Walka o lepsze jutro MIESZKANIE

Nigdy wcześniej tego nie robiłam, było mi bardzo trudno zebrać się aby założyć tą zbiórkę. Zawsze starałam się znaleźć rozwiązanie na wszystko, choć wiele razy kosztowało mnie to bardzo dużo. Jednak dziś znalazłam się pod ścianą i nie wiem jak sobie poradzić z moim problemem. Ponieważ mam dwie wspaniałe córki, które i tak dzielnie znoszą trudy naszego życia postanowiłam poprosić o pomoc. Zegar tyka,mam coraz mniej czasu i strasznie się boję,że stracę obecny dach nad głową.

       Zacznę może od początku. Ja i moje córki jesteśmy ofiarami wieloletniej przemocy psychicznej. Nie zakończyło się to żadnym wyrokiem sądu, była tylko niebieska karta, po której ślad zaginął. Przynajmniej mam takie informacje na chwilę obecną. Mój były mąż jest czynnym policjantem, więc sami Państwo rozumieją.4 lata temu, kiedy drugi raz użył wobec mnie siły fizycznej zabrałam dzieci i uciekłam do rodziców. To był czas kiedy powiedziałam DOŚĆ. Od tego czasu jestem z dziewczynkami sama. W 2022 roku otrzymałam rozwód. Wiedziałam, że ta samotna droga będzie bardzo trudna. Tata dziewczynek utrzymuje znikomy kontakt z młodsza córką natomiast ze starszą wogóle. Nie uczestniczy w życiu dziewczynek w żadnej ich sferze. Oliwia ma 14 lat, walczy z depresją i AZS, które nasila się w chwili dużego stresu i w   okresie jesienno-zimowym.  W tej chwili, ze względu na swój stan psychiczny ma nauczanie w domu. Kasia ma 11 lat. Jest dzieckiem leczonym od wielu lat na astmę. Ponadto od 3 r. ż. uczęszczamy na wszelkiego rodzaju terapie ze względu na stwierdzone: opóźniony rozwój mowy, nadpobudliwość psychoruchową z deficytem koncentracji, zaburzenia integracji sensorycznej oraz nieprawidłowe wyniki przetwarzania słuchowego. Każdy dzień jest dla nas wyzwaniem emocjonalnym i organizacyjnym. Jest bardzo trudno, ale wiem, że muszę być silna. 

      Dążąc to sedna sprawy. 3 lata temu, ze względu na problemy z jakimi borykają się dziewczynki i potrzebą by każda z nich miała swoją przestrzeń wynajęłam mieszkanie 3 pokojowe. Wszystko było w porządku do momentu, w którym z początkiem roku 2024 nie straciłam po 17 latach pracy i moje zdrowie nie odmówiło mi posłuszeństwa. Kilkanaście lat dźwigania ciężkich pudeł zniszczył mój kręgosłup. Unieruchomił mnie na 2 tygodnie, byłam przykuta do łóżka. Miałam nawet problem z przewróceniem się z boku na bok. Miało skończyć się to operacją, ale nie zgodziłam się ponieważ musiałam pracować. Pół roku byłam bez pracy. Właściciele mieszkania, które wynajmuję, byli bardzo wyrozumiali do pewnego momentu bo siłą rzeczy nie zawsze byłam w tym okresie w stanie płacić regularnie wszystkich opłat. Koszt utrzymania tego mieszkania to ok 3000 zł/miesięcznie. Powstał dług w wysokości 7000 zł, który muszę spłacić do końca kwietnia. W przeciwnym razie będę musiała się wyprowadzić, poniewaz mimo to iż płacę od momentu znalezienia pracy wszystkie opłaty regularnie, właścicielka postawiła mi takie ultimatum. Nie miałam do tej pory z czego spłacić tego zadłużenia. Cała moja pensja idzie na mieszkanie (dosłownie) zostają mi alimenty, które były w wysokości 1100 zł (od 30.12.2024 1700 zł, ale jeszcze ich nie otrzymałam bo sprawa jest u komornika w toku) oraz świadczenie 800+. Z tego muszę opłacić wszelkie rachunki szkolne, składki, leki, jedzenie, potrzeby bieżące. W ostatnim tyg każdego miesiąca gdyby nie drobna rzeczowa pomoc moich rodziców nie miałabym co dać dziewczynkom jeść.  Kiedy zwracałam się o pomoc do ich ojca, żeby kupił im jedzenie, nie chciałam pieniędzy, zawsze słyszałam NIE.

      Jest bardzo ciężko. Dziewczynki od wielu lat nigdzie nie wyjeżdżają, bardzo często odmawiam wielu rzeczy, wstyd mi kiedy nie mogę dać im nawet 5 zł bo koleżanka kupiła sobie loda to ona też chce. Mamy spokój, nikt sie nad nami nie pastwi ale ten dług powoduje, że jestem bezradna. Nie chcę musieć się stąd wyprowadzać. Jestem w stanie na bieżąco utrzymać to mieszkanie ale nie jestem w stanie spłacić tego długu do końca kwietnia sama. Nie mogę wziąć żadnego kredytu, ponieważ mam komornika za kredyt, który był wzięty w trakcie trwania mojego małżeństwa i jego spłata spadła na mnie. Nie chcę żeby dziewczynki znowu musiały się przeprowadzać. Dlatego też szukam pomocy. Zawsze starałam sie uczestniczyć w pomocy innym ludziom dziś los chciał, że to ja potrzebuję pomocy. Musze schować swoją dumę w kieszeń i walczyć o ten dach nad głową dla moich córek. Dlatego bardzo Państwa proszę o pomoc.