14 kotów może stracić dom!

AKTUALIZACJA

Mama zmarła 4 czerwca 2019. Zostawiła po sobie 9 domowych i 8 bezdomnych kotów (było 7 ale do stadka bezdomnych niedawno dołączył jeszcze jeden kot). Podczas interwencji gdy Mama była zabierana do szpitala pracownicy pogotowia zostawili otwarte drzwi i koty uciekły, trzy z nich zostały zagryzione przez okoliczne psy. Pozostała szóstka znajduje trafiła pod opiekę fundacji. Przejęłam na siebie obowiązek dokarmiania bezdomniaczków, ale koty nie są tam bezpieczne, sąsiedzi podchodzą do nich z dużą niechęcią i szukają sposobów żeby się ich pozbyć. Na pewno sytuacji nie poprawia to, że działka jest potwornie zaśmiecona, najwyraźniej przez ostatnich kilka miesięcy Mama wyrzucała śmieci gdziekolwiek po całej działce. W domku sytuacja nie przedstawia się lepiej. Będę musiała wysprzątać to gruntownie a następnie zamówić kontener na odpady. Przeraża mnie już sama myśl o dodatkowych kosztach, od śmierci Mamy co chwila wychodzą kolejne długi. Okazało się, że bez uzgodnienia ze mną przepisała na mnie swój pawilon handlowy i działkę ROD, i przestała za nie płacić. Zostawiła 1800zł długu za pawilon i 1044zł za działkę. 

Niestety kwestia wcześniejszych długów wciąż jest bardzo aktualna, próbuję je spłacać, ale zwyczajnie sobie nie radzę, tym bardziej, że doszły jeszcze wydatki na karmę dla bezdomych kotów i przejazdy autobusem. Niby nic, ale koszt biletów autobusowych to 100zł miesięcznie, a budżet domowy mam wciąż taki jak wcześniej.

Zdjęcie przedstawia jednego z dokarmianych kotów, widać również część tego bałaganu. Chcę zrobić zdjęcia wszystkim dokarmianym kotom ale uciekają na mój widok bo wciąż jeszcze nie znają mnie wystarczająco.

Wciąż nie mogę pogodzić się że śmiercią Mamy, świadomość, że nie żyje jest dla mnie czymś niewyobrażalnym. Mimo problemów których była sprawcą przede wszystkim była moją Matką, osobą, której nie potrafię przestać kochać, bez względu na wszystko. W mojej świadomości jest tą energiczną, kochającą życie kobietą którą była odkąd pamiętam, tym bardziej więc jej nagły brak jest tak niemożliwy do zrozumienia i zaakceptowania. Nie mogę zrozumieć jak to się stało, że w pewnym momencie tak bardzo pogubiła się w życiu i w konsekwencji zniszczyła życie sobie i mi.

Poniższe zdjęcie zostało zrobione w szpitalu, około 2 tygodnie przed śmiercią Mamy.

Wiedziałam, ze jest ciężko chora, ale jej osobowość przesłaniała mi fakt, że ta choroba jest śmiertelna. Pod koniec życia Mama była całkowicie komunikatywna, wydawało się, że naprawdę czuje się lepiej i to uśpiło moją czujność. Podczas naszej ostatniej rozmowy mówiła o swoich planach na to co będzie robić po wyjściu ze szpitala, czekała aż poczuje się na tyle dobrze żeby mieć operację na którą miała nadzieję, tak bardzo chciała wciąż żyć. To, ze umarła kilka dni później było tym bardziej dotkliwym ciosem, ponieważ wciąż pamiętałam naszą rozmowę, tę nadzieję która przebijała z jej słów. Nie mogę sobie z tym poradzić, jej śmierć całkowicie mnie załamała. Problemy, długi, to wszystko było czymś z czym mogę próbować sobie radzić, było czymś odwracalnym. Nieodwracalne jest to, że nie ma jej już nigdzie na świecie, nigdy z nią nie porozmawiam, nie zobaczę - po prostu nie daję sobie z tym rady.

