Julita - Kiedy nadzieja umiera..

Julita... kiedy umiera powoli.. kiedy umiera nadzieja..Julita potzrebuje Twojej pomocy..UDOSTEPNIAJCIE bo bez funduszy sami nie jesteśmy w stanie pomoc

Teraz Julita , do niedawna "spierdalaj..scierwo..." Teraz tapczan, ciepła miska kilka razu dziennie , czlowiek ktorego reka przynosi jedzenie i stara sie wzbudzic zaufanie nadwyrężone przez lata. Jeszcze do nie dawna łańcuch przytwierdzony do ziemi i coś na kształt budy... dziurawa skrzynia ktora miala chronic chude, wynędzniałe ciało przed deszczem i mrozem... I śmieci . pełno śmieci , butelek po pijackich burdach.. A pomiędzy nimi Ona - stara, nie potrzebna bo nie szczekająca z braku sił, z braku nadziei To jedna z setek psow ktora mieszkała na wsi, moze i nie była bita , moze i nie znecano sie nad nia fizycznie - ale rany na duszy goja sie dluzej. Czasem, nie potrzeba krwi, ran , dokladania faktów - wystarczy zobaczyc psa .. i wsluchac sie w jego historie. To historai jak wiele na wsiach w Polsce. miała byc alarmem, miala byc strózem, miała słuzyć.. Co sie dzieje jak po latach sluzby, pilnowania , ciaglego zaslugiwania na cokolwiek w misce, kiedy koncza sie siły, przestaje szczekac..przestała być uzyteczna... Wtedy juz nie zasluguje.. ani na miche, ani na uwage...

 Powoli umiera zapomniana przez Boga i ludzi..Umiera sama wsrod wielu ludzi ktorzy przygladaja sie cierpieniu - cierpieniu duszy, ciepieniu w ciszy,Przygladaja sie powolnemu umieraniu z glodu Czasem nie trzeba robic nic...i to jest gorsze od ran ..Bo rany na ciele mozna zagoic, bol duszy jest nie do zniesienia..nie mozna wziasc nici i zszyc , nie mozna isc do weterynarza i naprawic..Co czeka Julite...-To miesiace naprawiania tego co czlowiek zepsuł.. Nie ma pewnosci ze sie uda bo wiele miesieczne zaglodzenie,kacheksja robia spustoszenie w organizmie..
Julita teraz masz swoje imie , juz nigdy nie zaznasz glodu i chlodu - to moge Ci obiecac .

Julita potrzebuje realnej pomocy... Potrzebuje pieniedzy na diagnozy, leczenia, dobrej karmy.. i iskry nadziei ktora utraciła przez lata , nadzieji ze na starośc nie jest sie smieciem, wiary ze ma swoja godnosc i moze chodzic z podniesiona glowa i ze za kilka miesiecy pozostana juz tylko zamglone wspomnienia glodu i poniewierania.
Mamy olbrzymie dlugi, nie splacone faktury.. jednak nie mogłam poprostu przejśc obok..