Pomoc dobrym ludziom

To jest może nietypowa zbiórka taka spontaniczna z serca, bo za okazane dobro trzeba się odwdzięczyć.

Historia, która mi się przydarzyła jest zwykła a zarazem niezwykła. Jadąc rano do pracy swoim prawie 20 letnim samochodem przebiło mi się koło. Mam zapas i potrafię sama zmienić , nie mogąc odkręcić jednej ze śrub postanowiłam poprosić kogoś z mieszkańców mieszkających przy drodze. Podeszłam do pierwszego domu przy którym zmieniałam koło. Zadzwoniłam dzwonkiem wyszedł Pan młody , energiczny w średnim wieku i po usłyszeniu czego potrzebuje odpowiedział mi tylko , ze nie będzie sobie rąk brudził ( gdyby zechciał mi pomóc nawet nie ubrudził by sobie rak , bo miałam rękawiczki a potrzebowałam jego siły do odkęcenia śruby resztę zrobiłabym sama. Podziękowałam i powiedziałam do widzenia chociaż zrobiło mi się smutno, bo obok nie było już domu aby ktoś mi pomógł. Zobaczyłam , ze dalej widać jakieś zabudowanie więc postanowiłam tam pójśc i prosić o pomoc tym bardziej , że czas biegł i wiedziałam , że jeszcze chwila a spóznię się do pracy. A szefowa tego nie toleruje.  Gdy podeszłam bliżej zauważyłam bardziej rudere niż dom i pomyślałam , że pewnie nikt tam nie mieszka ale zobaczyłam chodzące kury więc szłam. Doszłam do tego domku i zapukałam ale nikt nie otwierał złapałam za klamkę drzwi były otwarte i zobaczyłam dwie starsze osoby dobrze po 70 kobitka spytała czego sobie życzę zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć. Gdy powiedziałam , starszy Pan powiedział , że pójdzie ze mną i mi pomoże. Chociaż ja pomyślałam , że staruszek nie da rady nie ma na tyle siły aby odkręcić . Jeśli ja nie mogłam. Ale było miło, że chociaż chciał mi pomóc . Poszedł ze mną i mi odkręcił tą śrubę a nawet pomógł zmienić koło. Czekał aż odjadę. Podziękowałam ale spiesząc się do pracy nawet nie wdawałam się w rozmowę mimo iż widziałam , że staruszek chce pogadać.  W pracy nie bardzo mogłam się skupić, bo myślałam o tym co zobaczyłam w tym domku -straszną biedę. Postanowiłam, że wracając do domu zrobię zakupy w podziękowaniu za pomoc i porozmawiam. Pojechałam, nie wiem może, to był przypadek a może miałam tam się pojawić. Po rozmowie z tym Państwem, bardzo ciepłym i serdecznym, dowiedziałam się , że są sami nie mają nikogo, większość emerytur które mają w wysokości 850 zł wydają na leki a zostaje im niewiele na jedzenie. Starszy Pan mówił , że nie ma czym nakarmić kotki. Więc ci ludzie nie mają nawet na jedzenie, rozwalający się domek w którym hula wiatr. Co któryś dzień staram się aby choć trochę żywności zawieść ale sama nie jestem zamożna a tam nie ma praktycznie niczego . Jest stary piec i kilka szafek i garnków, łóżko. Pies i dwa kotki z kocicą, kilka kur. I pomyślałam gdyby Państwo mogli pomóc tym ludziom, bo sama nie dam rady. Podam adres jeśli mógłby ktoś wysłać jedzenie, ubrania, karmę dla zwierząt, opał,  potrzebne jest wszystko, brakuje wszystkiego. Zastanawiam się jak można tak żyć ale ci Państwo powiedzieli , że im jest dobrze aby tylko nie brakowało im jedzenia i opału. I zobaczyłam coś jeszcze pomimo , że nie mają nic , to bardzo się kochają . To takie piękne widząc uczucie w oczach tych ludzi i słysząc jak się do siebie zwracają. 

Postanowiłam założyć tą zbiórkę , bo nie mogę spokojnie spać wiedząc, że ktoś nie ma co jeść. Proszę Państwa o jakikolwiek datek dla tych staruszków. Nie wiem ile im jeszcze czasu zostało ale niech chociaż mają co jeść. Chciałabym aby za ich dobre serce , dostali podziękowanie.

Domek na zdjęciu , to domek tych Państwa.

Teraz otworzyły mi się oczy i widzę , że na wsi mieszka wiele takich starszych, samotnych, biednych ludzi. starsi ludzie obawiają się wirusa boją się wychodzić i zostają ze swoją biedą sami.

Dziękuję.