razem łatwiej stworzyć pracownię

Dzień dobry. Czasami trzeba zacząć życie na nowo. Moja partnerka takie nowe życie zaczyna ze mną. Mam na imię Krzysiek. Bardzo chciałbym pomóc Jej spełnić marzenia o własnej pracowni artystycznej, w której mogłaby się realizować.

Proszę pomóżcie mi uzbierać pieniądze niezbędne na rozwój tejże pracowni. Udało mi się do tej pory zorganizować lokal, trochę sprzętu, trochę narzędzi, trochę "przydasi". Oczywiście trochę "przydasi" i innych niezbędnych rzeczy miała jeszcze Natalka z tzw. "poprzedniego życia". Oboje jesteśmy po przejściach. Oboje jesteśmy po czterdziestce. Zaczynamy jeszcze raz, tym razem RAZEM :)

Nasz związek już trwa od pewnego czasu i trwać jeszcze będzie długo, oj będzie :)

Moja partnerka doświadczyła już tego i owego w poprzednim związku. Musiała się zbierać zarówno po rozstaniu, jak i wypadku samochodowym. Owszem minęło kilka lat, ale... ale najważniejsze, że było i minęło. Czas zacząć realizować własne pasje, rozwijać zdolności, a przede wszystkim ich nie marnować. Dlatego tym bardziej, bardzo zależy mi, żeby Natalka wreszcie mogła się spełniać w pracowni artystycznej i w warsztacie stolarskim.

Dzięki mojej partnerce wiem już co to jest decoupage, scrapbooking, biżuteria z koralików, filcowanie czy malowanie obrazów techniką pouringu czy tworzenie ozdób metodą powertex. Sam coś tam potrafię z dziedziny stolarskiej, także oczywiście będę pomagał Natalce. Z pracowni mają "wychodzić" zarówno ozdoby ręcznie robione, jak i artystyczne drapaki i inne akcesoria dla kotów. Oboje uwielbiamy koty. Mamy kota na punkcie kotów... No i oczywiście mamy trzy koty w domu, jakżeby inaczej? Nasze koty będą testować nasze drapaki i domki dla kotów. Natalka bardzo pasjonuje się też stylizacją mebli. Póki co, poddała metamorfozie nasze meble i meble przyjaciół. Nie będę ukrywał, haha… wyszły pięknie. Każdy z tych mebli jest niepowtarzalny. Widać, że Natalka wkłada w tę pracę nie tylko zdolności, ale i serce.

Nie posiadamy niestety własnego lokalu. Musimy wynajmować. Zanim w pełni doposażymy pracownię i warsztat, zanim zaczniemy zarabiać (będę pomagał ile sił), musimy płacić za czynsz i opłaty eksploatacyjne. Liczę na Was, że pomożecie wystartować ze spokojem, spokojem, że zaraz nie trzeba będzie wszystkiego rzucać i... wyrzucać na ulicę. Za dużo już udało mi się zdziałać, żeby to wszystko zaprzepaścić. Niestety nie jestem w stanie dalej tego sam uciągnąć, zanim wszystko ruszy pełną parą.

Oprócz czynszu, rachunków za prąd czy gaz potrzeba jeszcze dokupić trochę sprzętu i materiałów plastycznych. Niektóre to drobiazgi jak skrzynka uciosowa czy cykliny, ale inne to już wydatek rzędu paruset złotych np. za maszynę do szycia, za wiertarkę czy opalarkę. Potrzeba też trochę farb, wosków, pędzli, drewnianych elementów, mebli do stylizacji i wielu innych. Razem to już jest spora kwota.

Natalka wie o moim pomyśle, żeby zwrócić się do Was o pomoc. Też w Was wierzy. I wiecie co? Zaproponowała, że dla każdego z Was przygotuje jakiś drobiazg w ramach podziękowań. Na pewno będzie to anioł... może z powertex, a może z masy solnej. Kto wie? Sprawdźcie co dostaniecie w zamian. Oczywiście oprócz naszej radości i podziękowań.

A jeśli uda nam się uzbierać więcej pieniędzy, to i naszym kotom przygotujemy niespodziankę. Chcemy Im zrobić mały wybieg na ogród (są niewychodzące). Mamy trzy kotki. Są wysterylizowane. Mają już swoje lata. Najstarsza ma 14 lat, najmłodsza (z ulicy) ma około 8 lat.

Proszę, zaufajcie w powodzenie naszego planu. Planu rozwoju już świeżo stworzonej pracowni artystycznej i warsztatu stolarskiego.

Oczywiście wszystkim zainteresowanym szczegółami, chętnie odpowiemy na pytania.

Dziękujemy bardzo. Przede wszystkim ja dziękuję, że pomagacie mi uszczęśliwić moją ukochaną. Zasługuje na to. Przez ostatnie lata pomagała w opiece nad niepełnosprawną dziewczynką, niestety teraz w grę wchodzą tylko odwiedziny (to już nastolatka, troszkę za ciężka by Natalka mogła Ją podnosić). Teraz czas, żeby pomóc Jej samej. Zatem DZIAŁAJMY RAZEM. Proszę wysupłajcie ze swojego budżetu choćby 5zł... jak to mówią: "ziarnko do ziarnka, aż zbierze się miarka".

Pozdrawiam i dziękuję, Krzysiek i Natalia