Święta i roczek syna

Cześć wszystkim 🤗 Jestem młodą mamą prawie 11 miesięcznego chłopca . Za ponad miesiąc skończy rok. Wzruszam się na samą myśl o tym , ponieważ nie będzie miał już 5,6 miesięcy tylko rok ! 🥹 i kolejny i kolejny ,czas tak szybko ucieka .. wiem że może jestem zbyt emocjonalna ale myślę że każdy kto jest rodzicem zrozumie o czym mówię 🥰 

Utworzyłam zbiórkę z tytułem „święta i roczek” choć odkąd mój partner i ojciec dziecka wybrał wygodę obojętności i zwyczajnie uciekł od odpowiedzialność za nowe życie które stworzyliśmy , brakuje mi na wszystko .. 

Nie ma dnia żebym nie płakała z tej bezsilności i żalu do siebie ,że byłam tak naiwna i wybrałam sobie takiego partnera do życia i myślałam że będzie dobrym ojcem .. Ta cała niemoc w tej sytuacji jest tak przytłaczająca , że nachodzą mnie tak straszne ,czarne myśli i wtedy widzę moje dziecko i myślę że muszę być silna dla niego , dla nas . Choć tak strasznie ciężko być silnym i się uśmiechać , gdy jest się w takiej sytuacji ,gdzie tylko po otwarciu oka myślisz za co zrobić opłaty , że mieszkasz w mieszkaniu komunalnym z ludźmi których się boisz mijać na klatce, na ścianach wychodzi pleśń a pod koniec miesiąca nie masz za co kupić podstawowych  artykułów  do życia .. w dodatku czuję się ciężarem dla mojej rodziny , bo teraz wszystko zawdzięczam im , choć sami wiele nie mają to starają się wszyscy by mały miał wszystko co trzeba . Co nie zmienia faktu , ze ja przez to wszystko czuję się najgorzej , że nie jestem wystarczająco dobrą matką bo nie mogę iść i kupić tego czy tamtego bez prośby o pieniądze od rodziny .. 

Złożyłam pozew o alimenty ale jeszcze czekam na odpowiedź , podobno można czekać nawet rok aż sąd rozpatrzy sprawę . 

Pieniądze żadne mi nie przysługują na „macierzyńskim” . Zasiłku dla bezrobotnych też nie mam bo nie mam przepracowanych lat.. żyje tylko z pomocy od państwa czyli 800+ . 

Nie mogę iść do pracy bo mój syn jest jeszcze za mały , nie mam pieniędzy by opłacić nianię, a w mojej okolicy nie ma żłobka dla takich maluchów ..błędne kółko z którego nie mogę wyjść bo jedno wyklucza drugie..nawet jakby syn był starszy to nie mam dla niego  opieki by iść do pracy i pieniędzy by tą opiekę opłacić .

Nigdy nie sądziłam że będę pisać prośbę o pomoc finansową,choć pisząc to czuję że jest mi „lżej na sercu” ,ale jak każdy pewnie się przekonał że los bywa okrutny i nie sprawiedliwy  tak i mnie to dosięgło , choć przyznam że gdy płaczę w poduszkę w głowie krzyczę do siebie : „Za co?!” . Jestem dobrym człowiekiem od małego jestem pomocną osobą , pomagałam starszym i w wolontariatach i mojej mamie w wychowie brata gdy mój ojciec też nas zostawił bo przegrał walkę z alkoholem , ale mama była silna i wychowała nas na dobrych ludzi i zawsze pilnowała nas żebyśmy się przykładali do nauki, choć biegała od pracy do pracy żebyśmy mieli wszystko ,widziałam jej zmęczenie to nigdy nie narzekała i nigdy nie widziałam żeby płakała koło nas , ja czuję że taka nie jestem i szukam tej siły w sobie i gdy widzę jak mój syn się rozwija i zdobywa nowe umiejętności ,zaczyna mówić pierwsze słowa to daje mi kopa i motywację ,ale gdy zasypia ja siedzę nocami ,myślę o tej przykrej rzeczywistości i płaczę . 

Mówią że pieniądze szczęścia nie dają , ale bez nich to .. walka o przetrwanie .

Uff naprawdę lżej  .. dziękuję ,że mogłam się z wami podzielić choć częścią mojej historii i mam nadzieję , że może ktoś będzie choć trochę  w stanie mi pomóc wyjść na tak zwaną „prostą” i będę mogła kupić synowi tort i podzielić się z najbliższymi bez dokonywania tak zwanych wyborów  priorytetowych i kupowania rzeczy ważniejszych a co dla mnie najważniejsze to to,że JA mama będę mogła za niego zapłacić 🥹

Wszystkiego dobrego! 💗 Dbajcie o siebie  🌸