Obudźmy wspólnie Adriana ze snu

Twoja deska i koszulka ratownicza czekają na Ciebie żebyś mógł znowu ratować innych i korzystać z życia :-)

Adrian był zwykłym młodzieńcem jak wielu innych, pełny życia i ideałów które nim kierowały . Zawsze uwielbiał sporty wodne i chciał pomagać innym. Mieszkając na Mazurach jest dużo łatwiej korzystać z wody. Pływał na windsurfingu i bardzo dobrze pływał w wodzie. Został ratownikiem WOPR i połączył dwie pasje życiowe , woda i pomoc innym.  W dniu 17 pażdziernika 2013 roku , 11 dni przed swoimi 22 urodzinami to On potrzebował pomocy . Doszło do zatrzymania krążenia . Czas bez tlenu spowodował uszkodzenie centralnego układu nerwowego i w konsekwencji zapadł w śpiączkę . Adrian w skali świadomości Glasgow miał 3 . Po czterech dniach Pani Doktor na moje pytanie czy Adrian będzie żył odpowiedziała że tak ale jakie to życie. Odpowiedziałem wtedy z optymizmem i pełny nadzieji że wolę mieć syna w domu niż na cmentarzu . Jeszcze wtedy nie zdawałem sobie sprawy z ogromu kosztów i obowiązków które są związane z opieką na Adrianem. 

Po trzech miesiącach pobytu w szpitalu Adrian z 80 kg chłopa przy wzroście 183 zrobił się chudszy o 40 kg . Smutek i rozpacz było patrzeć na syna który znikał w oczach. Po załatwieniu wszystkich spraw sądowych decyzja zabieramy naszą pocieche do domu. Przez pierwszy rok udało nam się uzyskać wagę sprzed wypadku a podstwą szybkiego powrotu do zdrowia jest właścia dieta.  Adrian powoli zaczął reagować na zewnętrzne bodzce . 

W maju 2016 roku Adrian przeszedł operację wszczepienia stymulatora tylnego sznura przez Profesora Morito w Olsztynie . Od tego czasu jego stan się sukcesywnie poprawia. Kwalifikując Adriana do tej operacji przeprowadzono rezonans czynnościowy który wykazał że nasz syn słyszy, widzi, czuje i rozpoznaje bliskich co widać na filmie poniżej . Adrian w tym stanie świadomości jest jak więzień własnego ciała . Widzi i słyszy wszystko niestety nie potrafi obronić się przed złem. To mnie najbardziej przeraża gdy nas zabraknie a Adrian nie odzyska pełnej sprawności to może trafić do jakiegoś ZOLU i może powtórzyć się scenariusz z 2013 roku :-( 

 Przez te cztery lata dzięki ludziom dużego serca udało nam się dużo osiągnąć . Ze stanu odmóżdzenia doszliśmy do stanu minimalnej świadomości. Dzieli nas mały krok do wybudzenia. Ostatnio dziwny człowiek zadał mi pytanie czy zastanawiałeś się że reanimując Adriana skazujesz go po waszej śmierci na egzystencję i łaskę innych . Dopowiedział że ja bym go nie reanimował straszne zdanie ale tym bardziej zmotywowały mnie te słowa do walki o Adriana . Żeby takim ludziom udowodnić że zawsze trzeba mieć nadzieję w Bogu  i ona powinna umierać ostatnia .

Ta ściana która nas dzieli jest coraz słabsza i my z pomocą wszystkich ludzi dobrej woli i z Twoją pomocą Adrian z drugiej strony ją zburzymy . Mam nadzieję, że zdążę  wyprowadzić Cię na prostą zanim sam odejdę tak jak wtedy 17 pażdziernika gdy jedną nogą byłeś na tamtym świecie a moje umiejętności ratownicze które przekazałem Tobie przywróciły mi Ciebie. Robimy co możemy . Żeby się udało proszę o pomoc innych ludzi , bo sami z mamą ledwo już wiążemy koniec z końcem . Miesięczna rehabilitacja to koszt 5000 zł. Miesięczny turnus rehabilitacyjny to 16000 zł.  Dzięki ludziom dużego serca osiągneliśmy już dużo ale walka o Ciebie trwa i obiecuję że nie zejdę z ringu w trakcie walki chyba że mnie zniosą . Dopomóż Adrianowi i nam zburzyć ścianę niemocy.