Dla Wujka - żeby wygrał z rakiem

14.10.2023 

Wujek dziś odszedł. Bardzo Wam dziękuję za wsparcie, za każdą wpłatę, udostępnienie, wiadomości, za to że dzięki Wam mieliśmy nadzieję. Przepraszam, ale nie jestem w stanie napisać nic więcej. Jeszcze raz ogromnie dziękuję. 

Pogrzeb odbędzie się 19.10.2023 roku, o godzinie 13:00, na cmentarzu przy ul. Szczecińskiej w Łodzi

___________________________

Aktualizacja od Wujka i Cioci: 

Witajcie Kochani.

Chciałabym w imieniu własnym jak i mojego Wspaniałego WOJOWNIKA serdecznie WAM jak i KAŻDEMU z osobna podziękować!!!!  Za to, że w tym niewyobrażalnie trudnym dla nas czasie okazaliście nam swoje wielkie serca. Ten piękny gest każdego z Was, płynący prosto z serca, daje nam siłę do dalszej walki. To dzięki WAM każdego dnia i każdej nocy Robert podejmuje tą katorżniczą nierówną walkę! Kto go zna wie, że on nigdy się nie poddaje!!!! I znowu udowadnia, że nawet potrafi stawić czoła tak cholernie trudnemu przeciwnikowi! Ale tę siłę i odwagę czerpie z WAS z Waszych wielkich otwartych na niego Serc! I w tych chwilach zwątpienia przychodzi Wasze wsparcie!!!! Te nieustannie przesyłane zapytania i słowa otuchy, troska każdego dnia od dziesiątek z Was są bezcenne!!!! Wierzę, że tak się dzieje ponieważ on nigdy nikomu nie odmówił pomocy nie zważając na to ile go to kosztowało!!!! Zawsze powtarzał, że dobro powraca dwukrotnie!!!!!! 

Nie sposób wymienić wszystkich z osobna którym jesteśmy wdzięczni, bo widać po zbiórce (która pomoże nam walczyć  do końca i żyć w lepszym komforcie bez bólu) jak ogromna rzesza ludzi jest z nami sercem. Dlatego Dziękujemy wszystkim!!!!!!! Przede wszystkim TOSI, która się podjęła bez chwili wahania  skomplikowanych procedur załatwiania i poszukiwania sposobów leczenia na które ja w tym trudnym czasie nie mam glowy.  Rodzinie, która jest w gotowości w dzień i w nocy i pomaga nam we wszystkim trudnościach niesionych przez życie. Pokonuje z nami setki kilometrów w poszukiwaniu pomocy!!!! Wszystim Sąsiadom tym dalszym i tym bliższym, którzy pomagają w organizacji życia codziennego. Dzięki którym między innymi mogę być przy mężu przez całą dobę.  Wspaniałym przyjaciołom na których zawsze możemy liczyć niezależnie od potrzeby. Koleżankom i kolegom którzy wspierają nas każdego dnia choćby wiarą  i nadzieją. Cudownym ludziom, z którymi pracujemy w naszych firmach, a bezinteresownie są z nami całym sercem. Oraz każdej jednej istocie która jest z nami myślami. Nie chcielibyśmy kogokolwiek pominąć, bo wszyscy jesteście kochani wspaniali i pomocni. Każdy WASZ gest czy to rozmowa czy to wirtualny przytulas czy codzienna troska jest dla nas bezcenna!!!! A każda WASZA wydana złotówka pozwala nam na szukanie wszelkich możliwych sposobów ratunku. Tak, więc każdy rodzaj, sposób pomocy jaką nam niesiecie jest dla nas olbrzymim wsparciem, nieodzowną potrzebą. 

Dzięki WAM wciąż mamy, nadzieję na ZWYCIĘSTWO w tej walce!!!!!! 

Z WYRAZAMI NIEPOLICZALNEJ WDZIĘCZNOŚCI NIGDY NIEPODDAJĄCY SIĘ! WOJOWNIK Z ŻONĄ.

_____________________

Cześć!

Nazywam się Adriana, utworzyłam tę zbiórkę w imieniu moich rodziców chrzestnych - Arlety i Roberta Cieślaków. Zbieramy fundusze na leczenie mojego wujka.

Wujek Robert walczy z nowotworem żołądka IV stopnia, z przerzutami do otrzewnej.

