Tradycyjny Polski Dom

Artykuł o wypadku- https://dziennikpolski24.pl/wypadek-w-filipowicach-ranny-zostal-30letni-mezczyzna-aktualizacja-zdjecia/ar/c1-14124679

Dzień dobry! 

Mam na imię Stanisław i z góry przepraszam za tak obszerny tekst, ale chciałbym dokładnie opisać sytuację. 

Wychowałem się w Krakowie- w mieszkaniu przy Dietla. Mieszkałem tam z rodzicami i bratem. Rodzice się nie dogadywali- z dzieciństwa pamiętam głównie permanentne kłótnię między nimi. Spokój jedynie znajdowaliśmy u pradziadków Śmiechów w Balicach, gdzie co piątek zabierał nas dziadek. Od ojca wyprowadziliśmy się jak miałem 12 lat i wtedy to zaczęła się moja tułaczka, która trwa do dziś. 

Pierwszym naszym adresem zamieszkania po rozejściu się rodziców było Schronisko dla Ofiar Przemocy w Rodzinie w Krakowie. Kolejnymi adresami przez kilka lat były różne mieszkania wynajmowane przez matkę i jej konkubenta: Sarmacka, Mireckiego, Długa, Rękawka, Morawiańskiego (wszystko w Krakowie). Gdy miałem 18 lat matka wyjechała zagranicę, a ja zostałem sam w Krakowie- miałem do wyboru albo wrócić do ojca, albo pójść do pracy i wynająć mieszkanie. Była też trzecia opcja- zamieszkać u mojej babki ojczystej w Pułtusku. Wybrałem tę ostatnią. 

W Pułtusku skończyłem eksternistycznie LO dla Dorosłych jednocześnie pracując. Mieszkałem 12 lat z przerwami w domku należącym do mojej babki. Dom nieduży- dwadzieścia parę metrów kwadratowych bez bieżącej wody i kanalizacji- dla mnie to nie problem, nie żalę się na warunki- na pranie w ręku, na noszenie wody ze studni czy też wstawanie w nocy aby dorzucać do pieca bo gdy tylko w nim gasło w izbie robiło się strasznie zimno- nic to. 

W 2017 roku ożeniłem się z najwspanialszą kobietą na świecie- poznaliśmy się w LO w Krakowie, razem siedzieliśmy w jednej ławce. Ściągnąłem tu do Pułtuska z Anglii moją żonę- był to czas gdy nam się w Polsce jeszcze dobrze wiodło. Wyremontowaliśmy dom mojej babki w którym wówczas przebywaliśmy. I tutaj proszę o wybaczenie, ale nie chcę wdawać się w szczegóły. Posesja należy do mojej babki i to ona jest osobą decyzją w każdej kwestii jej dotyczącej, łącznie z domem w którym pozwoliła nam mieszkać. 

Tu w Pułtusku cały czas pragnęliśmy powrócić w okolice Krakowa i zamieszkać na wsi celem prowadzenia gospodarstwa agroturystycznego. Aby to osiągnąć skonsolidowaliśmy nasze kredyty oraz dobraliśmy kwotę jakiej potrzebowaliśmy na zakup siedliska.

Grunt zakupiliśmy na terenie gminy Koszyce. Dom znajdujący się nań nadawał się praktycznie do wyburzenia, jednakże postanowiliśmy go ratować i zacząłem jego remont (była to stara drewniana chata). 

Niestety dokładnie 13-go dnia po naszej przeprowadzce wjechał we mnie samochód w wyniku czego złamaniu uległy obydwie kości piszczelowe. Złamanie prawej nogi było złamaniem otwartym, kości lewej nogi uległy przemieszczeniu- trzeba było mi nastawić kości i wywiercić dziurę w pięcie aby je naprostować. Bardzo bolało- czułem jakby mnie pies ugryzł w piętę i puścić nie chciał.

 Złamania zespolono gwoździami śródszpikowymi. Po operacji okazało się również, iż uszkodzone są nerwy w nogach- polineuropatia. Nogi prawie cały czas mnie bolą od kolan w dół. Oprócz tego dokuczają mi mrowienia, pieczenia, zimno w stopy i niedoczulice. W przeszłości przeszedłem już dwie artroskopie kolan. Jakiś czas leżałem w łóżku i nie mogłem się nawet samodzielnie z boku na bok przewrócić. Wraz z upływem czasu zacząłem wracać do sprawności fizycznej, jednakże nie odzyskałem jej w pełni. Najpierw z leżenia w łóżku przesiadłem się na wózek inwalidzki, potem zacząłem chodzić o dwóch kulach, następnie o jednej by teraz podpierać się laską inwalidzką- zabieram ją ze sobą gdy czeka mnie dłuższy spacer na nogach. Przyznano mi umiarkowany stopień niepełnosprawności na 3 lata. 

