Na następcę Gumisia

Miśki

Większość z Was historię już zna. Marzeniem moim jest znaleźć tego skurczybyka, pociagnąć go do odpowiedzialności, narobić skandalu, bo im wszystkim to się jak psu micha należy i przede wszystkim wyzdrowieć. Obecnie już nie mogę zajmować się ta walką, walką z wiatrakami zresztą. Znowu jestem na Dolnym Śląsku, bo przez tą traumę w 3 mies guz urósł mi 1 cm : ( Ta cała sytuacja mnie niszczy.

Strata Gumisia to trauma, która przytrafiła mi się w najgorszym z możliwych momencie.

Ta śmierdząca sprawa, działanie słuzb, instytucji, to walka, skandal, nerwy i brak cierpliwości na to wszystko !  Powinnam zamknąć temat i zawalczyć o siebie, o swoje zdrowie, na resztę nie mam już sił. Co więcej, nie tylko powinnam, ale w tym momencie jestem już zmuszona.

Strata, walka i choroba to za dużo !

Wyjechał ze mną na miesiąc na Dolny Śląsk, żeby na onkologicznej terapii nie było mi smutno. Wróciłam sama-ktoś go zastrzelił. Był dla mnie wszystkim, był moją największą miłością, moim wiecznym uśmiechem, planami, marzeniami, przyszłością. Był Dwukrotnym Mistrzem Świata w ujeżdżeniu bez Ogłowia, Ambasadorem Polski, dwukrotnym vicemistrzem w Trail, tancerzem, koniem artystą. Piękny,ufny,delikatny, nasze programy artystyczne wzruszały do łez. Świat malował się w kolorach, w lutym przeprowadziliśmy się pod Warszawę, to miał być nasz czas, w końcu mieliśmy wypłynąć na szerokie wody, zacząć dzielić się tym wszystkim co wieloletnią pracą udało nam się osiągnąć. Mieliśmy ogromne możliwości, projekt unijny w szufladzie i radość w oczach, bo w końcu w życiu zaczęło się układać. W marcu dotknęła mnie choroba, teraz tragedia. Na co zbieram... na sens życia, na konia, który będzie oparciem w tym trudnym dla mnie czasie. Konia, który stanie się następcą Egista, z którym będę mogła kontynuować nasze dzieło, który pozwoli mi patrzeć w przyszłość i choc w niewielkiej stopniu - wyzdrowieć : ( 

 ruszyć się z miejsca