Tomik poezji MINIMUM

Kiedy człowiek tworzy, grawitacja przestaje istnieć. Kiedy może zaprosić innych do współodczuwania,  wszelkie pozytywne uczucia wybuchają pomnożone :) Kolejne wiersze chcą trafić do Waszych serc.

smutek dźwigam na plecach 

tuż za karkiem rozlewa

się morzem czerwonym

pali

uporczywą falą

uderza o skronie 

blednie

wyrzuca łzawe wraki

a serce nadal

na swoim miejscu

kołysze się nerwowo 

podobno nie boli 

Joanna Wicherkiewicz