Fred - trzy ćwierci do śmierci

Bo to się zwykle tak zaczyna.

Telefon z nieznanego numeru.
Zdenerwowany, pełen emocji głos.

Słyszymy ten głos jakby z oddali, jak przez szybę, bo już czujemy uderzenie adrenaliny, wiemy, że źle robimy, że dolewamy wody do tonącej łajby, że gdybysmy mieli chociaż strzęp zdrowego rozsądku, to powinniśmy się rozłączyć i przestać odbierać telefony.

Więc jest tak: mały piesek, chyba potracony przez samochód, bardzo piszczy i kręci się w kółko.

Na szczęście pani, która zadzwoniła mogła go natychmiast przewieźć do kliniki, a tam od razu przejęli go lekarze.

Okazało się, że pies nie jest po wypadku, tylko skrajnie zaniedbany.

Kulawizna jest spowodowana wadą genetyczną, przemieszczeniem rzepki, które sprawiało mu całe życie ból i nie pozwalalo normalnie funkcjonować. 

Jednak to nie rzepka okazała się być największym problemem, a właściwie to uratowała mu życie. Może gdyby nie kulawizna, nikt by na niego nie zwrócił uwagi?

Fred miał ogromną przepuklinę, jelito przedostało się do worka mosznowego i tam uwięzło blokując przepływ kału.
gdyby nie szybka reakcja lekarzy, umierałby w męczarniach.

Przy tak dramatycznym stanie chyba nawet nie warto wspominać, że śmierdział okrutnie, a pchły jadły go żywcem. 

Dr Flak za jednym zamachem naprawił rzepkę i zoperował przepuklinę. Został też wykąpany i odpchlony (to znaczy Fred, nie doktor Flak :)).

Już dziś Fred czuję się nieźle. Jest pooperacyjnie obolały, ale niesłychanie radosny. Za parę tygodni będzie jak nowy.

Cudowna kruszynka, której niebawem będziemy szukać nowego domu.

A na placu boju zostaniemy my, z fakturami do opłacenia, ale z radością w sercu.