Pomóż mi znów wygrać

1 marca 2024 zabrało mnie pogotowie.  Byłam w szpitalu 3 tygodnie. Nie chodzę. Proszę o pomoc na leczenie i rehabilitację. W 2016 roku przeszłam operację usunięcia płuca z powodu nowotworu neuroendokrynnego. Mam poważne i bolesne uszkodzenia klatki piersiowej i całego kręgosłupa. W dodatku niedługo po operacji zdiagnozowano u mnie RZS. Jestem osobą niepełnosprawną, bardzo cierpię z bólu i szukam bezskutecznie pomocy. Z początku lekarze mówili, że to z czasem minie, ale nie przechodzi. Moja niepełnosprawność pogłębia się, dochodzą inne choroby z powodu zażywania opioidów, a te są niewskazane, ponieważ spłycają oddech co w rezultacie może doprowadzić do jego zatrzymania. Konieczne są rehabilitacje, ale te na NFZ odbywają się raz na 9 miesięcy. Dwa lata temu miałam możliwość skorzystać z prywatnej wizyty u pulmonologa. Lekarz stwierdził, że tuż po zabiegu powinnam zacząć rehabilitację, która zapobiegłaby moim uciążliwym dolegliwościom bólowym. Wcześniej w państwowym gabinecie usłyszałam od lekarza pulmonologa żebym ,,poobierała kartofle". Od tamtej pory często zmieniałam lekarzy pierwszego kontaktu. Byłam w pięciu poradniach POZ, kilku pulmonologów, neurologów, reumatologów i nie uzyskałam żadnej, konkretnej pomocy. Cztery lata temu byłam w szpitalu na blokadzie nerwów międzyżebrowych. Przyniosło ulgę, ale tylko na miesiąc. Kolejne skierowanie od półtora roku leży na oddziale i do dzisiaj czekam na telefon. Staram się wygrać z chorobą, ale przegrywam z systemem państwowej służby zdrowia. nie dostatecznie wykształconymi i bezradnymi lekarzami. Nie stać mnie na prywatne leczenie. Mam bardzo niską rentę chorobową. 18 lat temu zostałam samotną matką bez dachu nad głową. Od tamtej pory wynajmuję prywatnie. Aktualnie mieszkam z córką w wynajmowanej kawalerce, która nie jest przystosowane dla osoby niepełnosprawnej. Po zrobieniu opłat zostaje nam 1000 zł na życie. W 2017 roku złożyłam wniosek jako osoba niepełnosprawna o wynajem mieszkania z Urzędu Miasta. Dopiero w tym roku zakwalifikowałam się na listę. Kiedy się doczekam i czy w ogóle - tego nie wiadomo. Co pół roku jeżdżę na badania do Warszawy, ponieważ ten rodzaj nowotworu tylko tam jest diagnozowany i leczony. Z uwagi na długi czas oczekiwania na rehabilitacje na NFZ jedynym wyjściem jest skorzystanie z nich prywatnie. Koszt jednej wizyty to 70 zł, ale lekarz poinformował, że będzie to długotrwały proces. Każda infekcja nasila ból i osłabia mój organizm. Potrzebuję lekarza, który będzie miał wiedzę i będzie w stanie mi pomóc. Powinnam być pod stałą opieką specjalistów, a czas oczekiwania to często kilka miesięcy bądź dłużej. Nie zawsze zdołam pójść na wizytę, bo często choruję i jestem zbyt słaba, żeby wyjść z domu. Ostatnio w ten sposób przepadła mi wizyta u pulmonologa, na którą czekałam 8 miesięcy. Kolejną wyznaczono na 17 kwietnia 2024 roku. Wierzyłam, że będzie lepiej, zażywałam silne leki przeciwbólowe i chodziłam,  aby się nie poddać. Córka o tym nie wiedziała, martwiła się. Żartowałam, że nawet jeśli mnie zbiorą z ulicy, to nie dam się chorobie. Kiedy czuję się lepiej dużo czytam i uczę sie fitoterapii. Na spacerach zbierałam zioła, które stosuję by wzmocnić i oczyszczać organizm. Chciałam na prośbę znajomych w ten sposób sobie dorobić, ale to jest zabronione, a moj stan zdrowia nie pozwala otworzyć firmy. Zimą szydełkuję, ale to nie przynosi już teraz dochodu. Nigdy o nic nie prosiłam pomimo, że sama wychowałam córkę. 16 lat temu samotnym matkom bez mieszkania zabierano dzieci do domu dziecka. Dopóki córka nie ukończyła 18 lat ukrywałam się przed systemem. To byłby dla niej ogromny cios tym bardziej, że przeszła już i tak wiele zła, bo byłyśmy ofiarą przemocy, a ja byłam dla niej ostoją i wsparciem. Dlatego nie poddaję się, bo wiem, że mnie potrzebuje.