Uciekłam z piekła z dziećmi

 Chciałam tylko się wygadać, a znalazłam pomoc i zrozumienie oraz wielkie wsparcie od kobiety która jest ode mnie 300 km a jej kuzynka zabrała mnie do siebie.. 

dziękuję grupie K.K która wspierała w komentarzach i zmotywowana zrobiłam krok, który mnie wiele kosztował.

przykro mi, że pozwoliłam by dzieci przechodziły ten koszmar, lecz teraz czas bym zaczęła wszystko dla nich na nowo.. będę bardzo wdzięczny za każdą złotówkę.. zbieram na wynajem mieszkania z dala od mego miejsca zamieszkania oraz na pierwszy miesiąc by przeżyć. Chcę jak najszybciej założyć sprawę rozwodową. Dokumenty, które zabrał mi mąż wyrabiam już na nowo. 

A Od tego się zaczęło... Dziękuję wam bardzo bardzo mocno.. jesteście wspaniali.. 

"Jestem w związku małżeńskim, mam trójkę dzieci (13, 3, 1).. chciałabym uciec z domu, ale nie wiem jak gdzie i kiedy. Jestem sama dosłownie sama bez niczyjej pomocy. Mąż przez lata małżeństwa tak mną zmanipulował, że nie mam kontaktu z nikim, bo nie mogę nawet mieć.. kontroluje mnie ze wszystkiego, ogranicza finansowo, w sumie to nawet nie mam pieniędzy ponieważ on bierze wszystko nawet pieniądze na dzieci, bo on składa wnioski i podaje swój nr konta. On robi zakupy itp. ja mam w domu tylko być i nigdzie więcej. Nie pozwala mi iść do pracy , nawet nie mogę iść z dziećmi na spacer ani sama do lekarza. Sex musi być codziennie w przeciwnym razie jest straszna awantura , że go zdradzam , że mam innego, że z kimś się spotykam itp po całej awanturze i tak żąda sexu. Rozmawiałam z psychologiem i też poleca mi bym się roztala z nim i rozwiodła. Rozmawiałam z nim o tym że nie mogę być tak traktowana lecz on twierdzi , że nic złego nie robi, że jak się dostosuje do niego to będzie inaczej. Moja rodzina się cała odwróciła ode mnie. Sąsiadki i koleżanki nie mam, bo nie mogę mieć. Nikt nie może do mnie przyjść bez jego obecność. Nawet na wywiadówki, nie mogłam chodzić jak nie było pandemii. Dzwoniłam na policję mówiłam co się dzieje, lecz przyjechali pouczyli go i nic więcej nie zrobili on się wściekł pobił mnie i kazał dzwonić do dzielnicowego by powiedzieć, że z nerwów tak powiedziałam i szantażowalam. On w oczach ludzi i innych jest noszony dobrym słowem. Jest wspaniały, czuły, pracowity i troszczący się o rodzinę i żonę. Specjalnie 3 razy w miesiącu kupuję mi bukiet kwiatów i robi prezenty. Jak niesie jej do domu to zawsze, albo sąsiadkę ,albo kogoś zapyta czy ładne kupił prezenty. A w domu  mnie rzucić tym wszystkim czasami nawet kwiatami bije po głowie. Mam dość jestem na wyczerpaniu psychicznym. Dzieci nie byje bo chyba bym go wtedy zabiła. Najstarsza córka chce byśmy się wyprowadzili. Sama zwróciła tacie uwagę, że źle mnie traktuje. On wpadł w szał. Rozwalił młotkiem córce telewizor i laptopa i telefon. Wezwał policję i powiedział, że córka wpadła w szał bo nie chciał jej wypuścić na urodziny. Oczywiście ja powiedziałam jaka prawda i mi się później oberwało. Nikt mi nie wierzy, nie mam pieniędzy by wyjechać nie mam na wynajem nie mam u kogo się zatrzymać. Prubowalam prosić o pomoc znajomych ale oni to zrobili łańcuch plotek i chwilą moment trafiło do męża. Zrobił że mnie wariatkę , że mam depresję poporodową, że nie chce się leczyć.. jakbym chociaż miała jakiś grosz na bilet by gdzie wyjechać dalej od niego, bym miała na start na wynajem mieszkania i życie to bym uciekała nawet na boso.. proszę powiedz mi coś miłego bym miala siły by jeszcze w tym trwać. Bo jestem już wykończona.. nie boje się uciec, boje sie tego, że nie mam startu. Ufff jak dobrze się wygadać.. przepraszam za ten nieład w pisaniu, ale pisze i płacze z bezsilności."