zakończenie bezdomności

Szanowni Państwo nazywam się Daniel Majchrzak jestem 42 letnim mężczyzną który po rozpadzie 16 letniej relacji odchodząc od eks Partnerki Życiowej aby ją zabezpieczyć życiowo skorzystał z usługi Notariusza i postanowił zrzec się na korzyść i własność eks Partnerki Życiowej ze swojej części praw do własnościowego mieszkania w Holandii w którym razem mieszkaliśmy. Zostawiłem Jej większość swoich oszczędności i po 12 latach życia w Holandii postanowiłem się odizolować od eks Partnerki pakując najważniejsze dokumenty odzież i środki higieny osobistej w dwie torby podróżne,i tak przyleciałem samolotem do Polski. Liczyłem na to że jako wykształcony Opiekun Społeczny i Certyfikowany Coach oraz Streetworker, znając cztery języki obce (holenderski oraz angielski:biegle, oraz niemiecki i rosyjski na poziomie bardzo komunikatywnym), z tymi "atutami" znajdę jakąś pracę , gdzie będę mógł swoje umiejętności wykorzystać. 

Spotkałem się z Matką i okazało się że mimo regularnego kontaktu ze mną kiedy mieszkałem w Holandii i pomagałem Jej w każdy sposób i na każde Jej życzenie, ona z własnej pazerności już rok po wyjeździe z Polski za moimi plecami i bez mojej wiedzy ani zgody wymeldowała mnie z rodzinnego mieszkania które sprzedała z   reszta po bardzo niskiej cenie.

Póki miałem odrobinę pieniędzy było mnie stać na wynajem małego pokoju ale pieniądze się skończyły i wylądowałem na ulicy. 

Żaden potencjalny pracodawca nie chce mnie zatrudnić bez dachu nad głową ani bez meldunku. Śpię więc po klatkach schodowych co jest bardzo niebezpieczne albowiem dwukrotnie byłem w śnie na klatce napadnięty z czego w jednym z przypadków agresorowi złamałem ostrze noża kuchennego gołymi dłońmi tuż przy trzonku aby się obronić gdy mnie t nożem atakował. Innym problemem jest fakt że w nocy często ochrona lub policja w środku nocy dają mi nakaz opuszczenia klatki schodowej i wyjścia na zewnątrz . Kąpię się oraz robię sobie pranie odzieży w Świetlicy Dziennej dla Osób Bezdomnych w Centrum Warszawy. Jem jak coś mam, ale nauczyłem się kontrolować głód lub go ignorować. Ogólnie nie jest kolorowo, ale tęsknię za normalnym życiem i pracą która wykonywałem bo ona dawała mi sens życia i działania codzień, a najbardziej mnie uskrzydla ła jeśli moja praca i pomoc komukolwiek w potrzebie nie szła na marne. Kontaktowałem się z Urzędem Miasta dla którego pracowałem w Holandii i dostałem gwarancję przyjęcia mnie do pracy jeśli będę miał choćby wynajęte małe mieszkanie z meldunkiem w Holandii i opłacony pakiet ubezpieczenia zdrowotnego.

Niestety nie jest stać mnie na sfinansowanie podróży do Holandii, a tym bardziej na opłatę za wynajem pierwszych dwóch miesięcy mieszkania i opłatę pakietu ubezpieczeniowego abym mógł wrócić do pracy i z miesiąca na miesiąc znów dorobić się własnymi dłońmi stabilności w życiu.

Dużo myślałem o Polsce, jestem tu już wystarczy długo bezdomnym aby wiedzieć że nie mam tu już żadnych perspektyw życiowych, jeśli dalej tu pozostanę to moje życie będzie coraz to w gorszej sytuacji. Jestem osobą nie pijącą alkoholu, żadne używki tak samo mnie nie bawią ani tym bardziej interesują, jako dorosły mężczyzna powinienem mieć już rodzinę własną i stabilność w życiu. 

Przykro mi bardzo jest że ludzie ignorują mnie i moją prośbę gdyż proszę o coś, co dla mnie jest BEZCENNE, a dla większości ludzi kropla w morzu ich majątku.

Serce mi pęka kiedy widzę profil zbiorkowy założony dla psa na którego koncie jest uzbierane po ponad 35 tysięcy złotych, a ja, jako bliźni człowiek, który nie ma raczej nic złego na sumieniu już przez ponad kwartał promuję rozsyłając link do swojej zbiórki ludziom znanym, bogatym, wpływowym, lub gwiazdom ze świata sportu, prosząc ich o wsparcie mnie choćby kilkoma złotymi jestem ignorowany, i później gdzieś na internecie czytam przypadkiem że jedna czy druga taka osoba przekazała kilkuset tysięczną kwotę w formie darowizny na forme dbania o przyrodę i za to jest nazywana bohaterem publicznym w tej sprawie. 

Cóż, każdy ma prawo wyboru komu, lub czemu i o ile, pomoże.

Ale tak po prawdzie daje mi to rozbity obraz Społeczeństwa na" Elity", z których duża część osób dba o własny wizerunek udając tych kim nie są w rzeczywistości ludźmi.

Z drugiej strony wierzę że są jeszcze Dobrzy Ludzie którzy są empatyczni i wyrozumiali na tyle aby wiedzieć że zawsze każdemu z Szanownych Państwa kto mi pomoże choćby drobną kwotą finansową która zbliży mnie do powrotu do normalnego i stabilnego samowystarczalnego życia w pracy która wykonywałem, będę dozgonnie wdzięczny.

Kwota którą jest celem w mojej zbiorce to suma która tylko i wyłącznie pokryje koszty podróży, wynajmu najmniejszego lokalu z przymusem wplaty dodatkowej kaucji, oraz wykupienia niezbędnego pakietu ubezpieczenia zdrowotnego i może zostanie z tego kilkaset EURO na żywność . To jest jedyna droga do odzyskania stabilności w moim życiu inaczej będę dalej osobą bezdomną gdyż tu się czeka na lokal mieszkalny z przydziału socjalnego od 5 do 10 lat średnio. 

Prosze o rozważenie możliwości wsparcia mnie nawet jeśli Szanowni Państwo poświęca mi symboliczną złotówkę to na pewno będę tak długo zbierał ta niezbędna kwotę aby swoje życie jeszcze móc uratować. 

Bóg, Zdrowie, Radość oraz wszelka Pomyślność z Państwem .

BARDZO DZIĘKUJĘ za poświęcony czas na przeczytanie mojej prośby do Szanownych Państwa.

Z Poważaniem

Daniel Majchrzak