Na nowe garkuchnie Maurice'a

Mam na imię Kaśka, spędziłam ponad pół roku w Południowym Sudanie, jestem koleżanką Maurice'a

W 2009 roku – gdy znalazłam się na projekcie w Południowym Sudanie – kraj raczkował ale był stabilny, oczekiwano referendum niepodległościowego, które nastąpiło już po moim wyjeździe.

Ponad 95% mieszkańców Południowego Sudanu opowiedziało się za separacją od arabskiej części i wyraziło chęć budowania własnego kraju, nazywanego najmłodszym państwem świata. 

Dziś wiadomo, ze to się nie udało. Znowu trwają walki i panuje głód. Zwyciężają plemienne różnice i walka o pola roponośne. 

Na projekcie poznałam wiele osób  z całego świata, ale tylko z jedną osobą z Poł. Sudanu mam przez lata cały czas kontakt, głównie przez FB oraz osobiście oprowadzałam go jakiś czas później po Warszawie. Chodzi o Maurice'a.

Maurice zajmował się przy budowie ministerstwa, przy której razem pracowaliśmy, wsparciem dla logistyki, negocjowaniem i pomocą dla nowo przyjeżdżających osób, mnie osobiście odebrał  z lotniska, na którym bez lokalnej wizy nie miałam prawa wylądować – ale był na miejscu, był spokojny, opanowany, uśmiechnięty i miał wszędzie znajomych. I miał w ręku moją wizę!

Był wszędzie gdzie potrzebna była cierpliwość i negocjacje, zawsze mu się  udawało. Siedział ze mną przez jakiś czas w pokoiku w dość skromniutkim biurze przy budowie, gdy nie działał w terenie.

Jest zdolnym działającym w niewielkiej skali biznesmenem, otwierał małe punkty z jedzeniem, przedziwnym jedzeniem, które pokazywał na fb na swoim wallu. Dodając egzotyczne nazwy potraw takie jak: Janga Janga, Bata 'Bata, Adas, Sapule, Pirinda, Yure, Wele wele, Logu'di, Basoso, Mosurule – wszystko to kombinacje lokalnych warzyw. Przy datkach załączam zdjęcia z jego ‘restauracji’.

Napisał do mnie kilka dni temu, że wojna, która rozpoczęła się na nowo zabrała mu prawie wszystko, spowodowała dewaluacje pieniądza, miasta z jego punktami zostały odcięte przez rebeliantów, i wprowadzone zostało embargo żywnościowe.

Od lat poruszał się na linii Yei (Poł Sudan) – Kampala (Uganda). Teraz koczuje przy granicy, bo próbuje wydobyć z Yei rodziców i uciec do Kampali, tym razem na dobre. Nie planuje powrotu.

Chce normalnie żyć i pracować i pomagać. Pragnie na nowo otworzyć ze 2 punkty z tanim jedzeniem dla Sudanczyków, uchodźców i innych. 

Założyłam zbiórkę, na której zbieramy pieniądze na start tychże właśnie punktów żywieniowych (mini knajpek). Zebrane pieniądze otrzyma Maurice. Mamy małe grono ludzi, którzy poznali się w Jubie lub przewinęli przez Dżubę – wszyscy kwestujemy na rzecz kolegi, dobrze nam znanego i darzonego zawsze ogromną sympatią. Zbiórka jest otwarta ale potrzebujemy zebrać nie mniej niż 8 000 zł. Idealnie więcej. 

Całego świata nie zbawimy ale możemy pomóc 1 mądremu facetowi, który chce zakładać i prowadzić punkty z jedzeniem na uchodźców i swoich pobratynców (i ma w tym doświadczenie) .

Ogromnie proszę o wpłaty, to nie jest jakiś facet na obrazku w broszurze organizacji charity – tylko konkretny człowiek, przyjaciel, rodowity południowy Sudańczyk, kulturalny, wykształcony, pomocny i zorganizowany człowiek. Który znalazł się w b trudnej sytuacji. Trzeba mu podać rękę, dać przysłowiową wędkę. Pomożemy mu a on pomoże innym. Wpłacajcie proszę pieniążki.

Zachęcam też do obejrzenia kolekcji zdjęć z pobytu na projekcie w Południowym Sudanie: (może trzeba będzie skopiować link) https://www.facebook.com/media/set/?set=a.112694295412237.20263.100000150024488&type=1&l=0f560c85ee