Nusia potrzebuje rehabilitacji

Jestem Nuka, dla bliskich Nusia i mam 6 lat. Jestem… właściwie to byłam psem, który miał ogień w oczach i łapach. Sąsiedzi mówili, że jestem psiakiem z zawsze uśmiechniętym pyszczkiem i mam nieograniczoną energię! Dostałam nawet na osiedlu przezwisko - Strzałka, Szogun, Wyścigówka, ponieważ uwielbiałam biegać! Ba! Uwielbiałam galopować! Kocham ludzi, jestem bardzo towarzyska i przyjazna. 

Wszystko zmieniło się pod koniec ubiegłego roku 14.12. Był weekend, biegałam na podwórku gdy ból ściął mnie z nóg. Zaczęłam piszczeć, by ktoś z domowników przyszedł i mi pomógł. W jednej chwili przestałam chodzić na tylne łapki, nie funkcjonowały już jak chwilę wcześniej, prawa była sztywna a lewą powłóczyłam za sobą. Zostałam natychmiast zabrana przez mojego ukochanego Pana (mamy wtedy nie było z nami, była daleko poza Poznaniem) do Kliniki dla Małych Zwierząt Wąsiatycz w Poznaniu. Spędziłam tam aż 2,5 dnia. By zdiagnozować co mi się stało, zrobiono mi szereg badań i otoczono opiekują na najwyższym poziomie. Koszty leczenia były ogromne, ale moja ludzka mama zrobiła wszystko by mi pomogli. Wykonano mi między innymi zdjęcia RTG oraz tomograf komputerowy. Diagnoza - doznałam rzadkiego urazu rdzenia kręgowego typu HANSEN III. Mojej ludzkiej mamie pękło serce, a moje życie zmieniło się o 180 stopni i uczę się dziś funkcjonować na nowo.

 Od czasu wyjścia ze szpitala otrzymuję leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, leki sterydowe, przeciwobrzękowe oraz witaminy z grupy B, które mają za zadanie regenerację układu nerwowego. Doktor przepisał mi także suplementy na regulację pracy wątroby, która jest teraz bardzo obciążona ilością lekarstw jakie przyjmuję. Po wyjściu ze szpitala miałam wciąż porażenie wiotkie lewej tylnej łapki, a prawa tylna była spastyczna. Miałam mocno zaburzone odruchy w łapkach. Nie merdałam nawet ogonkiem. Potrzebowałam pomocy przy załatwianiu się oraz przemieszczeniu. Nie miałam siły chodzić samodzielnie, czy unieść się z siadu do wstania dlatego na spacery mama wynosiła mnie na rękach a abym mogła chodzić podtrzymywała mnie pasem umieszczonym pod brzuchem.

Moja ludzka mama bardzo o mnie dbała i znosiła mnie po schodach na spacerek 3-4 razy dziennie po max 10 minut, bo więcej nie byłam w stanie chodzić. To była dla mnie katastrofa - nie rozumiałam dlaczego nie jestem w stanie biegać jak kiedyś…Od pierwszego dnia po wyjściu ze szpitala mama zadbała o to bym miała rehabilitację domową. Ćwiczyłam ruchy bierne i wspomagane, stymulowano moje odruchy, miałam także terapię osteopatyczną oraz masaże - na szczęście moja mama trochę się na tym zna. Po trzeciej dobie od wyjścia ze szpitala miałam rehabilitację u wspaniałych dziewczyn z VetBalance w Zalasewie. 

Wykonywane miałam zabiegi magnetoterapii, laser oraz elektrostymulację. Mama zakupiła też elektrostymulator do domu, który pomaga mi dojść do zdrowia. Od Nowego Roku korzystamy także zbieżni wodnej i zaczęłam ćwiczenia na sali rehabilitacyjnej.  Jesteśmy pod stałą kontrolą najlepszych specjalistów chirurgów i ortopedów. 

Teraz zaskoczę wszystkich! Dzięki mojej mamie i jej determinacji oraz poniesionych bardzo dużych kosztów leczenia może jeszcze będę kiedyś biegać!!! Lekarze nie dawali mi zbyt dużych szans na powrót do sprawności. Rokowania mówiły o możliwości trwałego deficytu. Nie chodzę jeszcze w pełni sprawnie, ale dzięki lekom i ciągłej rehabilitacji mój stan zdrowia ulega poprawie. Jak widzicie na powyższych zdjęciach, stoję już na własnych łapkach. :) Dziś lekarze mówią, że pięknie postępuję w zdrowieniu i za kilka miesięcy może będę znowu biegać. Tak bardzo bym tego chciała!!! To zawsze kochałam najbardziej!!! Potrzebuję do tego jednak ciągłej rehabilitacji, by wrócił mi ogień w łapach jaki miałam kiedyś! O jak tu, widzicie? :)

Moja mama bardzo dużo pracuje bym wróciła do zdrowia, ale widzę że jest jej czasem ciężko, bo musi ponosić ciągłe koszty związane z moim leczeniem takie jak: zabiegi rehabilitacyjne, zakup sprzętów do rehabilitacji w domu, leki i suplementacja czy smaczki do treningów- wiadomo muszą być. Dlatego bardzo Cię proszę, pomóż mojej psiej mamie i mnie i wpłać choć 1 zł, 2 zł czy tyle ile możesz! Pomoże mi to wrócić do sprawności. Z góry dziękuję za Twoje wsparcie i pomoc, NUKA i jej psia mama Magda!!!! 

Ps. Oto nasze dotychczasowe rachunki, a właściwie ich część bo moja ludzka mama nie zbierała wszystkiego, nie sądziła, że będzie chciała robić tą zbiórkę dla mnie, ale jednak jest to nam bardzo potrzebne.