Ratujemy TTB z Ukrainy

W ostatnich dniach przejęliśmy pod opiekę Fundacji dwie suczki z Ukrainy. Obie są niestety w kiepskim stanie zdrowia i będą wymagać nie tylko bieżącego leczenia, ale także długotrwałej rehabilitacji później. 

Pierwsza z nich, Szansa, to roczna drobniutka pitbullka, której przejęcie już przed wybuchem wojny uzgodniliśmy z Mariną ze schroniska w Dnieprze. Sytuacja za wschodnią granicą opóźniła transport, ale dzięki współpracy z innymi organizacjami prozwierzęcymi udało się w końcu przewieźć ją do Polski i zabezpieczyć. Mała miała ogrom szczęścia. Bezpośrednio z trasy została odstawiona do kliniki w Warszawie, gdzie przeszła komplet badań. Na dziś wiemy, że ma zapalenie trzustki i w zasadzie całego przewodu pokarmowego, USG wykazało też uszkodzenie nerek (dobrą informacją jest natomiast to, że nie znajduje ono jeszcze odzwierciedlenia w biochemii). Sunia trafiła do placówki skrajnie wychudzona i ze złamaną tylną łapą. Na Ukrainie przeszła zabieg zespolenia kości, ale w związku z wybuchem wojny musiała przedwcześnie opuścić klinikę. W aktualnym badaniu ortopedycznym ujawnione, że zrost jest prawidłowy, ale konieczne będzie wyjęcie implantu. Na dziś Szansa niestety w ogóle nie obciąża kończyny, więc rokowania są ostrożne. Na pewno konieczna będzie rehabilitacja dla przywrócenia jej sprawności. W pierwszej kolejności musimy jednak rozprawić się z potężnym stanem zapalnym – co najmniej do przyszłego tygodnia mała pozostanie więc w klinice na intensywnej terapii. 

Druga z przejętych suczek – Nadzieja - została nam przekazana przez Fundację Złap Dom. To 4-letnia amstaffka. Pochodzi z ukraińskiego schroniska, przyjechała do Polski kilka dni przed Szansą. W jej przypadku stan jest jeszcze cięższy. Suczka miała bardzo poważny wypadek, w wyniku którego złamana została lewa tylna łapa, a prawe biodro uległo ciężkiemu zwichnięciu. W styczniu, jeszcze na Ukrainie, przeszła operacje mające na celu naprawienie uszkodzeń, ale ich rezultat jest opłakany – biodro jest bardzo bolesne i ma znacznie ograniczony zakres ruchu, a płytka stabilizująca kość piszczelową powyginała się deformując kończynę, wskutek czego implant musiał zostać usunięty (zabieg wykonaliśmy kilka dni temu). Nie jest to jednak koniec nieszczęść – rany są zakażone dwoma bardzo trudnymi w leczeniu szczepami bakterii, co znacznie utrudnia dalsze działania. Nie pomaga skrajne wychudzenie Nadziei – w chwili przyjęcia do lecznicy ważyła zaledwie 17 kg.  Nie poddajemy się jednak – w ocenie ortopedy prawidłowo przeprowadzone leczenie operacyjne i rzetelna, prowadzona przez kilka miesięcy intensywna rehabilitacja mogą przynieść niemal całkowity powrót do zdrowia. 

Wierzymy, że we współpracy z zespołem specjalistów uda nam się wypracować kolejny cud…

Mówiąc wprost… przez kilkanaście lat prowadzenia Fundacji spotkaliśmy się z wieloma wyjątkowymi wyzwaniami. Pomimo tego słuchając informacji i zaleceń od lekarzy prowadzących – zwłaszcza amstaffkę – tym razem po prostu się obawiamy. Przed nami ogrom wysiłku, troski, niestety także ogrom wydatków. Nie mamy jednak innego wyjścia i po prostu musimy podołać. Nie przez przypadek daliśmy dziewczynkom tak wymowne imiona, nie przez przypadek obiecaliśmy im lepsze życie…Dlatego bardzo prosimy… pomóżcie nam spełnić te obietnice i przywrócić tym dwóm poturbowanym przez rzeczywistość istotom godność, radość i – przede wszystkim – sprawność. Za każdy, nawet najdrobniejszy datek, będziemy ogromnie wdzięczni.