Wojtuś-Wielki Wojownik.

Cześć.

Jestem Wojtuś,takie imię dostałem w lecznicy.Przedtem nie miałem żadnego,ale to nawet mi się podoba.Żyłem sobie pod osiedlowym śmietnikiem,różnie bywało,czasem głodno,czasem chłodno,ale zawsze rano i wieczorem czekała tam na mnie miska żarełka,więc chętnie przychodziłem.Ludzi się nie boję,jak przychodzą z jedzeniem pcham się pod rękę,bo lubię głaski.Tak było do tej pory,ale w pewną niedzielę byłem trochę nieostrożny,a auto jechało tak szybko i nie zdążyłem przebiec przez drogę.A potem to już tylko bolało.Bardzo.I kiedy za 2 dni na 3 łapkach ledwo przyszedłem do miski,moi ludzie zapakowali mnie do takiej przenośnej budki i gdzieś zawieźli. Bałem się bardzo,ale byłem bardzo dzielny.Tetaz jestem już w domu.Mam swój ciepły kocyk i pełną miskę.Jeszcze trochę boli i mam sztywną łapkę,ale codziennie  dostaję mnóstwo głasków i jest lepiej.A za drzwiami słyszę chyba moich kocich braci i siostrę,przyszłych,bo na razie nie możemy się poznać.Jeszcze parę razy pojadę do tej lecznicy,gdzie dostałem imię i już będę zdrowy.Ludzie,którzy mi pomogli są nawet fajni,ale bardzo marwią się,bo za moją operację,szpital i leki trzeba będzie tak dużo zapłacić.Ale ja jestem przecież wojownikiem,więc proszę jak umiem ,kocim mruczeniem o każdy grosik.I bardzo,bardzo dziękuję,że mogę żyć.Wojtuś.