Duszona? Wieszana? Nasza Rybka

Nie wiemy jak tam trafiła. Nie wiemy dlaczego ją wzięli skoro nie była potrzebna. Nie wiemy jaka jest jej przeszłość i nie poznamy szczegółów dramatu jaki musiała przeżywać. Rybka nie mówi. Jej głosem jesteśmy my.

Niedzielny wieczór. Nagle dzwoni telefon.

„Dobry wieczór. Ja jestem na Pradze. Ja jestem ich nowym kuratorem.” Przez telefon słyszymy roztrzęsiony, drżący głos. „Tam jest pies, on cierpi. Jest wyłysiała, przeraźliwie chuda. Wydaje z siebie bardzo dziwne odgłosy. Charcze, piszczy, ślini się. Jej potrzebna jest natychmiastowa pomoc.”

Zwykła/niezwykła rodzina: babcia, dziadek, rodzice, dziecko. I nowy kurator sądowy, który od tego momentu miał kontrolować nową rodzinę od wielu miesięcy pozostającą pod obserwacją innego. Takiego, który nie słyszał szczekającego psa, który nie widział cierpienia i nie wykazał chęci udzielenia pomocy dla „tylkopsa”. To się nazywa znieczulica !

I na szczęście dla suni pierwsza wizyta nowego kuratora, osoby nie pozostającej obojętnej na krzywdę zwierzęcia zakończona „znaleziskiem” w postaci wychudzonego, cierpiącego psa.

Poprosiłyśmy o pomoc w interwencji niezawodnych ludzi Viva Interwencje. Kilka godzin po zgłoszeniu wolontariusze byli już na miejscu.

„Ona tak już ma bo ma raka. Od kilku miesięcy tak się zachowuje. Problem tylko ten pies. Na wieś go wywioze i się skończy.”

„A dlaczego ona taka chuda?”

„No bo to dzisiaj, jeść nie dostała.”

„A wczoraj co dostała? Pokaże Pan co ona je”

„O. Właśnie się skończyło. Muszę iść do sklepu kupić.”

„A ta blizna na szyi?”

„To od tego raka, bo ona ma.”

„Jej potrzebna jest natychmiastowa wizyta u weterynarza. Słyszy Pan jak ona oddycha?!”

„Ale nie! Nie ma potrzeby jej zabierać  bo syn ją kocha”

Poszukiwanie nagłej miłości dzieci do zwierząt to takie popularne. I że zawsze te dzieci będą pokrzywdzone. Jak wychudzony, wyłysiały i ciężko chory pies zostanie zabrany…

Na szczęście obyło się bez Policji bo ów pan poszedł po rozum do głowy i z ulgą pozbył się problemu.

Rybka – bo tak sunia dostała na imię w momencie odebrania rozpoczęła nowe życie o którym jeszcze nie widziała.

Stan był prawie krytyczny. Mimo tego, iż stała na własnych łapach wydawała z siebie przeraźliwe dźwięki i wydalała hektolitry piany. Na sygnale pędzono do całodobowej lecznicy.

Nie da się powstrzymać łez gdy widzi się takie cierpiące nieszczęście. Lekarze natychmiast podjęli akcję pomocową. Podano tlen, rozpoczęto wstępne badania. Po tlenie „skrzypienie” powoli ustawało.  Zdjęcie RTG dało obraz dużego obrzęku płuc.  Salwa leków, antybiotyków.

Kolejny dzień, kolejne badania i diagnostyka. W poszukiwaniu prawdy i przyczyny jej złego stanu.

Na jej mega długich paznokciach można było malować obrazy. Książeczki i jakichkolwiek badań od poprzednich weterynarzy dowodzących że sunia ma ów raka o którym wspominał właściciel brak. Kolejna seria badań, kolejni lekarze. Rentgen, badanie kardiologiczne i wciąż poszukiwanie przyczyny charczenia.

Sunia została znieczulona i wykonano endoskopię. Tego nie chciał zobaczyć nikt….. Wg opisu badania „Zdeformowana chrząstka tchawicy”. Odpowiedzmy sobie na pytanie – jakie działanie może spowodować zmiażdżenie tchawicy plus blizna na szyi ? Prawdopodobnie sunia była wieszana albo duszona. Prawdopodobnie wisiała na sznurku, smyczy, pasku dusiła się i charczała aż została puszczona i darowano jej życie. Dzwonek do drzwi ? Interwencja sąsiada, który nie mógł dłużej słuchać pisków i krzyków katowanego zwierzęcia? A może ów litościwy postanowił, że nie zrobi tego teraz lecz następnym razem?

Rybka jest cudowną, milusińską sunieczką. Merda ogonkiem i kocha każdego kto się do niej zbliży. Ma takie spojrzenie, któremu bardzo ciężko się oprzeć by nie przytulić jej i nie dać buziaka, którego odwzajemni po stokroć. Dlaczego spotkało ją tyle złego? Komu i dlaczego przeszkadzał pies, który jest tak kochany ?

Wstępny wywiad wśród sąsiadów i nikt suni nie kojarzył. No skoro pierwsza pani kurator również psa podobno na oczy nie widziała to o czym my mówimy. Na fetor, który czuć było po wejściu do mieszkania również uwagi nie zwróciła. Sunia zamknięta była w ciemnym pomieszczeniu, nigdy nie wyprowadzana na dwór. No bo po co skoro nie dostawała jeść, skoro miała sama zdechnąć. Po cichu, tak, żeby nikomu już nie przeszkadzać! Czyżby dostało jej się za to, że nie jest pluszową zabawką tylko musi zjeść i się załatwić? A miesiąc trzymać – podobnie jak i człowiek – nie da rady ?

Wierzymy, że z Waszą pomocą wszystko będzie dobrze. Nie może być inaczej. Nie może...