Beza ma szansę na zdrowie

W lipcu ubiegłego roku pod moją opiekę trafiła Beza. Została adoptowana w wieku 3 lat, a całe swoje dotychczasowe życie spędziła w pseudohodowli, jako maszynka do rodzenia szczeniaków i zarabiania pieniędzy. Początki nie należały do najłatwiejszych. Beza była bardzo wycofanym psem, przerażało ją wszystko dookoła. Każde nowe miejsce, każdy dźwięk, gest i dotyk budziły w niej ogromnym strach. Potrzebowałyśmy dużo czasu, na szczęście spokojem i cierpliwością udało mi się odbudować jej zaufanie i pokazać, że nie każdy człowiek musi być zły. Dziś jesteśmy prawdziwymi przyjaciółmi. Beza to moje największe szczęście i absolutne oczko w głowie :) 

Niestety na naszej drodze stanęły problemy ze zdrowiem. Początkowo niewinne wymioty, z założenia nietolerancja pokarmowa. Pomyślałam, że przecież to się zdarza, poradzimy sobie. Jednak mimo zaleceń weterynarza i zmiany diety objawy zamiast ustąpić, nasilały się. Doszło do tego, że z początkiem października miałyśmy za sobą kilkukrotnie sytuacje, podczas których wymioty pojawiały się nawet kilkanaście razy w ciągu zaledwie 20-30 minut. Podawaliśmy zastrzyki, leki przeciwwymiotne, probiotyki i kroplówki, jednak problem nie znikał. W najgorszym momencie w wymiotach zaczęła pojawiać się również krew. Konsultowaliśmy Bezę u wielu specjalistów, niestety większość rozkładała ręce. Wyniki nie wskazywały podstawy problemu, a stosowane metody leczenia nie przynosiły efektów. Zapadła decyzja o tym, aby wprowadzić leczenie objawowe. Zastosowaliśmy połączenie Polprazolu, Metoklopramidu i Metronidazolu. Wymioty rzeczywiście ustąpiły, mieliśmy je z głowy... do grudnia. Nadal nie została postawiona diagnoza. W międzyczasie pojawiły się także problemy z kręgosłupem, konieczne było zastosowanie kompletnej diagnostyki i kosztownego leczenia. Wszystkie te wydarzenia skutecznie osłabiły jej organizm. 

W listopadzie pojawił się u niej pierwszy atak drgawkowy. Wierzyłam, że to tylko jednorazowy przypadek, że atak nie pojawi się znowu. Za wszelką cenę wypierałam od siebie myśl, że cierpi na padaczkę. Jednak w styczniu atak powtórzył się. Musimy wykonać rezonans magnetyczny, aby ocenić podłoże choroby i wykluczyć ewentualnego guza mózgu. Z uwagi na nieznaną historię Bezy, nie wykluczamy także padaczki pourazowej. To przelało szalę goryczy. Wykonanie rezonansu z opisem jest możliwe jedynie we Wrocławiu, a jego koszt plasuje się w granicach 800 złotych. Potrzebne są nam aktualne pełne wyniki z krwi. Beza cierpi też na niedoczynność tarczycy, która na tę chwilę wymaga stałej kontroli, co wiąże się z kolejnymi kosztami. Miesięczne zapotrzebowanie na wizyty weterynaryjne, leki i suplementacje to wydatek rzędu 500 złotych.

Zrozpaczona brakiem efektów leczenia i bezradnością weterynarzy zdecydowałam się na kontakt z psim dietetykiem i zastosowanie specjalistycznej diety oraz naturalnego wspomagania organizmu. Niestety wiąże się to z następnymi wydatkami, tym razem rzędu 780 złotych miesięcznie. W najbliższym czasie musimy wykonać również gastroskopię, ponieważ w żołądku utrzymuje się stan zapalny. Koszt zabiegu to kolejne 550 złotych.

Dotychczasowe diagnozowanie i leczenie Bezy kosztowało nas przeszło 7 tysięcy złotych.  Znając specyfikę rasy i podejmując świadomą decyzję o adopcji liczyłam się z wieloma wydatkami, jednak to spadło na nas niespodziewanie, a los wyjątkowo nam nie sprzyjał.
Dzisiaj pojawia się światełko w tunelu, Beza dostaje szansę na postawienie trafnej diagnozy i wdrożenie efektywnego leczenia, jednak to wszystko wymaga sporych nakładów finansowych. Kwota, o którą prosimy jest duża, tak myślę. Niestety pewnych rzeczy w życiu nie jesteśmy w stanie zaplanować i tak ja dziś pokornie biję się w pierś, bo wiem, że sama nie dam rady zapewnić jej pełnej diagnostyki i szansy na wyzdrowienie. Po morzu wylanych łez, chowam swoją dumę w kieszeń i wierzę, że znajdą się ludzie o pięknych, dobrych sercach, którzy zechcą pomóc Bezie stanąć na nogi, bo ten maluch zasługuje na wszystko co najlepsze.
Każda pomoc będzie dla nas nieoceniona! Dziękujemy ❤️