------------------------------------------------------------------------------------------

Jestem 36-letnią kobietą która ma pod opieką 14 kotów, wszystkie są uratowane z bezdomności lub trudnych warunków. Dotychczas udawało mi się radzić sobie z opieką nad nimi bez większych problemów, moje dochody spokojnie wystarczały na zaspokojenie ich wszystkich potrzeb, takich jak wyżywienie i opieka medyczna. Nie zostawało nam bardzo dużo ale jakoś sobie radziliśmy. Niestety okazało się, że najbliższa mi osoba, moja matka, ukradła mi znaczną sumę pieniędzy, zadłużając bez mojej wiedzy mieszkanie w którym mieszkam. Nagle okazało się, że mam dług na ponad 18000 zł, z jak najs zybszym nakazem spłaty. Nie mam możliwości spłacenia długu, moje dochody nie wystarczą na życie i spłatę tego zadłużenia jednocześnie. Moja matka również nie ma możliwości spłacenia długu a na wszelką próbę nacisku reaguje histeria i groźbami samobójczymi. Bez jakiejkolwiek pomocy nie jestem w stanie poradzić sobie psychicznie i finansowo w sytuacji w jakiej się znalazłam. Wciąż nie mieści mi się w głowie, że moja własna matka mogła zrobić mi coś takiego, jestem absolutnie załamana ale muszę szukać jakiegoś wyjścia z tej sytuacji. Moim priorytetem jest opieka nad kotami, kilka z nich wymaga ciągłej opieki medycznej, jak np. Tarninka, dziewiętnastoletnia kotka z nadczynnością tarczycy, dlatego muszę zrobić wszystko co w mojej możliwości żeby zapewnić im bezpieczeństwo: jedzenie, dach nad głową i opiekę medyczną. Comiesięczny koszt utrzymania dla całej czternastki wynosi ponad 500zł, z niezbędnymi rachunkami które płacę i dodatkowo ratą za zadłużenie zwyczajnie sobie nie poradzę finansowo. 

Mama nie okradła mnie z podłości tylko głupoty i godności. Nie chciała się przyznać, że nie radzi sobie sama. To 69letnia niepełnosprawna staruszka opiekująca się 16 kotami (9 jej własnych, 7 bezdomnych) po miesięcznym pobycie w prywatnej klinice (złamanie kości udowej) która straciła grunt pod nogami, nabrała kredytów, i zamiast powiedzieć o swoich problemach finansowych brnęła z kredytu w kredyt, z nadzieję spłacenia starych kredytów nowymi. Cały czas miała nadzieję, że uda jej się z tego wygrzebać utrzymywała całą sprawę w tajemnicy. Jej sytuacja finansowa była coraz gorsza, w końcu zdecydowała się nie płacić czynszu za moje mieszkanie, z pieniędzy które przekazywałam jej specjalnie w tym celu. Robiła tak 2 lata. Ukrywała korespondencję ze wspólnoty mieszkaniowej, abym się nie dowiedziała o ciągle rosnącym zadłużeniu. Bała się powiedzieć o tym co narobiła, i najwyraźniej czekała na cud. Cudu oczywiście nie było i z dnia na dzień dowiedziałam się o tym, że przez 2 lata nie miałam płaconego czynszu i mam w trybie natychmiastowym zapłacić ponad 18tyś zł, wliczając w to koszty postępowania sądowego. Mama ma 800zł renty, z czego przez ostatnie 4 lata musiała płacić dorosłej wnuczce alimenty po 400zł miesięcznie, bo wnuczka ją pozwała a sędzina z Piaseczna uznała jej roszczenia. Mamie udało się kupić na raty i spłacić mały pawilon handlowy, z którego ma dodatkowe 800zł dochodu, czyli razem, po odjęciu alimentów 1200zł. Pobyt w prywatnej klinice z rehabilitacją porządnie nadszarpnął stan finansowy i mamy i mój, bo podzieliłyśmy opłaty na pół. Po wyjściu mama wzięła pierwszy kredyt, o którym nie powiedziała, potem kolejny na spłatę pierwszego, itd.  Wciąż nic nie powiedziała o problemach. Teraz nie może chodzić bez pomocy chodzika, połowa jej dochodów idzie na kocie karmy, reszta na lekarstwa, ostatnio okazało się, że ma raka pęcherza moczowego. Co miesiąc dokładam się do kociej karmy, ale to nie wystarcza, w tym miesiącu nie dam rady tego zrobić. 

Na zdjęciu głównym jest mój kot Biszkopt, znaleziony jesienią 2013, był bardzo pogryziony przez inne koty, miał rozdarte wnętrze pyszczka, bardzo bał się ludzi i wszelkich potencjalnie agresywnych zachowań. Po bliższych oględzinach okazało się, że miał w przeszłości pęknięte powłoki brzuszne, być może wypadł z okna lub został potrącony przez samochód. Obecnie jest zdrowym, bezpiecznym i szczęśliwym kotem, bardzo chciałabym, żeby dalej mógł taki pozostać (on i pozostała trzynastka z których każdy ma swoją historię, czasem smutną, czasem dramatyczną, a czasem taką zwyczajną, o bezdomności i niedoli z której zostały uratowane). 

Bardzo proszę o jakąkolwiek pomoc!