Maksym 25 tc 700 g

Cześć!

Nazywam się Maksym i opowiem Wam moją historię.

Urodziłem się w 25 tygodniu ciąży. Ważyłem 700 g i mierzyłem 30 cm. Od 16 tygodnia ciąży brzuszek mamy przestał być dla mnie przyjazny. Postanowiłem jednak walczyć pomimo tego, że lekarze nie dawali mi najmniejszej szansy na przeżycie .

 Dzielnie walczyłem przez 9 tygodni. Jednakże jeszcze trudniejsza bitwa do stoczenia czekała mnie po wyciągnięciu z brzucha. Mój stan był krytyczny. Urodziłem się z :

-zespołem zaburzeń oddychania noworodka

-niewydolnością oddechową

-wewnątrzowodniowym zakażeniem płodu

-niedokrwistością wcześniaków

-dysplazją oskrzelowa płucną

Przez złe warunki w brzuszku mamy nie byłem w stanie samodzielnie oddychać i robił to za mnie respirator. Moja skóra była tak cienka, że było widać jak bije moje serduszko. W 29 dobie mojego życia musiałem przejść operacje- drożny przewód tętniczy. Moim rodzicom mówili, że mój stan jest krytyczny. Czułem ich strach i smutek, to bardzo zmotywowało mnie do podjęcia kolejnej walki . Miałem wiele prób przejścia z respiratora na CPAP jednak było mi bardzo ciężko oddychać i próby były nie udane. Po dwóch miesiącach pod respiratorem w końcu się udało! Kolejną operacją jaką przeszedłem była fotokoagulacja laserowa siatkówek obu oczu .W między czasie mama i tato znaleźli dla mnie hospicjum domowe- pod którego opieką jestem do dziś . Po spędzonych pięciu miesiącach na OIOM-ie w końcu mogłem pojechać do domku! Byłem bardzo szczęśliwy poznałem moją rodzine i czułem się bezpiecznie. Do chwili obecnej potrzebuje opieki wielu specjalistów: okulisty , neurologa , kardiologa , audiologa , laryngologa i fizjoterapeuty . Mam częste rehabilitacje które bardzo mi pomagają.

Podczas jednej z kontrolnych wizyt okazało się ,że nie słyszę . Po raz kolejny widziałem strach i łzy moich rodziców. Dzielnie o mnie walczyli. Po rozmowie z lekarzami, rodzice kupili mi aparaty słuchowe. Jednak i w nich nie mogę usłyszeć moich najbliższych . Szansą na to abym słyszał i mógłbym się normalnie rozwijać jest wszczepienie implantów ślimakowych, jednak czas oczekiwania na takie implanty jest bardzo długi i koszty bardzo wysokie . Rodzice zabrali mnie do neurologopedy z którym wspólnie uczymy się języka migowego .

Na domiar złego kilka tygodniu temu przydażył mi się wypadek, wskutek którego mogłem stracić wzrok. Dzięki szybkiej i specjalistyczne pomocy lekarzy z Heidelbergu udało się uratować moje oczko. Koszt operacji jest bardzo wysoki, leczenie trwa nadal , w najbliższym czasie czeka mnie kolejna operacja.

Moi rodzice są bardzo dzielni, cały czas wierzą że wszystko się ułoży i są dla mnie ogromnym wsparciem . Częste wyjazdy na kontrole i rehabilitacje są bardzo wysokie . Dlatego zbieram na moją rehabilitacje, na moje oczko i uszka (abym nie odstawał w przyszłości od moich rówieśników) dalsze leczenie i codzienne życie.

Będziemy bardzo wdzięczni za każda pomoc i wpłacona złotówkę