Pomoc dla Przemysława

Proszę Was o pomoc, bo właśnie teraz jej potrzebujemy.

Nazywam się Karolina i jestem wieloletnią partnerką Przemysława Wiśniewskiego „Wiśnia”. Jesteśmy w związku i choć nie przysięgaliśmy sobie przed ołtarzem i przed Bogiem, jesteśmy ze sobą na dobre i na złe.  

Miłość […]

Wszystko znosi,

wszystkiemu wierzy,

we wszystkim pokłada nadzieję,

wszystko przetrzyma.

W życiu jak i w związku jesteśmy poddawani wielu próbom.

W dniu 17.05.2017 Przyszedł dla nas właśnie ten czas próby. Przemek wracając z pracy motocyklem, uległ wypadkowi i nasze dotychczasowe życie zmieniło się w koszmar.  Zapewne grono z Was pomyśli, kolejny dawca. 

Nie Przemek kocha motoryzację, zawsze był ostrożny rozważny i anielsko spokojny,sypadek nie był z Jego winy. 

W ten straszny dzień, trafiliśmy do szpitala z Głogowa do Nowej Soli, gdzie Przemkowi nie dawali szans na przeżycie, ponieważ w wyniku wypadku rozpoznanie brzmiało tak: Uraz czasowo-mozgowy, stłuczenia mózgu, złamanie kości czaszki, złamanie przednio-górnej krawędzi Th8, stłuczenia płuc z niewydolnością oddechową, zakrzepica żył, zapalenie płuc, zaciej krwi do przestrzeni podpajeczej lewej półkuli mózgu, krwiaki, spsa!!! 

Po  tygodniu podszedł lekarz i robiąc usg serca, namawiał do oddania  organów wewnętrznych!!! Bo i tak będzie, rośliną 😔Nie mogłam się z tym pogodzić, nie mogłam się zgodzić na odejście mojego Wiśni. I choć walczyłam od pierwszych godzin wypadku, w tamtej chwili uruchomiła się we mnie taka wola walki o życie, że nic nie mogło mnie powstrzymać. Przyjaciel Przemka pokierował Mnie do Prywatnej Kliniki Profesora Talara. Po kilku dniach udało się zorganizować dla Przemka miejsce i został przewieziony, przez kolejnego Przyjaciela, wprawiając w osłupienie tamtejszych lekarzy.

 Dlaczego?

 Ponieważ Przemek w ciągu miesiąca pobytu w szpitalu na NFZ schudł i to bardzo schudł! 

Był niedożywiony, niedotleniony, ……. . Mijały tygodnie, miesiące ciężkiej rehabilitacji z Ekipą,, Gołębiego Dworu"i ciężkiej próby zarówno dla Przemka jak i dla mnie. Przemek nadal pozostawał w śpiączce, ale rehabilitacja trwała. ZAWSZE należy stymulować osobę pozostającą w śpiączce! W sierpniu 2017 roku Przemek stanął o własnych siłach, po kilku miesiącach rehabilitacji i stymulacji wróciły podstawowe „ czynności życiowe  „. 

Jednak nasza droga ku PEŁNI ZDROWIA jeszcze się nie skończyła. Natomiast skończyły się środki... 

Najważniejsze jest to, aby Przemek całkowicie wyzdrowiał. 

Do momentu kiedy bylismy w stanie, całą rodziną organizować pieniądze na leczenie Przemka, nie chciałam prosić Was o pomoc, ponieważ wychodziłam z założenia, że możecie pomóc komuś, kto tej pomocy pieniężnej potrzebuje dużo bardziej. Jednak wszystko się kiedyś kończy.  Dlatego proszę Was kochani o POMOC!

 Sami już nie jesteśmy w stanie zapewnić Przemkowi niezbędnych rehabilitacji i stymulacji, które są niezwykle kosztowne, a przynoszą zadziwiające efekty poprawy i pozwalają Przemkowi być o krok bliżej do NASZEGO CELU. Ten cel, był już tak blisko, Przemo funkcjonował, w życiu codziennym normalnie, jak zdrowy człowiek. 

Ale niestety, uszkodzony płat czołowy, dał o sobie znać, Przemka ogarnęła straszna agresja. 

Nie dlatego, że chciał tak się dzieje przy stłuczeniach mózgu. 

Na nasze nieszczęście trafił do szpitala na NFZ. 

Nie dobrali,Oni spacyfikowali Przemka lekami, gdzie znowu trafił na wózek.... 

Zaczynamy od początku 😔

Wierzę, że jesteśmy już na ostatnim zakręcie, a później już krótka prosta i META. Meta oznaczająca PRZEMKA „Wiśnię” sprzed wypadku. Mojego PRZEMKA!

Będziemy Walczyć, do upadłego 💪💪💪

Wierzę, że pomożecie 😊

My Wierzymy 🍒💕