Moje miejsce na świecie

Siedem lat  temu straciłam  wszystko. W skutek przypadków losowych, złych decyzji, różnorakich nieszczęść straciłam cały dobytek życia. Zostały mi ubrania i książki-najlepsi przyjaciele. Nie byłam już  wtedy pierwszej młodości,  więc ktoś  mógłby zapytać: po co żyć  dalej? Tyle niefortunnych zdarzeń losowych na raz: samobójcza śmierć przyjaciółki, zdrada wspólnika, upadek  firmy a co za tym idzie wyprzedaż majątku,  strata wszystkich środków do życia oraz mieszkania.

Pokonałam rozpacz i depresję i postanowiłam jednak walczyć o siebie. Lata bezdomności, niepewność jutra, takie prawdziwe ubóstwo. Przy życiu trzymały mnie książki, poczucie humoru i zwierzęta, którym zawsze starałam się pomagać. Wytrwałam. Po tych wszystkich latach dostałam mieszkanie.Socjalne.

Teraz jestem  schorowaną  starszą panią,  ale mam swoje miejsce na  ziemi. Nikt już nie każe  się wyprowadzać, czy z łaski pozwoli spać  w kuchni. Mam  swoje lokum. Tylko nie mam pieniędzy,  ani sił i zdrowia, aby te pieniądze zarobić. Muszę  to wymarzone, maleńkie mieszkanko urządzić,umeblować, kupić sprzęty AGDi te wszytkie potrzebne-niepotrzebne rzeczy. Może ktoś, kto przeczyta tę moją smutną  historię, zechce mi w  tym pomóc?. Wierzę w siłę internetu oraz wierzę w ludzi. Ciągle wierzę :))ps. Zamieszkamy razem z kotem, przygarnęłam ostatnio takią biudusie, bezdomniaka.