Wydaję mi się to absolutnie niesprawiedliwe, nie potrafię się z tym pogodzić. Wujek zawsze dbał o zdrowie, nigdy nie palił, odżywiał się zdrowo, ćwiczył, biegał maratony, nawet trenował hokej. Totalnie był podręcznikowym wzorem jak powinno się dbać o siebie.

Ja sama nienawidzę biegać, choć czasem gdy jeździłam do rodziców chrzestnych, to Wujek mnie motywował do porannych przebieżek (było strasznie) albo do jazdy na rowerze. Do biegania tak długich dystansów trzeba mieć niesamowity charakter - mnóstwo siły, samozaparcia i ambicji. Jeśli ktoś potrafi przebiec maraton, to według mnie na bank ma wystarczająco dużo siły, aby wygrać walkę z nowotworem :)

Mam wrażenie, że od pierwszej diagnozy minęła sekunda. Jeszcze chwilkę temu siedzieliśmy wspólnie przy wigilijnym stole. Wujek Robert ma doskonałe poczucie humoru, więc jak zawsze wszystkich nas rozśmieszał, robił nam mnóstwo zdjęć. Było tak dobrze.

Nagle w jednej sekundzie świat nas wszystkich kompletnie się zmienił. W pierwszych miesiącach od diagnozy wszystko szło dobrze, były dobre rokowania. Jednak od trzech miesięcy świat jakby przyspieszył kilkunastokrotnie. Każdego dnia Wujek powoli gaśnie, a my nie możemy nic zrobić. Poczucie bezradności jest okropne.

Wiem, że nowotwór nie niszczy jedynie Wujka. Wszystko to odbija się też bardzo na Cioci. Wydaję mi się, że są od zawsze parą - w końcu 28 lat temu, po moich narodzinach, odbierali mnie ze szpitala. Moi rodzice chrzestni to idealna para, nauczyłam się od nich czym jest prawdziwa miłość. Od zawsze patrzyłam z podziwem na to jak pięknie siebie traktują, rozumieją się bez słów, są dla siebie całym światem. Zdarza mi się płakać gdy myślę o tym, że śmierć może ich rozłączyć, bo nigdy nie widziałam osób, które bardziej do siebie pasują. Dzisiaj dostałam smsa od Cioci, w którym napisała mi "Tosiu, przepraszam że proszę Cię o pomoc, ale bardzo chce żeby żył, jest wszystkim co mam i życie bez niego nie będzie miało sensu".

W dzieciństwie rodzice chrzestni często się mną opiekowali, zawsze mówili mi, że jestem ich pierwszą córką. Zawsze mogłam do nich przyjeźdżać, wyjeżdżaliśmy wspólnie na wakacje - byli świadkami mojej pierwszej wakacyjnej miłości, no i piłam też z nimi moje pierwsze wakacyjne piwko. Mamy razem wiele pięknych wspomnień i wierzę, że Wujek wyzdrowieje i będziemy mogli jeszcze nie raz spędzać wspólnie czas - w końcu kilka lat temu planowaliśmy wspólny wyjazd na Islandię. Obiecałam, że zajmę się szczegółami i chciałabym dotrzymać słowa.

Rak żołądka niestety nie jest łatwym przeciwnikiem. W Polsce możliwości leczenia się wyczerpały. Wujek był już w wielu szpitalach, konsultował się z różnymi lekarzami, profesorami medycyny, ale zawsze słyszał, że już jest za późno, że rak jest już zbyt zaawansowany, że nie można już nic zrobić. Ostatnio ze szpitala został skierowany do hospicjum. Nie chcemy czekać na śmierć; nie poddamy się - chcemy walczyć i zrobimy wszystko żeby było dobrze. Zbieramy pieniądze ponieważ chcemy rozpocząć leczenie za granicą. Podjęłam kontakt z berlińską kliniką oraz z Diameo, które pomoże wyszukać nam odpowiednią placówkę. Zagraniczne kliniki pozwalają na skorzystanie z innowacyjnych, pionierskich metod leczenia, które obecnie są niedostępne w Polsce. Wasze wsparcie finansowe przyczyni się do zrealizowania jak najbardziej skutecznego leczenia i skorzystania z najnowszych osiągnięć medycyny. Jednak do tego potrzebujemy Waszego wsparcia finansowego. Razem możemy uzbierać wystarczającą sumę do podjęcia leczenia za granicą.