Pomóżmy Markowi walczyć o życie

Nazywam się Alina Romaniuk i jestem przyjaciółką Marka i Marty. Oni sami nigdy nie mieli odwagi, by prosić o pomoc, bo zawsze radzili sobie sami. To oni byli tymi, którzy wyciągali rękę do innych, pomagali słabszym. Ale teraz to oni potrzebują naszego wsparcia. Dlatego postanowiłam założyć tę zbiórkę.

To był zwyczajny dzień, kiedy życie Marka i Marty wywróciło się do góry nogami. Marek wracał właśnie z odbioru ich dzieci – Stasia i Ignasia – ze szkoły i przedszkola, kiedy nagle zaczął odczuwać drętwienie po lewej stronie ciała. Myśleli, że to zawał serca. Przerażeni wezwali karetkę, ale po wstępnych badaniach lekarze wykluczyli zawał. Mimo to coś nie dawało spokoju ratownikom, więc zabrali Marka na dalsze badania.

Najpierw podejrzewano zator płucny, ale wyniki tomografii przyniosły o wiele gorsze wieści – guz na żołądku i zmiany na wątrobie. Diagnoza, którą usłyszeli 26 czerwca, zmieniła wszystko – rak neuroendokrynny żołądka z przerzutami do wątroby. Leczenie paliatywne, bez możliwości wyleczenia. Wskaźnik KI67 : 85-90% - zabójcza prędkość namnażania komórek nowotworowych. 

Marta wspomina, że kiedy usłyszeli tę diagnozę, jej świat się zatrzymał. Pamięta, jak wchodziła do gabinetu, drżąc z niepewności. Lekarz wypowiedział te straszne słowa, a ona osunęła się na fotelu, tracąc na chwilę przytomność. Jak to możliwe, że Marek, który był zdrowy, nagle walczy o życie?

Marka czekało natychmiastowe leczenie chemioterapią. Przepłakali każdą noc aż do rozpoczęcia terapii, nie wiedząc, jak Marek to zniesie. Wiedzieli tylko jedno – muszą zrobić wszystko, by zatrzymać to, co się dzieje.

Marek jest teraz po  4 z 6 zaplanowanych cykli chemioterapii. Każdy kolejny cykl wyniszcza go coraz bardziej. Drżenie rąk, spadek wyników morfologii, zmęczenie, brak witamin – to wszystko staje się codziennością. Każdy dzień to walka – z bólem, ze zmęczeniem, z niepewnością o przyszłość.

Po drugiej chemii mieli nadzieję – tomografia wykazała zmniejszenie zmian nowotworowych. Ale ta nadzieja jest niepewna, bo teraz, po czwartej chemii, czekają na kolejne badanie zaplanowane na 25 września. Ten dzień jest dla nich szczególnie trudny – to rocznica śmierci ich córeczki, która 10 lat temu zmarła na raka mózgu. Miała tylko 8,5 miesiąca. Czy można wyobrazić sobie większy ból?

Stracili już jedno dziecko. Nie mogą stracić teraz Marka. Ich dzieci, Staś i Ignaś, potrzebują swojego Taty. Chłopcy są w spektrum autyzmu i wymagają specjalistycznej terapii i rehabilitacji. Każdego dnia walczą o ich przyszłość, ale bez Marka ten świat się zawali.

Marek i Marta szukają ratunku za granicą – w Niemczech, Izraelu, Japonii. W tych krajach dostępne są terapie, które mogą dać Markowi więcej czasu, więcej nadziei. Ale nawet wstępne badania i konsultacje są bardzo kosztowne. Aby cokolwiek mogło zostać zaproponowane, muszą zebrać ogromne kwoty. A jeśli uda się znaleźć terapię, kwota, którą będą musieli zebrać, będzie jeszcze większa.

Zgromadzenie środków na te wstępne konsultacje i badania już teraz wydaje się niemożliwe. Ale to ich jedyna nadzieja – nadzieja na to, że Marek będzie mógł żyć i być z nimi. Oprócz walki o życie Marka, muszą walczyć o przyszłość swoich dzieci. Staś i Ignaś potrzebują specjalistycznej opieki i rehabilitacji, a teraz ich życie zawisło na włosku.

Dlatego z całego serca proszę Was o pomoc. Zbieramy na wstępne zagraniczne konsultacje, badania i leczenie Marka, a także na terapię, edukacje i rehabilitację dla ich dzieci. Bez Waszego wsparcia nie dadzą rady. Marek walczy o każdy dzień życia – dla siebie, dla swojej rodziny, dla Stasia i Ignasia.

Stracili już swoją córeczkę. Pomóżmy im walczyć, żeby nie musieli stracić Marka. Każda złotówka to krok w stronę nadziei, w stronę życia.

Dziękuję Wam z całego serca za każdą pomoc. Razem możemy uratować Marka i dać jego rodzinie przyszłość.