Nadzieja kontra rak

Nowotwór. Ta diagnoza przewróciła nasze życie do góry nogami.

W październiku 2024 roku moja mama trafiła do szpitala z ostrym bólem brzucha, wysokim ciśnieniem w jamie brzusznej i ogólnie złym samopoczuciem. W ostrym trybie zawieźli ją na salę operacyjną. W jajniku wykryli guz, na którym zawiesiło się jelito i które spowodowało jego prawie całkowitą niedrożność, więc wyłonili stomię. Po wykonaniu badań, przyczyna stała się jasna - nowotwór jajnika III stopnia. Niedługo potem zaczęła się kuracja chemią i poddano mamę kolejnej operacji - wycięli jajniki oraz macicę, Kolejne badania wykazały obecność przerzutów do otrzewnej oraz jelit. Okazało się, że mamy do czynienia z nowotworem złośliwym. Mama do tej pory bardzo schudła i osłabła. Niektórzy członkowie rodziny zaczęli przyjeżdżać, żeby się pożegnać- nie było wiadomo, czy mama przeżyje.

Żyje i dalej poddawana jest chemioterapii. Po wyjściu ze szpitala mama wymaga stałej opieki. Zamieszkała ze mną i młodszą córką w kawalerce z jedną sypialnią.

Stało się to akurat w momencie, kiedy stawałyśmy na nogi, bowiem życie już wcześniej nie było dla nas łaskawe. Jako  młoda mama zostałam sama z dwiema malutkimi córeczkami. Dziś są już dorosłymi kobietami – mądre, wrażliwe, pełne pasji. Jestem z nich ogromnie dumna. Ukończyły studia i właśnie zaczynają budować swoje życie.

Wspólnie przeszłyśmy przez wiele trudnych momentów. Starsza córka już w dzieciństwie zmagała się z problemami psychologicznymi, których źródłem była trudna sytuacja z ich ojcem – moim byłym mężem.

Pracowałam na półtora etatu, wstając bardzo wcześnie, by po południu być w domu i zajmować się dziećmi. Dla nich chciałam stworzyć choć namiastkę normalności.

Młodsza córka przez lata otrzymywała nietrafne diagnozy. Miała silne tiki, przyjmowała silne leki psychotropowe i – jako dziecko – miała myśli samobójcze. Ostatecznie zdiagnozowano u niej autyzm.

Mimo wszystko poradziłyśmy sobie i jestem dumna z tego, jaką drogę przeszłyśmy razem. Starsza córka mieszka obecnie w innym mieście, dalej się kształci i pracuje.

Obecnie jestem na rencie zdrowotnej, ponieważ moje zdrowie też nie dopisuje. Od lat zmagam się z przewlekłymi chorobami układu ruchu oraz z dużymi problemami z oczami. Każda próba podjęcia pracy kończy się pogorszeniem stanu zdrowia i koniecznością długiej rehabilitacji.

Bardzo duże trudności sprawiają mi codzienne obowiązki domowe oraz opieka nad mamą, ale ze wsparciem młodszej córki dajemy radę. Problem tkwi w tym, że żyjemy w miejscu, które nie pozwala na odpoczynek ani regenerację. Brakuje nam cichego kąta, które ukoi stargane nerwy, ponieważ kiedy w kawalerce mieszkają trzy dorosłe kobiety, z trzech pokoleń, to nie ma tu miejsca na ciszę i spokój. Najbardziej szkoda mi mamy, bo jest bardzo dobrą kobietą i zasługuje na to, żeby w spokoju i pokoju dożyć późnych lat.

Z tych powodów naszą najpilniejszą potrzebą jest większe mieszkanie. Niestety, nie mamy na to środków. Nie dostaniemy kredytu, nie możemy liczyć na rodzinę.

Środki z tej zbiórki zostaną przeznaczone na:

-brakującą część większego mieszkania oraz podstawowe umeblowanie oraz

- leki/odżywki do walki z rakiem, które są bardzo drogie.

Dlatego – pierwszy raz – zwracamy się do Was, ludzi dobrej woli, z ogromną prośbą o pomoc. Wierzę, że wspólnie uda nam się stworzyć choć trochę lepsze warunki dla trzech pokoleń kobiet, które od lat dzielnie idą przez życie – razem.

Z całego serca dziękuję za każdą formę wsparcia.