Leczenie po traumie

Cześć! Dzień Dobry!
Nazywam się Klaudia i od roku jestem studentką wymarzonego kierunku lekarskiego. 

Swoją historie ze względu na traumatyczne i ciężkie dla mnie wydarzenia opowiem zwięźle.
Od około 6 roku życia przez niezliczone przeze mnie lata mojego dzieciństwa byłam wielokrotnie molestowana seksualnie przez bliską mi osobę z rodziny. Nie potrafię podać dokładnego wieku kiedy się to zaczęło i ile lat trwało ze względu na bardzo mały wiek, nie zdawanie sobie przez to sprawy z powagii sytuacji i krzywdy, która była mi wyrządzana co wakacje przez osobę która powinna się mną opiekować z czystej i zdrowej miłości. Żaden rodzic tak małemu dziecku nie chce tłumaczyć czego nie powinna robić dorosla osoba w stosunku do niej, bo wierzymy że oddajemy nasze dziecko tylko w dobre ręce. I tak samo dziecko bezgranicznie wierzy dorosłemu, którego kocha.
Mój koszmar skończył się pewnej nocy gdy byłam już starsza dziewczynką a czynności które wykonywała wobec mnie ta osoba sprawiły że u dziecka, które jest niczego nieświadome nagle zdaje sobie sprawę że tak nie powinno być.
Niestety dziś jako dorosła kobieta noszę na sobie to piętno, nieprzepracowaną traumę z dzieciństwa, która objawia się między innymi napadami złości, ogromnymi problemami z poczuciem własnej wartości która objawia się napadami zazdrości i ciągłym kontrolowaniem mojego już od 5 lat chłopaka, którego bardzo mocno kocham co bardzo negatywnie wpływa na nasz związek. Niejednokrotnie powracające myśli samobójcze, natrętne myśli oraz ciągłe wątpienie w swoją wartość.
Bardzo chciałabym przepracować razem z osobą która jest w tym kierunku wykształcona swoją traumę i otworzyć dla Siebie drzwi dla lepszej wersji siebie i dać sobie pomóc.
Niestety jako student nie jestem w stanie odłożyć wystarczającej ilości pieniędzy na psychoterapię. Mieszkam w jednym z dużych miast Polski i jedno, godzinne spotkanie to koszt 180zł. Chciałabym uczęszczać na terapie raz w tygodniu, bardzo proszę o pomoc w odnalezieniu siebie i szansy na powrót do równowagii.
Chciałabym tylko dać pewną naukę dla osób, które czytają moje wyznanie. 

Uważajcie na słowa, uważajcie na kierowanie słów: „nienawidzę Cię” w stronę kogokolwiek. Uczucie nienawiści jest potężne i bardzo destrukcyjne.
Ja, pomimo ogromnej krzywdy, która została mi wyrządzona wybaczyłam temu człowiekowi, po latach potrafiłam z tym człowiekiem widywać się na spotkaniach rodzinnych, rozmawiać a nawet opłakiwać jego pogrzeb. Wybaczamy sobie krzywdy i uważajmy na tak potężne uczucie jakim jest nienawiść.