Wybite oczy...stan krytyczny.

‼️𝗣𝗜𝗘𝗦 𝗭 𝗪𝗬𝗕𝗜𝗧𝗬𝗠𝗜 𝗢𝗖𝗭𝗔𝗠𝗜 𝗪𝗔𝗟𝗖𝗭𝗬 𝗪Ł𝗔𝗦𝗡𝗜𝗘 𝗢 Ż𝗬𝗖𝗜𝗘…𝗟𝗜𝗖𝗭𝗬 𝗦𝗜Ę 𝗖𝗭𝗔𝗦 𝗣𝗢𝗠𝗢𝗖𝗬‼️

𝐏𝐎𝐌𝐎𝐂𝐘… 𝐁𝐎 𝐎𝐍 𝐉𝐔Ż 𝐍𝐈𝐄 𝐌𝐀 𝐒𝐈Ł𝐘.

Malutki, stary piesek.

Bez oczu. Sam. Porzucony jak niepotrzebna rzecz.

Ktoś wyrzucił go jak śmiecia.

Nie widzi nic. Nie wie, gdzie jest. Nie rozumie, dlaczego został sam.

Nie ma już nikogo, kto by wypowiedział jego imię.

Nie ma śladu po dawnym domu, po ciepłym spojrzeniu, po nadziei.

Zniknął z czyjejś pamięci tak, jakby nigdy nie istniał.

Jest tylko cień istnienia.

Milczący. Niewidomy. Zapomniany.

Zostawiony w świecie, który nawet nie zauważył, że odszedł.

𝐁ł𝐚𝐠𝐚𝐦𝐲 𝐨 𝐰𝐬𝐩𝐚𝐫𝐜𝐢𝐞 𝐝𝐥𝐚 𝐭𝐞𝐠𝐨 𝐦𝐚𝐥𝐞ń𝐤𝐢𝐞𝐠𝐨 𝐬𝐭𝐚𝐫𝐮𝐬𝐳𝐤𝐚.

Potrzebne są środki na leczenie, badania, profilaktykę.

Potrzebna dobra, wysokomięsna karma – taka, która nie podrażni schorowanego brzuszka, tylko da mu siłę, której tak bardzo mu brakuje.

Potrzebna jest czułość. Bezpieczeństwo. Nadzieja.

Nie pozwólmy, by jego ostatnie chwile były zimne i samotne.

Niech choć raz w życiu poczuje, że jest ważny.

Że jest kochany.

Pomóżmy mu poczuć to, czego jego oczy już nigdy nie zobaczą…

Człowieka, który nie cofnie się przed jego niepełnosprawnością, lecz przytuli ją razem z nim.

Serce, które nie odwróci się od słabości, ale w niej zobaczy piękno.

Miłość, która nie szuka doskonałości – tylko prawdy.

Niech w tej ciemności, zanim zgaśnie całkiem… poczuje, że był wart wszystkiego.

Choć przez chwilę. Choć dla jednego serca.

𝐎𝐧 𝐣𝐮ż 𝐧𝐢𝐞 𝐰𝐨ł𝐚.

𝐁𝐨 𝐰𝐢𝐞, ż𝐞 𝐧𝐢𝐤𝐭 𝐧𝐢𝐞 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐣𝐝𝐳𝐢𝐞.

𝐀𝐥𝐞 𝐣𝐞𝐠𝐨 𝐬𝐚𝐦𝐨𝐭𝐧𝐨ś𝐜… 𝐤𝐫𝐳𝐲𝐜𝐳𝐲.

𝐓𝐚𝐤 𝐠ł𝐨ś𝐧𝐨, ż𝐞 𝐩𝐨𝐰𝐢𝐧𝐧𝐨 𝐳𝐚𝐝𝐫ż𝐞ć 𝐧𝐢𝐞𝐛𝐨.

𝐓𝐚𝐤 𝐫𝐨𝐳𝐩𝐚𝐜𝐳𝐥𝐢𝐰𝐢𝐞, ż𝐞 𝐬𝐞𝐫𝐜𝐞 𝐩𝐨𝐰𝐢𝐧𝐧𝐨 𝐩ę𝐤𝐧ąć 𝐤𝐚ż𝐝𝐞𝐦𝐮, 𝐤𝐭𝐨 𝐣𝐞𝐬𝐳𝐜𝐳𝐞 𝐣𝐞 𝐦𝐚.

𝐁𝐨 𝐧𝐢𝐤𝐭 𝐧𝐢𝐞 𝐳𝐚𝐬ł𝐮𝐠𝐮𝐣𝐞 𝐧𝐚 𝐭𝐨, 𝐛𝐲 𝐤𝐨𝐧𝐚ć 𝐰 𝐳𝐚𝐩𝐨𝐦𝐧𝐢𝐞𝐧𝐢𝐮.

𝐁𝐲 𝐥𝐞ż𝐞ć 𝐬𝐚𝐦 – 𝐧𝐢𝐞𝐰𝐢𝐝𝐨𝐦𝐲, 𝐬𝐭𝐚𝐫𝐲, 𝐧𝐢𝐞𝐜𝐡𝐜𝐢𝐚𝐧𝐲 – 𝐣𝐚𝐤𝐛𝐲 𝐧𝐢𝐠𝐝𝐲 𝐧𝐢𝐞 𝐢𝐬𝐭𝐧𝐢𝐚ł.

𝐓𝐨 𝐧𝐢𝐞 𝐜𝐢𝐬𝐳𝐚.

𝐓𝐨 𝐤𝐫𝐳𝐲𝐤.

𝐓𝐲𝐥𝐤𝐨 𝐧𝐢𝐤𝐭 𝐠𝐨 𝐧𝐢𝐞 𝐬ł𝐮𝐜𝐡𝐚.

𝘜𝘥𝘰𝘴𝘵ę𝘱𝘯𝘪𝘫. 𝘗𝘰𝘮𝘰ż. 𝘕𝘪𝘦 𝘰𝘥𝘸𝘳𝘢𝘤𝘢𝘫 𝘸𝘻𝘳𝘰𝘬𝘶.

𝐁𝐨 𝐨𝐧 𝐣𝐮ż 𝐧𝐢𝐞 𝐦𝐚 𝐧𝐢𝐜… 𝐭𝐲𝐥𝐤𝐨 𝐧𝐚𝐬.