Turnus rehabilitacyjny+opiekun

Na imię mam Izabela.Mam 52 lata.

Po wielomiesięcznej tułaczce po szpitalach w poszukiwaniu załamania zdrowia w Klinice Chorób Rzadkich lekarze zdiagnozowali SMA(rdzeniowy zanik mięsni).

Choroba ,która zazwyczaj atakuje narodzone maluszki dała o sobie znać po wielu latach skrywania się pod niewidzialnym płaszczem.Chorobę,na którą mimo nieustannie postępującego rozwoju medycyny dotychczas nie udało się odkryć skutecznego lekarstwa.

Bezwzględna choroba nie zna litości i każdy nowy dzień przynosi ból i cierpienie.

Moje życie to nieustanna wędrówka od szpitala do szpitala, walka z chorobą i nadzieja,że tym razem już ją pokona.

Od lat uparcie i konsekwentnie dążę do poprawy jakości codziennego życia w nieuleczalnej i nieustannie postępującej rzadkiej chorobie.Cierpienie traktuję  jako swego rodzaju wyzwanie do walki z chorobą,starając się poprzez systematyczną rehabilitację łagodzić codzienne zmagania z rzeczywistością przepełnioną szpitalnymi wizytami,bólem,cierpieniem oraz łzami.

Jednak wiem,że nie wolno mi się poddawać.Choroba nie chce opuścić mojego ciała mimo zawziętej walki o sprawnośc.Niestety-skromna renta starcza jedynie na potrzeby bieżące,bez szans na tak ogromny wydatek,jakim jest udział w turnusie rehabilitacyjnym wraz z opiekunem.Rehabilitacja nie przywróci mi zdrowia ale w skuteczny sposób spowolni postępującą chorobę.

Dlatego zwracam się do wszystkich ludzi dobrej woli i wielkiego serca z prośbą o pomoc w sfinansowaniu mojej rehabilitacji.Mam świadomość,jak dużą rolę odgrywa nawet drobne wsparcie.Liczę,że pieniądze uzyskane w ten sposób dadzą mi szansę na godne życie pod dobrą opieką wielospecjalistycznego zespołu terapeutycznego.

Los przygotował dla mnie taką historię.Moje życie,jakie miało być a jakie jest.Najbliżsi odchodzą,chwile zwątpienia,załamania ale dalej walczę i czekam każdego dnia na cud.Ból,bezradność i łzy świadczą o niesamowitej drodze ,jaką pokonuję każdego dnia.

Marzenia pomagają mi przetrwać nawet najcięższe chwile,dają siłę do walki z chorobą na długie dni.

Los może się uśmiechnąć w najmniej oczekiwanym dla człowieka momencie i wtedy miłe zaskoczenie i chce się znowu żyć!