Pomoc kociej rodzinie z Podlasia

To jedna z historii o tym jak los pisze własne scenariusze i nie przejmuje się naszymi planami. To miał być zwykły urlop, a zamiast tego przerodził się w kocią epopeję.

Białą matkę i jej kocie dzieci poznałam w podlaskiej agroturystyce - kocia rodzina koczowała na styku ośrodka i kempingu, przy stercie dachówek, pod świerkami. Jedynym schronieniem były dla ich parkujące obok samochody. Wywiad środowiskowy wskazał, że kotka jest w zasadzie "niczyja", rodzi co roku kociaki na kempingu, a że te są "puchate", to turyści je zabierają i problem rozwiązuje się sam... W związku z tym nikt nic z tym nie robi.

Pierwotny plan zakładał zabranie kociaków z zamiarem przekazania ich do adopcji oraz zabieg kastracji matki. Udało się znaleźć w pobliżu lecznicę, która podjęła się jego wykonania i wszystko szło jak po maśle. Niestety - po zabiegu wdały się komplikacje. Ze względu na fakt, iż niemożliwością okazało się znalezienie pomocy weterynaryjnej dla pooperacyjnej kotki w niedzielę rano w rejonie Białegostoku, a ogromna kula pod kocim brzuchem ewidentnie świadczyła o możliwym zagrożeniu życia zapadła decyzja: cała rodzina jedzie na Śląsk.

Na szczęście podróż przebiegła dobrze, a kotce od razu udzielono niezbędnej pomocy. Okazało się, że przyczyną całego zamieszania był źle zawiązany węzeł na nici trzymającej otrzewną - szew puścił a u kici doszło do dużej przepukliny. Gdyby została z tym w miejscu swojego bytowania najpewniej nie przeżyłaby. W tej chwili jest już po drugiej operacji i czuje się dobrze, z troską dogląda swoich dzieci.

A kociaki? Jak to kociaki - zarobaczone, z pchłami i świerzbowcem (co nie ominęło także mamusi). Cała rodzina potrzebowała więc natychmiastowego odpchlenia i odrobaczenia (bez tego nie można był ich umieścić w Domu Tymczasowym, gdzie są też inne zwierzęta, dla których pasożyty byłyby groźne), a docelowo także szczepień. 

Czy w takich chwilach człowiek myśli o wydatkach? Czy przelicza pieniądze? Nie. W takich chwilach trzeba działać. Pomagać tu i teraz, nie zwlekając. A o środki martwić się później. I teraz właśnie jest to "później". 

Kochani Kociarze - nie zawiedliście mnie dziesiątki razy, więc wiem, że nie zawiedziecie i teraz. W lecznicy został dług, a przed nami jeszcze kilka wydatków w przyszłości (badania krwi matki, szczepienia, dalsze działania bieżące). Będę Wam wdzięczna za każde, nawet najmniejsze, symboliczne wsparcie. To dla nas bardzo bardzo dużo.

W mieniu kociaków serdecznie Wam dziękuję!