Akcja Ratunkowa Lokiego

20 grudnia, cztery dni przed Wigilią, zaalarmowała nas niewidoma klacz Temida – mama Lokiego.

Zwykle bardzo spokojna i zrównoważona, zaczęła biegać, lekko dębować i zachowywać się bardzo niespokojnie. To było zupełnie nietypowe zachowanie i bardzo mnie zaniepokoiło. Myślałam, że coś jej się stało.

Wbiegłam na padok i zaczęłam ją oglądać. Temida zatrzymała się, a następnie podeszła do leżącego na padoku Lokiego – jej synka. Coś było bardzo nie tak. On nie odpoczywał. Leżał i nie mógł się podnieść. To bardzo zły znak.

Szybka próba wymuszenia na nim wstania, następnie próba wyprowadzenia go poza padok. Pozycja „na scyzoryk” z podwiniętymi nogami, niemożność oddania moczu i częste oddawanie coraz luźniejszego kału. Podejrzenie kolki.

Natychmiastowy telefon po transport. Loki potykał się, próbował się kłaść, raz się przewrócił. Sytuacja wyglądała bardzo źle.

Jest właśnie w drodze do kliniki. Podpisałam dokumenty ze zgodą na operację, jeśli będzie możliwa.

Proszę, trzymajcie kciuki i pomóżcie Lokiemu. Ma zaledwie dwa lata, a to już jego czwarta podróż do szpitala. Oby nie trzeba było operować.

Koszty są nieznane, dopóki nie wiemy, czy dojdzie do operacji. Może to być 6 000 zł, a może 20 000 zł…

Pomóżcie wrócić Lokiemu do domu.