Pomoc prawna i bezpieczny dom

Cześć tu Kasia, większość z was zna mnie z wiadomości na które odpowiadam, gdy prosicie o pomoc, bo od czterech lat jestem po drugiej stronie ekranu - monitoruję sytuację przestrzegania praw człowieka w Polsce, rozpowszechniam informacje na temat praw reprodukcyjnych i wspieram osoby pokrzywdzone przemocą seksualną.

W piątek (07/08) około 22:00 próbowano wtargnąć do mieszkania, w którym obecnie mieszkam - obcy mężczyzna szarpał za klamkę i walił w drzwi. Na podwórzu zgromadziła się grupa pseudo-kibiców śpiewających klubowe pieśni. Nie była to zwykła pomyłka czy zbieg okoliczności, bo w mojej okolicy nigdy nie zdarzył się podobny incydent. Tego samego dnia w mediach pojawiła się informacja o ponadklubowym "porozumieniu warszawskim", które ma jednoczyć pseudo-kibiców w ich homofobicznych postawach. Informację zdementowały kluby piłkarskie, podając, że ich herby zostały użyte bezprawnie. Najwyraźniej nie do wszystkich dotarł ten przekaz, bo nasza organizacja, czyli Fundacja Dziewuchy Dziewuchom, widnieje na forach pseudo-kibiców na liście tych “do likwidacji”, z adresem i ze wskazaniem na imiona i nazwiska zarządu wraz z linkami do naszych profili społecznościowych.

Tak się składa, że jestem sojuszniczką osób LGBT+ i nie zamierzam przestać ich wspierać. Co mam powiedzieć swoim dzieciom, które nadal widzą sport jako emanację braterskiego wsparcia w drużynie i rywalizacji fair play? Wzywam Was drodzy kibice i kibicki stojący solidarnie z dyskryminowanymi i prześladowanymi, abyście zbojkotowali/ły kluby, które swoją biernością przyczyniają się do eskalacji aktów przemocy. Przemocy, która w przeciwieństwie do tęczowej flagi, jakoś nie wywołuje oburzenia polskich władz.

Czy bierność społeczna skończy się dopiero, gdy zawiasy w moich drzwiach wejściowych puszczą? Gdy zostanę okradziona, pobita, zgwałcona? Gdy anonimowi napastnicy podpalą mój dom? 

Jak zareaguje policja, której niektórzy funkcjonariusze przekraczają uprawnienia stosując metody bliższe białoruskim represjom? Do niedawna ufałam policjantom, bo miałam szczęście trafiać na pomocnych i wspierających funkcjonariuszy. Chciałabym wierzyć, że policja nadal ma ludzką twarz, a my widzimy tylko przestraszonych ludzi zdeprawowanych przez system, który poniża, odczłowiecza i wymaga bezwarunkowego posłuszeństwa dla "góry". Nie jestem w stanie utrzymać tego przekonania, gdy na komisariacie odmawia mi się przyjęcia zgłoszenia o najście, chociaż obcy człowiek w środku nocy walił pięściami w moje drzwi, a potem pozostawał na korytarzu przez dłuższy czas.

Teraz po prostu się boję - z pewnością udało wam się mnie przestraszyć. Ale to nie znaczy że przestanę wspierać tęczowe osoby i solidarnie stać po ich stronie. 

Każdego dnia jestem dla Was - dla tych, które potrzebują wsparcia, bo doświadczyły przemocy psychicznej, fizycznej, seksualnej i systemowej. Rozmawiam z przerażonymi nastolatkami, które czują się bezradne bo nie osiągnęły pełnoletniości pozwalającej im na pełne samostanowienie. Mam kontakt z osobami, które boją się żyć w swoim kraju i rozmawiać z rodzicami o swojej tożsamości płciowej. Pomagam dziewczynom i kobietom, które zostały wielokrotnie skrzywdzone - najpierw przez sprawców, a potem przez organy ścigania i tzw. wymiar sprawiedliwości. A teraz po prostu się wstydzę.

Wstydzę się, bo chcę dawać nadzieję, a zamiast tego tracę siły, by nieść swoją pochodnię wysoko podniesioną.

Wstydzę się, bo czuję że wciąż robię za mało, że powinnam jeszcze więcej, że skoro jestem uprzywilejowana wobec dyskryminowanych mniejszości, to muszę być nieustannie odważna.

Wstydzę się, że tym razem nie mam innego wyjścia jak sama prosić o pomoc, a to nie tak miało być.

***

Moja zbiórka służy zebraniu środków na następujące cele:
- obsługa prawna dotycząca zdarzenia (złożyłam zawiadomienie do prokuratury w sprawie popełnienia przestępstwa z art. 193 KK w zb. z art. 119 § 1 KK.)
- koszty przeprowadzki, którą muszę zorganizować, aby zagwarantować bezpieczeństwo swoim dzieciom i sobie
- koszty różnicy w ewentualnej cenie najmu w stosunku do mieszkania, które zajmowałam do tej pory (w zaistniałej sytuacji nie mogę sobie pozwolić na czekanie na konkurencyjną ofertę - priorytetem jest zmiana adresu zamieszkania) i podstawowych kosztów życia na czas organizacji bezpiecznego miejsca
- koszty opieki psychoterapeutycznej (zdarzenie obciąża mnie emocjonalnie i psychicznie)
- opłacenie kursu samoobrony

***
Dziękuję za wszelkie słowa wsparcia, które od Was dostałam, każda wiadomość jest dla mnie ważna i mimo strachu przed agresją, czuję Waszą solidarność.