Nie da się żyć bez jedzenia...

Jest źle. Naprawdę źle.Dawno tak nie było.
To jest wyciąg z naszego konta z piątku.

Co mamy wybrać? Karmę? Czynsze? Lekarza?
Koty nie  mogą być głodne. Ale i muszą mieć dach nad głową. 

A co, jeśli któryś zachoruje?
Jak wybrać? Jak poradzić sobie, kiedy na koncie będzie ZERO?
Stanęłiśmy pod ścianą. I nie wiemy czy jest choć cień szansy na to żeby wykaraskać się z kłopotów i nadal działać. Chcemy wierzyć, ale czasami już brakuje nam siły na kolejną walkę.
Robimy wszystko, co w naszej mocy, dwa razy dziennie dyżurujemy zapewniając opiekę zwierzętom, najbardziej chorym udostępniamy swoje własne mieszkania (niejedzące zwierzaki dokarmiamy także w nocy, wszystko, żeby przeżyły),  wozimy do weterynarzy, sprawdzamy przyszłe domy zwierząt, edukujemy potencjalnych opiekunów, organizujemy bazarki, pracujemy wolontaryjnie 365 dni w roku, ciesząc się z każdego sukcesu i płacząc po każdej stracie. Staramy się dawać z siebie wszystko, ale sami nie przeskoczymy problemu w postaci finansów.

Pewnie, żyły sobie wyprujemy,  zdechniemy sami z głodu, ale nie damy im zginąć.

Widzicie te dwa ostatnie zamówienia?

Opłaciła je wolontariuszka z własnych pieniędzy. Musimy dziewczynie to zrefundować, a nie mamy z czego. 

 
Pomóżcie. Nie nam. Im: