Jedzenie, leki, godność.

Witam,

Mam na imię Waldemar i życie udowodniło mi, jak bardzo potrafi być przewrotne. Wyprowadziłem się z rodzinnego domu w wieku 19 lat i przez całe dorosłe życie pracowałem. Na studiach dziennych jako kierowca w sieciowej pizzeri, później w biurach obrotu nieruchomościami. Prowadziłem również własną działalność gospodarczą. Następnie zawarłem związek małżeński i z racji wykonywanego zajęcia zdecydowaliśmy się na spisanie intercyzy i zawarciu rozdzielności majątkowej. Moja (już była) Żona zakochała się w innym i odeszła z wszystkimi pieniędzmi. Z szacunku do Niej, podpisałem wszystkie dokumenty, by mogła być szczęśliwa że swoim przyszłym partnerem. W ten sposób znalazłem się na ulicy. Rodzina się ode mnie odwróciła, zostałem sam sobie sterem, żeglarzem i okrętem. Przeżyłem zimę (od 21 października 2023 r.). Nauczyłem się prosić o pomoc i chować często dumę do kieszeni. Sypiam na klatkach schodowych  wieżowców, czasem nie mam nic do jedzenia. Staram się jednak w każdy dzień wchodzić z optymizmem i uśmiech na ustach. Byłbym szczerze zobowiązany, i bardzo wdzięczny za każdą wpłatę, która pozwoli mi kupić podstawowe rzeczy (żywność, leki, buty, bieliznę) do czasu przejścia operacji kolana (więzadła krzyżowe) i biodra (endoproteza). Po rehabilitacji chcę wrócić na rynek pracy i odpłacić społeczeństwu za okazaną pomoc. Z góry dziękuję i pozdrawiam.

Życzę przede wszystkim zdrowia.

Waldek