PomóżMiZnówCieszyćSięŻyciem

Nigdy nie sądziłam, że będę po tej stronie - jako szukająca wsparcia i pomocy. Gdy tylko miałam taką możliwość to ja dokładałam swoją cegiełkę do zbiórek. 

Zacznę od początku, postaram się krótko i na temat. Wszystko zaczęło się od choroby - depresja. To ona przyczyniła się do utraty stabilności w moim życiu oraz utraty chęci by w ogóle żyć. Nie pracowałam w tym czasie, żyłam z chwilówek i pożyczek. Nie przejmowałam się tym czy będę w stanie spłacić zaciągnięte zobowiązania. Miałam wszystko "gdzieś", czyli typowy objaw choroby, było mi wszystko jedno. Po 4 miesiącach postanowiłam zawalczyć o siebie - o swoje życie, które przecież wcześniej kochałam. Z pomocą psychiatry i leków udało mi się jakoś powoli stanąć na nogi, znowu próbować zacząć cieszyć się każdym dniem, przemycać do swojego życia odrobinę uśmiechu lub radość. Udało mi się podjąć pracę, postawić ten najważniejszy krok ku lepszemu. Niestety z tyłu głowy cały czas są niespłacone pożyczki. Codzienne telefony z firm pożyczkowych i windykacji nie pozwoliły nawet na chwilę zapomnieć o zadłużeniu. Z pensji jaką dostaje nie jestem w stanie spłacić długów, mam na utrzymaniu trójkę dzieci. Chciałabym się jednak uwolnić od długu i zacząć żyć na nowo, nie zastanawiać się kiedy komornik zajmie część wypłaty i jak poradzę sobie wtedy? Ciężko mi zasypiać i normalnie funkcjonować, bo myślę ciągle o tym, że istniejące długi spowodują nawrót choroby, depresja wróci a razem z nią moje załamanie z którego będzie jeszcze ciężej się podnieść.  Codziennemu życiu towarzyszy ciągły strach. 

Zatem proszę Was, ludzi dobrego serca o pomoc w spłacie zadłużenia i rozpoczęcie w końcu spokojnego życia, cieszenia się nim w pełni. Będę wdzięczna za każdą wpłatę, nawet najmniejszą. W zamian mogę jedynie zaoferować modlitwę za osoby, które zechciały mnie wesprzeć. Wiem, że jest wiele ludzi bezinteresownie pomagającym osobom w potrzebie i zostaje mi wiara i nadzieja, że ja również otrzymam wsparcie. Z góry dziękuję za każdą wpłatę. 

Zbiórka anonimowa, ponieważ wstyd mi, że jestem zmuszona prosić o pomoc i wsparcie osoby zupełnie mi obce, nieznajome.