Mastektomia dla trans chłopaka

Cześć. Nazywam się Daniel, mam 19 lat i obecnie jeszcze chodzę do szkoły, w tym roku będę pisać maturę. Jestem osobą transpłciową i funkcjonuję już praktycznie wszędzie jako ja. Więcej o mnie i o mojej historii możecie przeczytać w kolejnych akapitach, ale póki mam waszą uwagę, to może powiem na co zbieram. Bycie trans mężczyzną wiążę się z wielką dysforią, u mnie największą dysforią są piersi. Wcześniej udało mi się jeszcze z tym walczyć spłaszczając się binderem, czy taśmami. Niestety kilka lat temu miałem uraz, pęknięte żebro, co daje mi się teraz strasznie w znaki tym bardziej, że jest krzywo zrośnięte. Binder działa tak, że ściska bardzo mocno klatkę piersiową. Normalnie można go nosić max 8 godzin, gdyż później można się nabawić urazu żeber, kręgosłupa, ma się problemy z oddychaniem czy bóle, a u mnie bóle i ciężkie oddychanie pojawia się niemalże od razu. Tejpy natomiast u mnie odpadają ze względu na bardzo drażliwą skórę.

Bardzo chciałbym oddychać bez bólu i móc brać pełne oddechy, bez stresu, że strzeli mi żebro. Operacja rekonstrukcji klatki piersiowej, to koszt od 9-25 tys. Ja wybrałem jedną z trochę gorszych klinik, ale tańszych, gdzie na chwile obecną ceni ten zabieg na 12 000 zł.

Również zbieram na proces sądowy zmiany danych, gdyż niestety nadal moje imię w dowodzie nie zgadza się z tym kim jestem, jak wyglądam. Koszt samego pozwu to 600 zł. Każdy biegły to od 500 zł. 

Chciałbym powiedzieć, że dostałem już raz wielką pomoc od ludzi i jestem bardzo wdzięczny. Już nie znajduję się w takiej sytuacji jak wcześniej, obecnie całkiem dobrze mi się wiedzie, lecz uzbieranie takich kwit dla każdego jest wyzwaniem. Jestem świadom, że masa osób ma dużo ciężej, dlatego nie oczekuję wielkiej pomocy, ale byłbym szczęśliwy, gdyby chociaż ćwiarteczkę tej kwoty udałoby się uzbierać, bo przyspieszyłoby to bardzo wszystko. W kolejnych akapitach możecie bardziej poznać moją historią i z czym je się proces sądowy.

O mnie

W wieku 13 lat zrozumiałem, że nie jestem dziewczynką. Mało ludzi sobie zdaje sprawę, że to nie jest taka łatwa informacja do pogodzenia się dla tak młodego dziecka. Długo próbowałem jakoś to stłumić sobie, ale po prostu się nie dało. Bardzo długo musiałem żyć w ukryciu. Gdy mialem 16 lat powiedziałem pierwszy raz o tym rodzicom, ale był to moment generalnie ciężki dla mojej rodziny. Wtedy przyjęli to źle, głupio mi teraz o tym opowiadać, bo naprawdę się zmienili i jestem z nimi w bardzo dobrych stosunkach i mam w nich wsparcie. Rok temu założyłem zbiórkę, bo byłem w kiepskiej sytuacji finansowej, pogrążony w depresji i stanach lękowych, miałem na pieńku z rodziną i myślałem, że nie ma dla mnie przyszłości. Jednak dzięki zbiórce zrobiłem opinie, zacząłem się leczyć na depresje, biorę teraz testosteron i naprawdę jest lepiej. Nie myślałem, że będę w takim momencie. Moja katolicka rodzina mnie zaskoczyła i gdy ujrzała papiery od lekarza zrozumieli, że naprawdę jestem trans. Moja mama zaczęła się edukować w tematach trans i teraz często mnie zaskakuje już swoją wiedzą, chce mnie wspierać w wszystkim, a rodzina się mnie nie wstydzi. Ja rok temu nigdy by nie pomyślał, że tak sobie ułożę życie. Byłem przekonany, że bycie trans to klątwa i nikt w życiu mnie nie zaakceptuje i nie pokocha i będę musiał zaszyć się gdzieś w Bieszczadach i żyć w tajemnicy przed wszystkimi. Życie jest dużo łatwiejsze obecnie, gdy zmienię dane i przejdę operacje klatki będę praktycznie u końca swojej tranzycji.

O zmianie danych

Niestety przez fakt, że wyglądam jak mężczyzna i tak też brzmię mam masę problemów czy to w pociągach, u lekarzy, czy w pracy, bo to co ludzie widzą nie zgadza się z imieniem w dowodzie. Dlatego też chcę w końcu to zmienić i żyć już naprawdę jako ja również prawnie. Niestety cały ten proces nie jest darmowy. Zależy mi bardzo, aby sprawę załatwić do maja i uzbierać chociaż połowę kwoty pozwu, a pozew to koszt 600 zł.

Aby zmienić literkę K w dowodzie na M, trzeba pozwać swoich rodziców o pomylenie się przy porodzie, jest to właściwie luka w prawie, gdyż osoby trans nie miały wcześniej możliwości na uregulowanie tej sprawy. Cały proces jest strasznie uwłaczający, trzeba udowadniać przed sądem, że jest się kim jest, a sędzia może trafić się trudniejszy i powołać biegłych. Jest to naprawdę idiotyczny proces