Odzyskanie synka Sebusia

Nazywam się Monika Zersoń.

Od 5 lat samodzielnie wychowywałam syna.

Okres ciąży również był trudny,bez jakiegokolwiek kontaktu i wsparcia ze strony ojca.

Został mi odebrany i przekazany ojcu, którego tak naprawdę nie zna.

Od 2008 roku mieszkałam na terenie Irlandii.

Tam urodził się Sebastianek. Ojciec uciekł, kiedy byłam w ciąży nie dając śladu życia.

Kiedy syn ukończył  2.5 roku  ojciec wywalczył ojcostwo,na podstawie płaconych alimentów. Sąd zasądził również widzenia .

Od tego momentu zaczęło się dla nas piekło .

Ojciec zabierał małego chłopczyka na przysądzone mu widzenia  nawet kiedy było chore.Wiòzl  100 km od miejsca mojego zamieszkania w jedną stronę.

Syn nie mógł wziąć kocyka ani zabawki z sobą.

Ojciec ciągle  składał fałszywe donosy na policję przeciwko mnie. Były to próby odebrania syna.

Zeznał również że go zaatakowałam,co było nieprawdą.

To i wiele innych powodów skłoniło mnie do natychmiastowego opuszczenia Irlandii.

Miesiąc później po naszym przyjeździe do Polski,ojciec  złożył wniosek  o  uprowadzenie dziecka. Wniosek ten był przyjęty pomimo licznych błędów i łuk w dokumentacji.

Ojciec wygrał rozprawę konwencji haskiej.Sad nakazał nam powrót do Irlandii.

Jako matka  posiadam  wyłączną opiekę nad dzieckiem. Ojciec miał zasądzone tylko widzenia. Z narodowości jest irlandczykiem.

Ojciec złożył kolejny wniosek do sądu  o przymusowy odbiór dziecka.

 Dnia 09.10.2024syn został odebrany z przedszkola  przez kuratora i inne władze na podstawie konwencji haskiej .

O tym zdarzeniu zostałam poinformowana przez panią z przedszkola.

3 godziny jeździłam po mieście szukając Pani kurator miejsca pracy z nadzieją że tam zobaczę syna.

Od policji do sądu .do domu .i tak w kółko.

W skrzynce na lity zauważyłam korespondencję z napisem "Prosze o pilny kontakt"

Syna już nie widziałam.Nawet nie mogłam go zobaczyć ani przytulić .Nie mógł wziąć swoich ulubionych zabawek ani kocyka.

Przewieziony na teren Irlandii do ojca,do obcego  miejsca którego nie zna.Nie zna również języka.

 Początkowo ojciec zablokował całkowicie kontakty  z synem. Po około 2 tygodniach umożliwił kontakt przez komunikator  what's app .

Nie znam miejsca ani ludzi z którymi przebywa mój syn. Nie wiem gdzie jest ,co robi,itp.

Na komunikatorze what's app syn płacze ,jest przerażony , pyta kiedy po niego przyjadę.Syn chce wrócić do domu,do.mamy.

Dnia 21.10.2024 roku pojechałam do Irlandii aby odnaleźć syna. Przywiozłam całą walizkę ulubionych zabawek i ubranek dla synka.

Ojciec nie odebrał rzeczy.

Kazał postawić rzeczy Sebastiana pod adresem wskazanym z rozporządzenia sądu.

Syn otrzymał paczkę dopiero 2 tygodnie po moim wyjeździe z Irlandii. 

Podjęłam kroki w odnalezieniu dziecka.

Zgłosiłam się o pomoc na posterunek policji w Dublinie,następnie skierowali mnie do sądu w Cavan,sad skierował mnie na kolejny posterunek policji gdzie zostałam aresztowana.

Kolejnego dnia odbyła się rozprawa odnośnie ataku i zranienia ojca.

Na terenie Irlandii nie miałam możliwości zobaczyć się z synem,ponieważ ojciec nie wyraził na to zgody.Twierdzi że to dla dobra dziecka.

Po około 5 dniach wróciłam do Polski .

Ojciec złożył kolejny  wniosek o przejęcie całkowitej  władzy rodzicielskiej nad synem  w Dublinie.

Koszty postępowania sądowego na terenie Irlandii są tak wysokie, że nie jestem w stanie ich  pokryć.

Wszelka pomoc finansowa uzyskana z Fundacji Pomagam mogłaby zwiększyć moje szanse na odzyskanie synka.

Syn ma 5 lat. Nie rozumie sytuacji w której się znalazł .

Nie rozumie dlaczego nie może mieszkać z mamą i swoimi pieskami.

Syn nie chodzi do przedszkola,nie ma kolegów ,nikogo kto mógłby rozmawiać w jego języku.

Jako matka będę wdzięczna za każdą pomoc.

Każda złotówka jest bezcenna.

Środki uzyskane z fundacji przeznaczę na koszty postępowania sądowego oraz inne koszty z tym związane.

Z całego serca dziękuję za jakąkolwiek pomoc.

Monika Zersoń