Nadzieja na lepsze jutro..

Witajcie kochani, jestem matką chrzestną Kacperka, chciałabym przynajmniej po krótce przedstawić jego historię. Kacperek jest dzieckiem mojej siostry, jest jednym z bliźniąt, ciąża nie przebiegała wzorowo, ciągłe nawracajace się zapalenia nerek, skutkowało pobytami w szpitalach, przyjmowaniem ogromnych ilości leków, ale to wytrzymała. Na świat przyszły Bliźniaki, Kamil i Kacper. Kamil urodził się zdrowy z 10 pkt w skali Apgar, Kacper również, lecz przy usg główki wyszły nieregularne sploty naczyniówkowe , asymetria komór bocznych mózgu, wzmożone napięcie mięśniowe. Zostali skierowani do poradni rehabilitacyjnej w 9 mc życia, dla każdego było dziwne że w rozwoju chłopców jest 4 miesiące różnicy, ale mama chłopców tłumaczyła to tym że przecież dzieci się nie porównuje. W pewnym momencie przy kontrolnej wizycie u neurologa, Pani Doktor zobaczyła że dziecko jest nadpobudliwe, ruchliwe i ma problem z mową. Kacper zaczął mówić pojedyncze słowa, mama, tata, papa, jeszcze przed skończeniem 2 roku życia. 

Na przełomie stycznia-lutego 2019 roku Kacperek cofnął się w rozwoju, zamiast iść do przodu, szedł do tyłu, wszystkie nabyte umiejętności zaczęły zanikać, mowa, kontakt wzrokowy, samodzielne jedzenie, reagowanie na imię . Ale jeszcze wtedy nie dało to do myślenia mamie chłopca, nigdy nie miała styczności z owym zaburzeniem. Zostalo wypisane skierowanie do Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej. W czerwcu będąc już na ostatnim etapie diagnozy Pani pedagog z poradni oznajmiła mamie Kacpra że ma dziecko autystyczne. Zaczęły się badania, w lipcu wyjazd do Wrocławia na prywatną wizytę do Kliniki specjalistycznej na badanie ABR pod narkoza, wizyta u okulisty, wszystko po to żeby wykluczyć inne zaburzenia. We wrześniu wizyta u Pani neurolog w Centrum Wspomagania Rozwoju, wypisanie zaświadczenia z symbolem F84 i F82. Mama wciąż nie mogąc się pogodzić szukała specjalisty Psychiatrii który potwierdzi diagnozę, niestety i tak się stało tym razem, symbol ten sam, nie było już wątpliwości, to dziecko jest wyjątkowe.

AUTYZM nie jest chorobą, jest zaburzeniem. Kacperek jest bardzo pogodnym dzieckiem, na pierwszy rzut oka wydaje się że jest typowym dzieckiem. Kacperek izoluje się od naszego świata, on ma swój świat, taki jaki chce, ma w nim swoje kolory, swoje rytuały, swój spokój, swoje nawyki, nie lubi zmian, nie wyraża uczuć, nie załatwia potrzeb fizjologicznych, wciąż używa pampersa, nie utrzymuje kontaktu wzrokowego, nie reaguje na imię, nie je samodzielnie, nie czuje bólu, gdy się przewróci lub uderzy , niczego się nie boi, w chwilach kiedy z czegoś się cieszy cały chodzi, macha rączkami, tak wyraża swoje zadowolenie. Sa dni lepsze i dni gorsze, pełne krzyku, płaczu, ataku szału, paniki. 

Kacperek w kwietniu 2020r. musi mieć zrobiony test ADOS 2, jak najszszybciej musi miec konsultacje genetyczne i badania genetyczne, musi iść do dietetyka który zajmuje się układaniem diety 3 razy bez , bez glutenu, bez słodyczy, bez nabiału, kolejne wizyty u psychiatry i neurologa, prywatnie, zresztą jak wszystkie wizyty realizowane są prywatnie ponieważ terminy do specjalistów na NFZ wynoszą czasem nawet 12 mc, moja siostra nie może czekać, ona chce aby Kacper był kiedyś samodzielnym dzieckiem, tym z AUTYZMEM, ale wysokofunkcjonujący. Kacperek od października tzn. rozpoczęcia terapii zrobił krok do przodu, ale przyszedł regres i zrobił 2 kroki do tyłu. Od lutego siostra chciałaby zacząć wizyty u dodatkowych rehabilitantów, logopedy, terapeutów SI, chciałaby aby jej syn miał terapie behawioralna, terapie Tomatisa, dodatkową hipoterapie, a wszystko niestety kosztuje, mają oszczednosci, ale to z nich są finansowane wszystkie wizyty, badania, niedługo one się skończą. Pracuje tylko szwagier, siostra do pracy iść nie może, musi pełnić opiekę nad synem, mimo że Kacperek uczęszcza do przedszkola to dodatkowo w godzinach popołudniowych i w soboty uczęszcza na terapie, realizowane na podstawie orzeczenia WWR i KS ,więc pogodzenie pracy z terapiami jest nierealne. Siostra wyraziła zgodę na utworzenie zbiórki. Pomóżmy Kacperkowi w lepszym jutrze. Liczę na państwa pomoc w postaci nawet symbolicznych kwot lub przynajmniej udostępnienie by trafiło do większej ilości osób o dobrych sercach. 

Z góry dziękuję, Ciocia Kacperka.