Przemoc psychiczna

Witam.

Mam 34 lata. Odkąd tylko pamiętam moje życie było naznaczone bólem i cierpieniem. Już od najmłodszych lat doświadczalam przemocy psychicznej i fizycznej od rówieśników. Pewnie dlatego, że zawsze byłam inna i bardzo wrażliwa. Tak naprawdę mój koszmar zaczął się od szkoły podstawowej aż po liceum. Dzień rozpoczęcia roku szkolnego w gimnazjum. Nie zapomnę jak jedna dziewczyna powiedziała. Kasia współczuję ci bo? Nie będziesz miała życia. jak byłam w gimnazjum Pani od historii zostawiała nas samych w klasie i zaczynało sie prawdziwe piekło. Gdzie mój oprawca brał krzesło i straszył mnie ze tym krzesłem będzie mnie bił. Albo jak brał rękę i mówił blaszka. I bil mnie wtedy po czole. Nie zapomnę jak żucali we mnie ciezkim tornistrem. Ten koszmar trwał. Do tego przemoc psychiczna. W domu rodzinnym też nie miałam wytchnienia. Tata jest alkoholikiem odkad tylko pamiętam to tata niestety pił a co za tym idzie. Awantury, bicie przemoc psychiczna i nie tylko taka przemoc była i jest codziennością. Z czym kojarzy mi się mój dom rodzinny przemoc, alkohol, seks.

Wobec mnie byl stosowany i to ten najbardziej okrutny rodzaj przemocy gaslighting gdyby ktoś nie wiedział co to jest może przeczytać i tym tutaj.

Codzienne wyzwiska psychol, jak nikt nie jest głupi żeby ciebie dotknąć. Mojemu starszemu bratu zawsze zależało na tym, żebyb znalazła się w psychiatryku i to jak najszybciej. Dlatego mnie truł narkotykami. Nie chciałam pić czy też jeść to potem byłam bita. W 2017 roku miałam poronienie, straciłam moje pierwsze ukochane dziecko a jak doszło do poronienia? Mój brat mnie bił po głowie, bo mówiłam o sobie, że jestem normalna. A on twierdził inaczej. Dlatego przestał mnie bic dopiero jak zaczęłam o sobie mówić że jestem nienormalna. Po tym zajściu jeszcze na przedpokoju krzyczał, że jestem chora. A moja mama mowila przecież wiesz ze jest chora. Potem miałam i mam do tej pory problemy z zajściem w ciążę. Nie zapomnę jak dzień po wigilii znalazłam się na klatce schodowej przez mojego brata. Bo? Powiedziałam, że jest jeden chłopak który mnie chce. Brat mnie nazwał wtedy psychicznym gównem. Nie raz też byłam okradana, rodzina tłumaczyła to tym, że wydaje pieniądze na głupoty. Nie raz chodziłam głodna. Jak tata był wypity to pamiętam noce, kiedy chodziłam do mamy sprawdzać czy nic jej nie zrobił. Chciałabym móc w końcu decydować o sobie i podejmować własne decyzje i byc z człowiekiem którego pokocham a nie żeby inni decydowali za mnie czy będę chciala być z kobieta tak samo. "możesz się nawet zabić, ale my nie pozwolimy ci być z nim" Brat ma 37 lat nigdzie nie pracuje. Do tej pory nie obcina sobie sam paznokci. Robi to za niego mama. Uciekłam z domu rodzinnego do mieszkania po rodzicach mojej mamy, ale to nie jest normalny blok. Patologia i przemoc. Dla kobiety takiej jak ja wrażliwej. "Sasiedzi" są w stanie z gotować piekło. Przez moich sąsiadów miałam założoną nawet sprawę w mops o umieszczenie mnie w szpitalu psychiatrycznym bez mojej zgody. Na szczęście wygrałam ta sprawę. 

Moim marzeniem jest się wyprowadzić i opuścić to piekło. I zacząć w końcu żyć. Żyć pełnia życia. Chcę żyć, ale inaczej. Z dala od patologii i przemocy. Wśród ludzi którzy będą normalni i życzliwi i dobrzy. Stąd ta zbiórka z prośbą o pomoc w spełnieniu mojego marzenia, żebym w końcu mogła się wyprowadzić i się usamodzielnić. Ps ciężko jest pójść do pracy jak człowiek uwierzył w to, że jest debilem i jest nikim a do tego leczy się na depresje. Od pół roku daje korepetycje z języka polskiego ..