Ja i nowotwór,duet niedoskonały

Nadszedł moment największej walki mojego życia,swoistego Termopile, lecz nie chciałabym być Greczynką w trakcie "boju",bo chociaż bitwa naznaczona była wielkim bohaterstwem niewielkiej armii,zakończyła się porażką,a ja chcę wygrać.Dla siebie i moich dziewczynek,dla których staram się być silną.W styczniu tego roku zjawiłam się na USG piersi,które podług lekarki nie wykazało podejrzanej zmiany,jedynie pozapalnej i kompletnie nie powodującej szybkiego alarmu i pełnej ,rozszerzonej diagnostyki.W marcu guzek nie dawał jednak spokoju i dzięki wsparciu kochanej koleżanki lekarki,udało mi się dostać na badanie do specjalisty.Tamta sobota utkwiła mi w sercu niczym drzazga,a ja pamiętam tylko urywki rozmowy i rzucane słowa -nowotwór,zajęty węzeł,nie mam dobrych wiadomości,przykro mi.W tej chwili wszystko zwolniło tempa,a ja nie pamiętam,jak znalazłam się w domu.Jednak otoczona wsparciem Mamy ,starszej córki Zosi i malutkiej Rozalki , przebrnęłam przez weekend czekając na szybką biopsję i to,co najważniejsze wynik... Chociaż oswajałam go w myślach i gdzieś gdzieś tam w tle liczyłam na niezłośliwość zmiany,moje wszelkie nadzieje legły jak domek z kart,kiedy otrzymałam telefon ze szpitala..Świat zatrzymał się po raz drugi,a ja jak mantrę powtarzałam,że mam raka i jest źle.Nigdy nie jesteśmy gotowi na zmierzenie się z wyrokiem,a wtedy tak o tym myślałam.Rak luminalny b,her dodatni o dużej agresywności i szybko rozwijający się.Biopsja węzła wykazała przerzut o tym samych parametrach ....Jeszcze parę lat temu wynik oznaczał kompletny wyrok...

Aktualnie,w celu zmniejszenia guza(,około 7 cm) , przyjmuję chemioterapię oraz immunoterapię z blokadą anty her.Wlewy co trzy tygodnie,sześciokrotne ,spowodowały dużo skutków ubocznych,przez które muszę przejść ,a droga to wyboista i niekoniecznie otoczona kwiatami.Popalony przełyk z gardłem,strupy i krew w przegrodzie nosowej,męczące biegunki,brak apetytu, nudności, osłabienie,bóle kostno-mięśniowe,pieczenie dłoni i stóp,zmiany skórne,a przede wszystkim depresja,w której otchłani tonę coraz bardziej.Zastrzyk wspomagający szpik kostny i chroniący przed neutropenią odcina mnie od rzeczywistości na każdy dzień podania czyli okres tygodnia.

Ogolenie głowy i utrata reszty włosów była szokiem dla małej córeczki, staram się jednak ubierać perukę,aby nie musiała znosić trudów choroby razem ze mną.Dużo przeszłyśmy w przeszłości i obiecałam sobie,że teraz dotrzemy na Olimp własnych możliwości i celów.Muszę żyć i pokazać dziewczynom świat,takim jaki może być,a wszystko zależne jest od nas.Uczymy się wspólnie wrażliwości (pomoc zwierzętom i każdemu,kto o to wsparcie prosi),pojęcia piękna w drobnostkach,doceniania ulotności chwil i tego co najważniejsze ..Bycia odważnym i dzielnym ,pomimo wszelakich niedogodności...Ponadto działalność w tarnowskim TOZ motywuje mnie do wszelkiej pomocy bezdomnym ale i udręczonym zwierzętom,które latami tkwią na łańcuchach i często odchodzą w niemym i niezauważalnym cierpieniu...

Po zakończonej chemioterapii czeka mnie operacja,ale jak radykalna i jak będzie wyglądało dalsze leczenie, zależne jest od badań genetycznych,których się obawiam.Nie cały rok temu pożegnałem chorującego na raka prostaty tatę,ale przed ostateczną , moją diagnozą,zjawił się w moim śnie mówiąc,iż nie chce mnie tam ... Wiedział,że jestem potrzebna tutaj....

Jestem muzealnikiem i kulturoznawcą,ale moi onkolodzy nie zgadzają się,aby pracowała przez czas leczenia,stąd moje wynagrodzenie niestety jest zaniżone.. Wypłata spadła,a chociaż chciałbym,nie mam możliwości,aby cokolwiek dorzucić do domowego budżetu poprzez dodatkową pracę.Do tego dochodzi choroba mojej licealistki,która zmaga się z zaburzeniami depresyjnymi oraz odżywiania,wymagającymi regularnych wizyt psychologicznych i psychiatrycznych,więc walczymy obydwie. W przyszłym roku i ją czeka operacja piersi,po niefortunnym usunięciu guza pod sutkiem w wieku dziecięcym.Choroba, silne emocje, niepewność niemoc, bezmiarem złych myśli i strach...To nasza codzienność.A w tym wszystkim trzeba zachować normalność egzystencji ,aby nie oszaleć...

Jestem zmuszona prosić o Wasze wsparcie finansowe,aby móc funkcjonować w trakcie "tego dziadostwa":zakup leków wspomagających  oraz niwelujących skutki uboczne,wizyty u kardiologa często prywatne, z czego jedna to koszt około 400 zł,badania diagnostyczne na cito,peruka( startujemy od 1200 zł ,a to tylko włos syntetyczny,który przy codziennym użytkowaniu ulega szybkiemu zniszczeniu , wyjazdy do ośrodków specjalistycznych na konsultacje (Rzeszów i cudowna poradnia genetyczna).Mojej chorobie towarzyszy niedomoga serca z powodu wady zastawkowej i obowiązek kontrolowania przez kardiologa z powodu zapinki amplatzer między przedsionkami,która została mi założona parę lat temu w Szpitalu Jana Pawła w Krakowie.Niestety chemia,którą przyjmuje jest bardzo kardiotoksyczna,stąd moje serce musi być wspomagane, aby wytrzymało kolejne cykle.Obecnie spłacam również kredyt ,który dosyć mocno obciąża mój budżet i utrzymuję córki.

Będę Państwu wdzięczna za wszelaką pomoc,a ja skupiam się na intensywnym leczeniu.... Boję się ,obawiam tego co najgorsze, ale ufam lekarzom i zaproponowanemu leczeniu,które musi utrzymać mój organizm w ryzach ...Marek Aureliusz powiedział,że życie jest przerażającym snem,ale ja chcę się z niego przebudzić i zacząć żyć....Jak inni .....