Ratujemy kociego członka rodziny

Kiedy nasz syn miał 6 lat wymarzył sobie kota – rudego Rysia. Opowiedzieliśmy o tym znajomej wolontariuszce z Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami, która po jakimś czasie dała nam znać, że jest cudne rude kociątko do adopcji. Przebywało w domu innej wolontariuszki, która przyjęła całą kocią świeżo urodzoną rodzinkę, porzuconą na działkach i przekazaną przez kogoś do schroniska. Kobieta podjęła się opieki domowej nad nimi, karmiła, leczyła, pieściła i uratowała. Przyjechaliśmy do niej, nasz syn zobaczył rudaska i to była miłość od pierwszego wejrzenia. Tylko ten, żaden inny rudy kotek, ten był wypatrzony, wymarzony i ukochany przez dziecko od razu. Adoptowaliśmy kocurka i jego siostrę, nadaliśmy imiona Rysiu i Zosia, a one stały się towarzyszami naszego syna i członkami rodziny.

Ryś jest wyjątkowy, ma coś w sobie. Jego siostra to piękny przejaw kociej natury – filigranowa, gibka, lekka. A on, silny, wielki, skoczny, majestatyczny, to wspaniała istota, z którą mamy szczęście obcować. Nasz koci opiekun syna, nasz koci terapeuta, nasz kot, w którego spojrzeniu i mruczeniu jest jakaś intuicyjna mądrość, kraina spokoju i ukojenia. Rysiu ma niespełna 6 lat, pragniemy aby żył z nami długo i szczęśliwie, ale przyszło nam zmierzyć się z jego ciężką chorobą.

Wirus zaatakował na początku lipca, uderzył w układ nerwowy podstępnie, nie pozwalając o razu na właściwą diagnozę. Zaczęło się od niedowładu łapek, po długich godzinach spędzonych na nocnym pogotowiu, podaniu leków i kroplówki kot wydawał się ok. I szok, po tygodniu znowu pogotowie, kot gasł w oczach, ponad dobę spędził w szpitalu. Już wtedy było podejrzenie najgorszej dla kota diagnozy - zapalenia otrzewnej, ale potrzebne były szczegółowe badania. Minęło kilka dni, spłynęły wyniki i pojawiła się nadzieja, że to może być "tylko" toksoplazmoza. Zaczęliśmy więc kurację antybiotykiem. Na początku super pomagało i myśleliśmy, że za chwilę Ryś będzie zdrów. Ale okazało się, że w cieniu toksoplazmowy rozwija się coś groźniejszego - wirusowe zapalenie otrzewnej w postaci neurologicznej. Zaliczyliśmy kolejną stresującą akcję ratowania kota, mając nadzieję, że za chwilę będzie lepiej. Niestety, okazało się, że nasz koci przyjaciel ma dwie infekcje, jedną gorszą od drugiej.

Choroba osłabiła Rysiowi kontrolę nad łapkami, poraziła nerw wykręcając szyję i obracając nienaturalnie łepek, zaatakowała brzuch. Widzimy jednak w kocim spojrzeniu i mruczeniu, że nie odebrała nam jeszcze naszego niezwykłego przyjaciela, a ten łatwo się nie poddaje. I my też nie zamierzamy. Kotek ma duże szanse na wygraną, co potwierdzają wyniki badań i specjalistycznych konsultacji - leczenie celowane daje bardzo dużą szansę na wyzdrowienie. Chcemy oddać Rysiowi jego ciałko, żeby znowu był wesoły, mógł roznosić mieszkanie w gonitwach ze swoją siostrą, i żeby znowu mógł wskakiwać na piętrowe łóżko naszego syna, żeby mruczeć mu do snu.

Jest szansa dla Rysia, dlatego po nią sięgamy. Dajemy z siebie ile możemy, jednak potrzebujemy więcej, niż mamy. Koszty się mnożą - leki, badania kontrolne, wizyty - a każda symboliczna złotówka to ogromna pomoc. Dlatego prosimy o wsparcie.

Piotr, Kasia i Tomek

---

Przedstawiam wyniki badań Ryśka. Decydujące w jego przypadku jest USG.

Poniżej wyniki badań krwi z 22.07.2023 (1 strona).