Od momentu wypadku nasze życie całkowicie się odmieniło- bezpośrednio po nim zostaliśmy bez dachu nad głową (dom, który kupiliśmy nie nadawał się do zamieszkania- brak wody, brak podłóg, popróchniałe ściany, brak okien, etc.) za to z moim kalectwem. 

Straciliśmy cały inwentarz żywy- króliki i drób w postaci kur, kaczek, gołębi i indyka. Większość naszego dobytku została w zrujnowanym i niezamkniętym domu w Piotrowicach- prawie wszystko zostało zniszczone przez gryzonie i zapaskudzone przez ptaki. Ale nic nam nie zginęło- duże podziękowanie dla mieszkańców Piotrowic i okolicy: porządni z was ludzie. Z zarobków dochodzący ,dzięki braniu przeze mnie nadliczbowych godzin (większość miesiąca byłem w pracy) nawet do 5-6 tysięcy, zostałem z zasiłkiem dla chorych około 1500 zł, ponieważ byłem zatrudniony na podstawie dwóch umów zlecenia, gdzie składki zdrowotne były odprowadzane tylko z najniższej krajowej. 

Po wyjściu ze szpitala mieszkaliśmy chwilę u mojej teściowej na Prokocimiu, jednakże ze względu na ciasnotę tam panującą (wraz z nami były dwa psy- w tym owczarek podhalański, który jak wiadomo jest dużym psem) wynajęliśmy jedno z najtańszych "mieszkań" jakie były w ten czas dostępne- kawalerkę na Woli Justowskiej (chociaż kawalerka to też jest za dużo powiedziane- i chociaż może się wydawać, iż wspomniana dzielnica Krakowa jest luksusową, to było to jedno z najtańszych miejsc jakie wówczas można było wynająć). Ja leżałem w łóżku nie mogąc z początku nawet samodzielnie obrócić się z boku na bok, nie mówiąc już o samodzielnym wypróżnieniu czy umyciu się- zajmowała się mną żona. 

Małżonka znalazła pracę w Bonarce jako recepcjonistka (również za najniższą krajową)- gdyby nie pomoc finansowa naszych bliskich popadlibyśmy w wielkie długi. We wrześniu 2019 roku ze względu na brak perspektyw w Krakowie wróciliśmy do Pułtuska gdzie do dziś mieszkamy, z tą różnicą iż moja babka zamieszkała w już wyremontowany domu w którym my dotychczas mieszkaliśmy, a my zajęliśmy jej dom- dwa pokoje, kuchnia, sień. 

Wiosną 2021 roku założyliśmy fundację "Tradycyjna Polska Wieś" Proszowicka Fundacja im. Franciszka Śmiecha. www.tradycyjnapolskawies.pl Chcielibyśmy w pełnie poświęcić nasze życie innym, a jak w końcu doczekamy się naszych wyczekiwanych już od dawna dzieci, wpoić im wartości, jakie nam w dzieciństwie wpajano. Żyje się dla innych, nie dla siebie. 

Aktualnie ja pracuję w ochronie (również za najniższą krajową), a żoną w stołówce szkolnej w Warszawie. Jeżeli coś jest jeszcze nie jasne to poproszę o kontakt- naprawdę bardzo chętnie odpowiem na wszystkie pytanie. Chciałbym jeszcze dodać, iż nie mam parcia na szkło... Ale nasza sprawa już tak- zakup siedliska, które w końcu będziemy mogli nazwać domem, wypełnienie go śmiechem, radością, zapachem niedzielnego obiadu i świeżo wypranych pieluch. Na podstawie odpowiednich umów cywilno-prawnych użyczyć go fundacji, którą założyłem celem prowadzenia tradycyjnego gospodarstwa wiejskiego, nastawionego na promocję polskiej kultury, tradycji, hodowlę rodzimych ras zwierząt gospodarskich wraz z gospodarstwem agroturystycznym oraz zapleczem gastronomicznym w którym będą podawany kulinarne skarby naszej polskiej przyrody. Chcielibyśmy się temu w pełni poświęcić, ale bez Waszej pomocy nie damy rady...