Dramat PSA i jego CZŁOWIEKA

Kiedy wczoraj zadzwonił telefon odebrałam zupełnie nie przeczuwając, że za chwilę dowiem się o dramacie człowieka i jego psa.

Człowieka samotnego, schorowanego, który zrobił badania i rano dostał telefon od lekarza, że NATYCHMIAST musi zgłosić się do szpitala bo w zasadzie już nie powinien żyć. Człowiek ten wszedł do koleżanki do baru gdzie czasem jadał i powiedział, że właśnie musi zadzwonić do schroniska i oddać tam swoją 10 letnią towarzyszkę życia. 

Zrezygnowany i załamany powiedział również Iwonce, że ma zaawansowaną żółtaczkę i czuje, ze z tego szpitala już nie wyjdzie, że to już koniec...

Iwonce pękło serce bo znała psa i sama świadomość, że po 10 latach z kanapy pies ma trafić do schroniska za kraty była dla niej straszna. Zadzwoniła do mnie. Dlaczego akurat do mnie, nie wiem ale ja słysząc historię zadzwoniłam do Ani błagając ją o zabezpieczenie suni choć na kilka dni żeby tylko zyskać czas na ogarnięcie jakiegoś domu tymczasowego czy hotelu. U Ani przepełnienie ale pomimo tego nasza kochana Ania nie odmówiła i sunia NIE pojechała tam gdzie żaden pies nigdy nie powinien trafić czyli do padołu psich łez  - schroniska...

Iwonka wzięła zrzeczenie, książeczkę psa i sunia została na zapleczu czekając na mnie a jej pan pojechał do szpitala. 

MIKA - bo tak ma na imię bohaterka naszej historii okazała się kochanym i bardzo grzecznym psem. Kiedy jechałyśmy do Ani grzecznie siedziała w aucie. Po drodze musiała pojechać ze mną jeszcze na spotkanie zapoznawcze z innym psem i czas na nim spędziła patrząc cały czas w bramę hotelu i płacząc cichutko. Nie wie co się stało, nie wie co zrobiła złego, że po tylu latach zniknął jej Pan a wokół są tylko obcy ludzie i obce psy....W Domu Tymczasowym siedzi przy drzwiach wejściowych i cały czas cichutko płacze....Przeżywa swój psi dramat a my nie możemy jej pomóc w żaden sposób choćbyśmy bardzo chcieli....

Początkowo pomimo wziętego zrzeczenia myślałyśmy z Iwonką tylko o tym żeby Mika wróciła do swojego Pana. Ale Pan jest w coraz gorszym stanie, przestał już nawet chodzić. Stan Mikusi również pozostawia wiele do życzenia. Sunia jest niestety zaniedbana, w niektórych miejscach ma dredy. Książeczka ma tylko dwa szczepienia na choroby zakaźne sprzed 10 lat kiedy Mika była szczeniakiem, trzecie wyznaczone pewnie już po adopcji nie zostało zrobione. Jedno odrobaczenie z 2011 roku i ŻADNEGO szczepienia na  wściekliznę. Z całych 10 lat. Właściciel zapytany o wściekliznę powiedział, że nie pamięta, że chyba w 2011 roku miała. Nie pamięta również kiedy skończyła jej się cieczka, mówi tylko, że niedawno ale nie możemy uzyskać żadnych innych szczegółów...

Sytuacja jest trudna bo Pan jest nieporadny życiowo choć niewątpliwie kocha Mikę. Nie jest jej jednak w stanie zapewnić żadnej opieki. Była już sytuacja, że Iwonka odprowadzała błąkającą się Mikę a Pan był niestety nietrzeźwy. Mika bardzo kocha Pana i ma złamane serce. Taki szach - mat. 

I tak naprawdę nie ma w tej historii dobrego wyjścia i żadnej pewności, ze to co się zrobi będzie właściwym i dobrym dla psa rozwiązaniem. Póki co skupiamy się więc na tym aby zapewnić Mice opiekę i weterynaryjnie o nią zadbać. Badania, profilaktyka, kastracja to podstawa. Pana informujemy na bieżąco co z psem i staramy się dodać otuchy w chorobie.

I tutaj bardzo prosimy o pomoc dla Miki. Ona straciła wszystko. Nie ma nic prócz złamanego serca i ludzi, którzy jej zechcą pomóc w jej osobistej psiej tragedii.

Jeśli ktoś z Państwa ma pytania proszę zadzwonić, mój numer 512-220-530.

Mika przebywa w Łodzi i jest pod moją opieką. Gdyby ktoś chciał jej kupić mokrą karmę będziemy bardzo wdzięczni, sunia nie bardzo chce jeść....tęskni.