Uśmiech na mojej twarzy

Moja historia zaczeła się już w czasach szkoły podstawowej,ponieważ mam diasteme.

Wtedy już dzieci zaczeły się ze mnie wyśmiewać,poniżać.Wtedy już nie było "Rafała'

tylko pojawił się " Królik Bags", "Żeton", "Szpara" itd. myslałem na początku że

to wszystko szybko minie ale tak nie było. Poniżanie stało sie codziennością,

strałem walczyć z tym ale jak patrze teraz na to wszystko to były dzieci,z którymi nie

miałem szzans wygrać,w grupie siła. Sprawa z moimi zębami zaczeła się komplikować

dopadały mnie różne przewlekłe schorzenia i jest tak nadal do tej pory,chociaż staram

się o nie dbać jak tylko umiem. Ale i tak nigdy się nie uśmiechnąłem od ucha do ucha,

gdy mówie nie patrze w oczy,boje się,wstydzę swoich zębów.To jest naprawdę trudne,czuję

się jakby zęby były moją 'pięta Achilesową'.

Postanowiłem tutaj opisać moja historię,mam naprawdę straszną nadzieje żę ktoś mi pomożę

,ja sam pracuję w gospodarstwie rolnym nie mam dużych dochodów i nie mam szans na uzbieranie

takiej kwoty na zęby.A chciałbym by dentsta zrobił mi licówki. Marzę mieć zdjęcie z usmiechem

od ucha do ucha.

Piszę tutaj anonimowo,nie chce by ktoś wiedział ze odczuwam taki dyskomfort przez te moje zęby.