Pomoc dla Laurki

Prosimy o wsparcie dla Laury! Choroba nie odpuszcza...

Laura od 2019 roku toczy nierówną walkę z nowotworem. Przeszła już bardzo dużo - za dużo jak na tak młodą dziewczynkę. Rak pozbawił jej zdrowia, normalności, dzieciństwa, zmienił radosne i beztroskie życie w szpitalną rzeczywistość pełną bólu, strachu i ograniczeń. 

Kiedy po pierwszym leczeniu mieliśmy nadzieję, że już wychodzimy na prostą w kwietniu 2022 roku pojawiła się wznowa. Świat znowu się zatrzymał, nasze serca zamarły – ponownie wpadliśmy w czarną otchłań. Tym razem zmiana pojawiła się na kręgosłupie. Laura przeszła kolejną,  bardzo ciężką operację w Szczecinie, a my umieraliśmy ze strachu – czy uda się w pełni usunąć nowotwór, czy ze względu na umiejscowienie zmiany nasza mała dziewczynka będzie chodzić. Operacja się udała, usunięto guza, Laura na szczęście może chodzić. Na własny koszt wysłaliśmy wycinek guza do Niemiec, aby tam specjaliści przeprowadzili badania genetyczne, które dały by szanse na zindywidualizowaną terapię, tak zwaną terapię celowaną. Badania tego typu od 2022 nie są już refundowane, a ich koszt to około 30 tysięcy złotych - na jego wyniki czeka się kilka miesięcy. Walkę trzeba było zacząć od razu, włączono kolejny cykl chemii i ponownie Oddział Onkologiczny stał się naszym drugim domem. 

Gdy dzieci po wakacjach wracały do szkoły, my wiedzieliśmy, że mimo ogromnych marzeń i nadziei  Laury na pójście do szkoły i spotkanie rówieśników – skończy się tylko na marzeniach… Nasza mała wojowniczka powinna być teraz radosną drugoklasistką, jednak w szkole nie była jeszcze nigdy. 

Pod koniec września tego roku kończyliśmy chemioterapię. Ponownie byliśmy pełni nadziei, że tym razem udało nam się wygrać, że nasze życie wróci do względnej normalności, a Laura będzie mogła spotykać się z rodziną, przyjaciółmi, będzie mogła biegać, jeździć na rowerze – tak, jak dzieci w jej wieku. Niestety, w listopadzie na badaniu kontrolnym świat ponownie zawalił się nam na głowy. Diagnoza jest jednoznaczna – wznowa, guz na ten moment nieoperacyjny. 

Szansą dla nas jest leczenie opracowane w Niemczech, gdzie specjaliści przygotują lek celowany, który może pomóc na ten, konkretny rodzaj guza – nie wyniszczając przy tym całego organizmu. Leczenie nie jest refundowane, musimy za nie zapłacić z własnych środków. Mowa tu o kwocie , która bez pomocy ludzi o wielkim sercu jest dla nas nieosiągalna. Ta potworna choroba - wróg, który toczy z nami nierówną walkę zrujnowała także nasze finanse. Dlatego zwracamy się do Państwa o pomoc, każda złotówka jest dla nas na wagę złota. Pomóżcie nam wygrać tę potworną wojnę, bo przeciwnik okazał się silniejszy niż nam się kiedykolwiek wydawało.

Z całego serca dziękujemy za okazaną pomoc!

Sylwia i Bartek, rodzice Laury.

Laura - radosna, uśmiechnięta, szczera do bólu i zakochana w kolorze fioletowym sześcioletnia dziewczynka, która wiodła normalne, spokojne życie przedszkolaka u boku osób, które Ją kochają. Choroba czaiła się podstępnie i nie dawała o sobie znać… Aż do feralnego dnia - 19 lipca tego roku. Wtedy też, po zasłabnięciu, Laurka trafiła do Szpitala im. M. Kopernika w Gdańsku, gdzie każdy kolejny dzień, każda kolejna godzina przyczyniała się do tego, że nasz poukładany świat rozsypywał się na najdrobniejsze kawałki.

Słuchaliśmy tego, co mówili do nas lekarze, ale to do nas nie docierało… To na pewno nie dotyczyło naszego dziecka… A jednak… W obszarze lewego płuca wykryto ogromnej wielkości guz, który był na tyle wielki, że poprzesuwał narządy, łącznie z serduszkiem. Diagnoza była przerażająca i zwaliła nas z nóg - nowotwór złośliwy, ale jeszcze gorsze było to, że do chwili obecnej lekarze nie są w stanie jednoznacznie stwierdzić, jaki dokładnie nowotwór zaatakował organizm Laurki i gdzie tak naprawdę guz się zaczyna. Jest to bardzo rzadki przypadek, właściwie niespotykany u dzieci. Jedyne czego lekarze są pewni to to, że leczenie potrwa bardzo długo i wymaga wiedzy najlepszych specjalistów.

Obecnie Laurka jest leczona w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym w Gdańsku, gdzie przeszła trzy cykle bardzo ciężkiej chemioterapii mającej zmniejszyć guza na tyle, aby można go było usunąć operacyjnie. Czekamy na wyniki badań, tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego i ostateczną decyzję lekarzy, czy guz nadaje się już do wycięcia, czy konieczna będzie dalsza chemioterapia.

Laurka ma jeszcze młodszego braciszka - 18 miesięcznego Kubusia. Ze względu na panującą pandemię prawie całkowicie ograniczono możliwość opuszczania szpitala i zmiany pomiędzy rodzicami czuwającymi przy chorym dziecku. Ta sytuacja sprawia, że zostaliśmy rozdzieleni jako rodzina - codziennie bardzo tęsknimy, a myśl że w domu czeka maluszek, który nie rozumie jeszcze dlaczego jego siostra i rodzic nagle zniknęli rozrywa serce.

Przez lata pracowałam w dużej firmie. Po urodzeniu młodszego dziecka ze względu na dojazdy, konieczność pracy w nadgodzinach i ogromny stres zrezygnowałam z zatrudnienia w korporacji na rzecz spokojniejszej pracy blisko domu - miałam ją rozpocząć we wrześniu tego roku. Młodszy synek miał pójść do żłobka, Laurka powrócić do przedszkola. Niestety los chciał inaczej.

Nie możemy sobie pozwolić na jakąkolwiek infekcję „przyniesioną” ze żłobka - nasz dom musi być praktycznie sterylny, dlatego właśnie nasz synek został w domu, a my w zasadzie zamieszkałyśmy w szpitalu. Ale nie poddajemy się.

Z pomocą najbliższych, rodziny, przyjaciół walczymy ze wszystkich sił, aby Laurka wróciła do zdrowia!

Codziennie walczymy o to, aby rzeczywistość na oddziale onkologicznym była dla Laury bardziej łaskawa. Niestety, tak silna chemia wyniszcza błony śluzowe organizmu, pojawiają się bardzo poważne zapalenia jamy ustnej i dolnych dróg moczowych - jedyne co uśmierza ogromny ból to maści i dodatkowe leki, które jesteśmy zmuszeni kupować z własnej kieszeni. Finansujemy także specjalne opatrunki, ponieważ te szpitalne przy zdejmowaniu zrywają naskórek, a to powoduje dodatkowy, niepotrzebny ból. Nasza rzeczywistość to także walka z brakiem apetytu związanym z chemioterapią - tu także z własnej kieszeni finansujemy suplementację, oleje i leki. Kupujemy także suplementy wzmacniające wyniszczony organizm, tak aby Laura miała siłę do walki.

Nasze oszczędności topnieją w zastraszającym tempie i zbliżyliśmy się już do momentu, gdy musimy prosić o pomoc.

Zbieramy na wszystko - leki, suplementy, maści, opatrunki, oleje, późniejszą rehabilitację, a nawet operację, jeśli okaże się, że w Polsce nie ma lekarza, który podjąłby się wycięcia guza.

Dziękujemy z całego serca za każdą okazaną pomoc.

Pozdrawiam, Sylwia