kwota jest ogromna – to ponad 40 tys. złotych! Dodatkowo, muszę je podjąć jak najszybciej. Lekarze dali mi maksymalnie 5 lat. Po tym czasie będzie za późno, by uratować moją twarz!

Jestem osobą samodzielną, pracuję zawodowo, jednak ta kwota przekracza moje możliwości finansowe, szczególnie, że muszę ją zdobyć jak najszybciej. Będę wdzięczna za każdą wpłatę i każde dobre słowo. 

Proszę, pomóżcie mi uratować swoją twarz i uśmiech na 30. urodziny!