Marcel -walka z chłoniakiem

Marcel to 14 letni chłopiec, który zachorował na złośliwy nowotwór - chłoniaka Hodgkina. Choroba osiągnęła już 4 stopień. 

Od 5 lat Marcuś mieszka na Islandii z rodzicami i dwoma braćmi. Jego największym marzeniem jest zobaczyć stadion klubu Bayern Monachium.

Kilka dni temu rozpoczął leczenie pierwszym cyklem chemioterapii, a w sumie będzie ich sześć. Terapia potrwa około pół roku. Niestety odległość z jego domu w Bolungarviku do szpitala w Reykaviku to prawie 500 kilometrów. Z Marcelkiem jest teraz mama Agnieszka, a tata Dawid zajmuje się w domu pozostałą dwójką chłopców - Nikolasem i Alanem.

Najpierw stworzyliśmy inicjatywę "Kartka dla Marcela". Ludzie z całego świata wysyłają mu kartki z życzeniami zdrowia i słowami otuchy. Teraz zakładamy zbiórkę pieniędzy, aby wspomóc finansowo Agnieszkę i Dawida. Mimo pomocy i życzliwości osób mieszkających na Islandii ich życie diametralnie się zmieniło. Dojazdy do szpitala i koszty utrzymania są bardzo drogie. Dlatego zwracamy się do Was z prośbą o wsparcie ich w tej trudnej i wyczerpującej walce o zdrowie syna.

Rodzice Marcela wiedzą o założonej przeze mnie zbiórce i wyrażają na nią zgodę.

Witajcie. Choroba Marcela spadła na nas niespodziewanie. Dziecko, które jest zdrowe i ma robione regularnie badania, nagle dowiaduje się, że jest śmiertelnie chore. A wszystko zaczęło się od przeziębienia, które Marcel “złapał” pod koniec września. Udaliśmy się do lekarza i otrzymaliśmy odpowiedź, że paracetamol i coca-cola powinny pomoc. Kiedy po tygodniu Marcel dalej zmagał się z "przeziębieniem", miał gorączkę i kaszel, udaliśmy się ponownie do lekarza. Chlopiec dostał słaby antybiotyk, który nie pomógł. Jeździliśmy dalej na badania krwi, a wyniki zaczęły się pogarszać. Marcel miał robione RTG., USG, pobierana była próbka węzła z pachwiny do badań oraz inne wyniki, które miały wykazać, dlaczego dziecko ma ciągle gorączkę, chudnie i bardzo źle wygląda. Powiększone węzły chłonne nadal się powiększały. Otrzymaliśmy w końcu skierowanie do szpitala w Reykjavíku. Wizyta odbyła się w piątek 02.11. Miała to być normalna rozmowa o dalszym leczeniu Marcela… A usłyszelismy pytanie, czy poinformowano Was w Isafjörður, że Marcel prawdopodobnie ma raka. Niewiele pamiętamy w tej chwili z rozmowy z lekarzem. Wiemy tylko, że lekarz stwierdził, że to rak po analizie wyników, jakie otrzymał. Nagle zawalił się nasz świat… Wiedzieliśmy, że syn jest chory i walczy z jakąś chorobą, ale nikt nie pomyślał o najgorszym. W poniedziałek 05.11. pobrano Marcelowi nastepną próbkę z węzłów chłonnych szyi, aby potwierdzić diagnozę pani doktor z Reykjavíku. W środę poddano Marcela badaniom PET, które pokazują dokładnie, gdzie rak jest umiejscowiony. Po badaniu zostaliśmy umówieni z lekarzem na rozmowę 07.11. Na spotkaniu poinformowano nas, że Marcel choruje na Hodgkin’s lymphoma /chłoniak Hodgkina /ziarnica złośliwa/ IV stopnia. Dowiedzieliśmy się, że lekarze wiedzą, jak leczyć tę chorobę, ale należy działać szybko, ponieważ komórki rakowe są już niestety w węzłach chłonnych szyi, śródpiersiu, płucach, śledzionie oraz żołądku. Pierwsza faza leczenia to chemioterapia. Ma trwać 6 miesięcy. Później, jeśli ona nie pomoże, Marcusia czeka radioterapia. Od poniedziałku 12.11. zaczął Marcel chemioterapię i walkę z rakiem.
Dla nas świat wywrócił się do góry nogami. Marcel załamał się po usłyszeniu diagnozy. Bardzo to przeżywalismy. Kiedy ruszyła akcja “Kartka dla Marcela”, kiedy koledzy ze szkoły zaczęli organizować akcje dla Marcela, nauczyciele, znajomi oraz osoby, których nawet nie znamy, zaczęli nas wspierać, samopoczucie Marcela bardzo się poprawiło. Nam jako rodzicom bardzo to pomaga, ponieważ rodzina nasza teraz się rozdzieliła: Agnieszka z Marcelem jest w Reykjavíku, a ja z dwoma synami w Bolungarvík. Co 15 dni po otrzymaniu chemioterapii oraz , jeśli wyniki pozwolą, Marcel będzie mógł przyjechać na 10 dni do domu.
Napisaliśmy to, ponieważ jesteśmy wdzięczni za wszelką pomoc dla nas. Nie sposób wymieniać imion i dziękować wszystkim, którzy nam pomagają, bo jest ich naprawdę wiele, a nie chcelibyśmy, aby o kimś zapomnieć. Bardzo dziękujemy osobom, które organizują róznego rodzaju eventy, zbiórki oraz spotkania. Dziękujemy uczniom i pracownikom Szkoły Podstawowej w Bolungarvík, przyjaciolom, znajomym i nieznajomym, którzy wspierają nas finansowo i modlą się o zdrowie naszego syna. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy wysyłają kartki i prezenty dla Marcela. Każda pomoc, każde dobre słowo, każde wyciągnięcie do nas ręki bardzo doceniamy. Pomaga to nam przetrwać najdrudniejszy okres, w którym teraz jesteśmy. Marcel jest tak bardzo szczęśliwy wiedząc, że ma wsparcie tak wielu osób.
Kiedyś Marcel zadał mi pytanie: “Tato, jak ja się odwdzieczę tym ludziom za to wszystko ,” a ja mu odpowiedzialem: Tym, że nie poddasz się i będziesz walczył”!!!
Syn mi odpowiedzial: Tak tato: BEDE WALCZYŁ !!!
Dziękujemy bardzo
Rodzina Knop