Samochód dla dwóch Wojtków

Od zawsze byłam tą, która bardziej pomagała niż prosiła o pomoc. Wierzyłam, że tak będzie zawsze. Ale dziś jako mama z wyboru dwóch niezwykłych Wojtków z niepełnosprawnością, chciałabym Was bardzo prosić o wsparcie w zakupie samochodu. 

Dla wielu osób auto to tylko środek transportu. Dla naszej rodziny to wolność, możliwość korzystania z terapii i więcej niezależności w codziennym życiu. Bez samochodu jesteśmy uwięzieni w czterech ścianach.

Jak to się zaczęło?
 W 1993 roku trafiłam jako wolontariuszka do jednego z krakowskich domów pomocy społecznej. Było tam tłoczno, smutno, a dzieci tęskniły za rodzinnym ciepłem, którego nigdy nie doświadczyły.

Zdecydowałam, że na Boże Narodzenie zabiorę do siebie jednego chłopca, by mógł przeżyć prawdziwe święta. Tak trafił do mnie 6-letni Wojtek - dziś „Duży”. Z autyzmem, agresją, zamknięty w swoim świecie, bez umiejętności komunikacji. Z czasem zaczęliśmy się oswajać, krok po kroku. Potem pojawił się drugi chłopiec, „Mały” Wojtek, z zespołem Downa, bardzo chory i potrzebujący. Nie planowałam być ich mamą. Modliłam się, by wyzdrowieli, ale zrozumiałam, że nie o uzdrowienie tu chodzi, tylko o miłość i akceptację. Zadałam sobie pytanie: czy potrafię oddać im swoje życie? I odpowiedź była jedna - TAK. W 1999 roku sąd przyznał mi status rodziny zastępczej. To była formalność, bo decyzja w sercu zapadła już dawno, choć na początku bałam się za nią podążyć. Do mnie jako “świeżo upieczonej” mamy dołączył Krzysiek („Kigi”), dziś tata dla chłopaków. Od tamtej pory jesteśmy rodziną.

Nasze życie dziś

Chłopcy stali się mężczyznami, zrobili ogromne postępy terapeutyczne. Nie przypominają już tych zagubionych dzieci, które kiedyś poznałam. Nauczyliśmy się czerpać z życia takim jakie ono jest. Celebrujemy codzienność z wdzięcznością i radością z każdej wspólnej chwili. Jednak nie brakuje nam też wyzwań. Niepełnosprawność chłopców stawia przed nami wiele barier w codziennym życiu, a niektóre choroby pogłębiają się z wiekiem. Mimo tych przeciwności nie poddajemy się - naszą największą siłą jest miłość, wzajemna troska i codzienna praca, by zapewnić Wojtkom poczucie bezpieczeństwa i spełnienia w życiu. Bez samochodu to staje się niemożliwe.

Stan zdrowia Wojtków często nie pozwala na korzystanie z komunikacji miejskiej, nie mówiąc już o dalszych wyjazdach. A to właśnie podróże - małe jak te na działkę i duże na przykład w ukochane Bieszczady - dają Wojtkom mnóstwo radości, pozwalają żyć pełnią życia i doświadczać świata tak jak lubią najbardziej, na spokojnie i blisko natury. Na co dzień samochód służy nam też do dojazdów na wizyty lekarskie, rehabilitację, ułatwia załatwianie codziennych spraw jak zakupy.
 Nie potrzebujemy luksusów ani nowego modelu z salonu.

Potrzebujemy sprawnego, bezpiecznego auta, które pozwoli nam dalej podróżować na naszych codziennych, zwyczajnych trasach i budować spokój naszych synów oraz zapewnić im możliwość wygodnego przemieszczania się.

 Pomóż nam wyruszyć w podróż po spokój. Jeśli możesz, wesprzyj nas w zakupie samochodu.

Każda złotówka to krok ku wolności i codziennemu uśmiechowi dwóch dorosłych chłopców, którzy mimo swoich ograniczeń potrafią cieszyć się życiem jak nikt inny.

Za każde wsparcie, dobre słowo i udostępnienie,

Dziękujemy najpiękniej, jak umiemy!

Pełni wiary w cuda, które są możliwe dzięki Wam

                                                 - rodzice Dwóch Takich Co Ukradli Serce