Na naprawę telefonu mojego taty

Pewnego wieczoru, po długim dniu pracy, mój tata wrócił do domu wyraźnie zmęczony. Pracuje jako mechanik w małym warsztacie samochodowym, gdzie zarabia niewiele, ale zawsze stara się zapewnić nam jak najlepsze życie. Nasza rodzina nie ma zbyt wiele pieniędzy, więc każde wydatki muszą być dobrze przemyślane.

Tata jest dla nas wszystkich wzorem. Utrzymuje nas, choć ledwo starcza mu na opłaty i jedzenie. Mimo że czasem brakuje na dodatkowe rzeczy, zawsze stara się, żebyśmy mieli to, czego potrzebujemy najbardziej.

Jednym z niewielu luksusów, które sobie pozwolił, był jego telefon. Używał go nie tylko do kontaktu z nami, ale również do pracy, jako narzędzie do sprawdzania części i napraw. Pewnego dnia, gdy wracał z pracy, zmęczony, potknął się na schodach przed naszym domem. Telefon wypadł mu z ręki i rozbił się o chodnik.

Siedząc na schodach, patrzył na rozbity ekran telefonu, a w jego oczach pojawiły się łzy. Wiedział, że naprawa będzie kosztować więcej, niż może sobie pozwolić, a nowy telefon to wydatek, na który nas nie stać. Tata zawsze stawiał nasze potrzeby na pierwszym miejscu, więc wiedziałem, że teraz będzie próbował jakoś obejść się bez telefonu, żeby tylko nie obciążać nas dodatkowymi kosztami.

Widząc jego smutek, poczułem ciężar na sercu. Wiedziałem, jak wiele dla nas poświęca i jak ciężko pracuje. Chciałem jakoś pomóc, ale nie miałem pojęcia jak. Tego wieczoru zrozumiałem, jak trudne jest życie dorosłych i jak wiele wysiłku wymaga utrzymanie rodziny, zwłaszcza gdy los rzuca kłody pod nogi.