Speedku,nie wygralismy tej walki

Niestety nadszedł czas na update :( Tą walkę przegraliśmy :(

Nie wiem nawet od czego zacząć, niestety spotkało nas najgorsze. Speedy musiał odejść choć walczyłam o niego jak lew, nie patrząc na to czy utonę w długach, wykorzystałam każdą z możliwych szans, nie ważne, że nie było mnie już na nie stać po prostu chciałam żeby on ze mną został kiedy mówili, że 2 tyg może być decydujące, że krwiaki mogą zejść, że jeśli krew zareaguje w odpowiedni sposób. W czwartek z taką nadzieją wróciliśmy razem do domu ze szpitala. Jeszcze przed wyjściem tego dnia zrobili mu transfuzje osocza i troszkę go to podbudowało fizycznie. Nie było komplikacji. Cieszyłam się ale też bałam jak nam pójdzie w domu. 

Codziennie niestety napotykalismy przeszkody. Codziennie jechaliśmy do szpitala noc czy dzień, nieważne. Niestety krew miała inny plan. W niedzielę było spokojnie, kitku mniej jadł, ledwo chodził, pomagałam mu, przychodził żeby się przytulić, żebym go ponosiła... W końcu po południu zauważyłam coś nowego kiedy już myślałam, że wszystko jest na dobrej drodze, krwiak z ucha zniknął... Zauważyłam, że mało rusza ogonem. Odsunęłam sierść a tam najgorsze co mogłam zobaczyć - ogon zaczął sinieć! Zadzwoniłam szybko do szpitala, że przyjedziemy, bo jest kolejne miejsce które sinieje, oni już chyba wiedzieli, ja jeszcze nie chciałam tego widzieć. Przyjechaliśmy tam, kitku już był bardzo słaby, krwinki upadły na łeb na szyję, szanse były już niewielkie, bardzo był słaby, transfuzja mogła poprawić stan na chwilę, bo dałaby chwilę dłuższą na dalsze niewiadome, a bez konkretnej przyczyny wdrożenie innego leczenia dało by niewiadomy efekt i niewiele czasu. 

Mogła bym opisać jak wyglądała ostatnia godzina w szpitalu ale nie chce nikomu łamać serca, moje już pękło na pół. Kitku po prostu gasnął z każdą minutą... :( Byłam z nim do ostatniej chwili. 

Jeśli chodzi o zbiórkę, dziękuję wszystkim którzy udostępniali, wpłacali oszczędności i trzymali kciuki. Pomogliście na przetrwać. Cześć faktur udała  się zapłacić ze zbiórki, sporo pieniędzy też musiałam pożyczyć, a jeszcze nie wszystkie faktury wyrównane A mój minus kredytowy sięgnął zenitu. Z tego też powodu nie zamykam zbiórki i jeśli ktoś miał by ochotę nadal ją udostępniać czy wpłacać nawet złotówkę to wciąż będę niesamowicie wdzięczna za każdą. 

ŻYCZĘ WAM WSZYSTKIM ŻEBY WASZE ZWIERZĄTKA ZAWSZE BYŁY ZDROWE I ŻYŁY NAJDŁUŻEJ JAK TO MOŻLIWE! 

Pozdrawiam, Monika. 

Cześć. Jestem Monika... Speedy, bo tak ma na imię mój kociak, ma aktualnie 2 lata i trochę już w życiu przeszedł. Z dnia na dzień poczuł się źle. Zaczęło się krwawieniem z nosa. Wyszłam z domu na parę godzin pomoc innym kotom w potrzebie, nic nie zapowiadało dramatu jaki mas spotka po moim powrocie. Weszłam do pokoju w którym siedział kot, stał na łóżku przerażony a z noska kapała mu krew. 

Pojechaliśmy jak najszybciej na emergency w Holandii, bo tu mieszkamy. Tam dowiedziałam się, że moze być to spowodowane infekcją uszu, bo akurat takowa była leczona. Nie powiem, uspokoili mnie trochę, wróciliśmy do domu cały czas miałam go na oku, koszmar zaczął się między 4 a 5 rano. Usnelam na 5 min bo Speedy spał. Nagle przyszedł i mnie obudził z wielkimi szeroko otwartymi oczami, wcześniej pięknymi zielonymi oczami - teraz pełnymi krwi! Zerwałam się na równe nogi, wszczelam alarm, dzwoniłam ile się da, niestety nikt nie mógł mnie przyjąć do godziny 9 rano, nawet emergency. Czekaliśmy, on cierpiał, był przerażony, przestał dobrze widzieć, wstał i kichajac krwią, zaczął wszystko odkrywać na nowo. 

Bardzo jest dzielny, jest już wtorek, nie śpię prawie trzecią dobę. Po krwawieniu do oczu na 13 udało nam się dostać do szpitala specjalistycznego. Wciąż czekam na papiery, żeby dokładnie przeczytać na jakim jesteśmy etapie. Sprawdziłi krew, coś jest nie tak z krzepliwościa i jeśli to tylko to, to mamy szansę na normalne życie Ale... Kolejna próbka pojechała dalej żeby wykluczyć najgorsze, RAKA o którym jeszcze nie chcemy mówić, będziemy żyć nadzieja, że wszystko wróci do normy jeśli już będzie pewność. Sąd ostateczny odbędzie się w środę, na razie koszty były Bardzo wysokie. Tak bardzo kocham tego małego wojownika, że nawet jakbym nie miała co jeść to zapłacę każde pieniądze, bo jeszcze może być normalnie. Jeszcze Speedy będzie mógł się bawić sprężynkami które uwielbia. 

Nigdy nie myślałam, że będę musiała prosić obcych ludzi o pieniądze. Nie jest to dla mnie łatwe, zawsze myślałam, że ze wszystkim dam radę sama. Kolejna wizyta ustalona jest na środę 3 lipca, dziś (wtorek) stan się pogorszył, ucho robi się czarne, pewnie będzie trzeba jechać dziś na emergency. Boję się, że nie wystarczy mi po prostu pieniędzy na uratowanie go, zwłaszcza że naprawdę ma szansę przetrwać ten okropny czas i żyć! Tego tylko chcemy oboje. Kwota zbiórki jest szacunkowa. Pewnie nie ureguluje wszystkiego ale jest szansą na jego życie. 

W milczeniu cierpimy i prosimy los o dobre wieści. Naprawdę liczy się każda złotówka i każda minuta! 

Jeśli masz ochotę dorzucić choć złotówkę, będziemy wdzięczni za wszystko. 

Pozdrawiamy i ściskamy każdego kto chociaż to przeczytał i udostępnił, i więcej osób to zobaczy tym większe szanse na przeżycie! 

Trzymajcie się ciepło, będzie jeszcze dobrze!