Ocalić Karinę przed bezdomnością

Cel: zebrać 659.000 zł na zakup mieszkania i dostosowanie go do potrzeb osoby niepełnosprawnej oraz specjalną rehabilitację po operacji oponiaka.

Karina to dzielna i odpowiedzialna osoba o wielkiej woli życia, oddaniu innym i pogodzie ducha. Marzy o bezpiecznym mieszkaniu, dostosowanym do jej możliwości ruchowych. Od dzieciństwa cierpi na Mózgowe Porażenie Dziecięce z czterokończynowym niedowładem spastycznym znacznie nasilonym po lewej stronie ciała. Porusza się na wózku elektrycznym, ze względu na ograniczenia i niemożliwości używania wózka manualnego. Wiele razy w życiu słyszała, że nie będzie chodzić, nie będzie siedzieć i nie skończy normalnej szkoły. 

Niewielu ludzi dawało jej szansę na normalną egzystencję. Gdy dzieci w jej wieku grały w piłkę i biegały po szkolnym korytarzu, Karina ćwiczyła i walczyła z innymi współistniejącymi chorobami, jakie z czasem dodatkowo odkrywało przed nią życie. 

Choć taki ciężar dla dziecka był niezwykle trudny do udźwignięcia. Mimo to nie narzekała, nie kaprysiła, ale swoją pasją życia zarażała innych. Potrafiła się cieszyć promieniami słońca, czy kolejnym wypracowanym na rehabilitacji centymetrem, zmniejszającym choć na chwilkę przykurcze i tym samym ból. 

W życiu przeszła kilka bardzo poważnych operacji i usłyszała dwa razy diagnozę ścinającą z nóg-musiała zrobić wszystko, by z całej siły zawalczyć o życie. 

Mimo niesprzyjających okoliczności i ludzkiego zwątpienia, Karina ukończyła studia wyższe. Aktualnie, choć nie może podjąć pracy zarobkowej, woluntarystycznie wspiera inne osoby pełnosprawne oraz osoby z niepełnosprawnością w dążeniu dosamodzielności- prowadzi coaching i doradztwo zawodowe, jest słuchaczką szkoły psychoterapii. Pasjonuje się działaniami prospołecznymi, bo wierzy, że świat może być lepszy dzięki empatii i ludzkiej współpracy.

Karina pokonała wiele życiowych barier, ale nie potrafi pokonać jednej: Uraz kręgosłupa, jak również wykryty „przypadkiem” oponiak mózgu powodują niezwykle silny ból i dodatkowe ograniczenia ruchowe. To powoduje znaczne utrudnienia w wykonywaniu prostych życiowych czynności, jak np. wejście do wanny. Badania ujawniły też ukrytą wadę serca, zdiagnozowaną podczas badań do operacji.

Na dzień dzisiejszy Karina pilnie potrzebuje dostosowanego do swoich potrzeb mieszkania. Na pytanie  o jej największe marzenie odpowiada: „Marzy mi się, żeby choć raz życie dostosowało się do mnie, a nie ja do życia…”. „Marzy mi się samodzielna kąpiel, bez pomocy innych i obawy, że znowu się przewrócę…”. „Marzy mi się mojebezpieczne miejsce do rehabilitacji po operacji oponiaka i radioterapii oraz pooperacji serca…”. 

Teraz Karina mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, absolutnie nie przystosowanym do jej potrzeb. Zanim je wynajęła  doświadczyła ogromnych trudności i przykrości. Poszukiwanie mieszkania, które jakkolwiek może nadawać się dla osoby niepełnosprawnej ruchowo zajęło jej około pół roku.Powodem nie były pieniądze, ale ludzka niechęć i strach przed wynajęciem mieszkania kobiecie na wózku. Niechęć zupełnie nieuzasadniona. Raz  nawet usłyszała od potencjalnego właściciela:„Kalekom nie wynajmuję”. Aktualnie z mieszkania wynajmowanego dotychczas Karina musi się wyprowadzić, gdyż właściciele zamierzają je sprzedać. Patrząc na realia znalezienia kolejnego  mieszkania na wynajem wkrótce GROZI JEJ BEZDOMNOŚĆ. Karina od 23 roku życia starała się uzyskać mieszkanie od urzędu. Mimo, że złożyła wszelkie niezbędne dokumenty i została poinformowana o wpisaniu na listę oczekujących, urząd wciąż robił jej problemy i traktował „ z buta”. Ostatecznie usłyszała, że najlepiej byłoby, gdyby zamieszkała w schronisku dla bezdomnych, a dopiero później starała się o mieszkanie..

To wszystko przytłoczyło młodą kobietę z już i tak dużym bagażem doświadczeń.  Ze względu na stan zdrowia nie ma sił na rozpoczęcie na nowo tej urzędowej batalii, która będzie znowu trwała lata. 

Szybko potrzebuje swojego mieszkania- miejsca zaadoptowanego do swoich potrzeb. Przestrzeni do poruszania się wózkiem, dostosowanej kuchni, łazienki i dodatkowego pomieszczenia dla osoby, która zamieszka z nią po operacjach. Absolutnie Karina nie może mieszkać sama. Ze względu na potrzebę kontroli medycznych mieszkanie musi być na terenie Warszawy.

Karina ma wsparcie rodziny i duże grono przyjaciół. Nikogo jednak z tego grona nie stać na sfinansowanie takiego przedsięwzięcia jak zakup mieszkania i dostosowanie go do jej potrzeb, takich jak np. samodzielna kąpiel, czy bezpieczna kuchnia. 

Kolejną pilną potrzebą jest rehabilitacja, którą musi odbyć szybko po operacji oponiaka. Oczekiwanie na rehabilitację w ramach NFZ jest zdecydowanie za długie. 

Karina, która licznie wspierała innych BARDZO POTRZEBUJE TERAZ NASZEJ POMOCY. POMÓŻMY OCALIĆ TĘ NIEZWYKŁĄ OSOBĘ PRZED BEZDOMNOŚCIĄ I DAJMY SZANSĘ NA POPRAWĘ JAKOŚCI JEJ ŻYCIA.